به گزارش می متالز، یازدهمین نمایشگاه بینالمللی متالورژی، فولاد، ریختهگری، ماشینآلات و صنایع وابسته اصفهان در شرایطی برگزار شده که در دوره رکود اقتصادی و در دورانی که شرایط تحریم، فضای اقتصادی کشورمان را تحت تاثیر قرار داده است. برگزاری نمایشگاه بهترین ابزار برای رونقبخشی به بازارهای مختلف محسوب میشود.
نمایشگاه امسال که بیش از ۱۲۰ شرکت فعال در این زمینه را گرد هم جمع کرده است با ایجاد فضایی مشترک در حوزه اقتصاد و بازار، نقطه تلاقی امید و تحول در بازارهای داخلی و بینالمللی محسوب میشود. علی یارمحمدیان، مدیرعامل شرکت نمایشگاههای بینالمللی استان اصفهان که میزبان این نمایشگاه است اعتقاد دارد «هر چه شرکتها و فعالان اقتصادی، با قدرت بیشتری در نمایشگاهها حاضر شوند، همافزایی برای رونق و توسعه اقتصادی افزایش مییابد و گامهای بلندی در جهت ثروتآفرینی و درآمدزایی برداشته میشود.
به گفته او، نمایشگاه یک پایگاه بزرگ برای تبادل اطلاعات، حرکت به سوی اقتصاد باز و رو به رشد، جهش صادراتی، نگاه مدبرانه به خواستهها و علائق مشتریان و رصد کردن مداوم سلایق آنها، ارزیابی کارشناسانه بازارهای مختلف و دستیابی به دانش و فناوری روز دنیا و پدیدههای نوین علم و صنعت و انتقال فناوری است. در ادامه، گفتوگو با یارمحمدیان را میخوانید.
برای پاسخ به این سوال، لازم است یک مقدمه کوتاه از شرایط فعالیت صنعت فولاد در کشور مطرح کنم. گذشته صنعت فولاد کشور نشان میدهد که این صنعت برای پاسخگویی به نیازهای جامعه گسترش نیافته بلکه بیشتر متاثر از مسائل سیاسی و روابط خاص اقتصادی با خارج بوده است. بدیهی است برنامهریزی برای پاسخگویی به نیاز داخلی، نیازمند مطالعات فنی و اقتصادی متمرکز است که باید با جدیت به آن پرداخت. دراینبین اگرچه به علت مزایای نسبی تولید فولاد در داخل، میتوان به خوبی با واردات آن مقابله و رقابت کرد ولی توان رقابت با توجه به شرایط تولیدی رقبا برای صدور محصولات به بازارهای جهانی همچنان ضعیف است. بنابراین شناخت الگوی تقاضای فولاد کشور و پیشبینی آن، زیربنای هرگونه برنامهریزی تولید، بهینهسازی و توسعه صنعت فولاد کشور بوده و از اولویت ویژهای برخوردار است. پس از انجام این مراحل و حصول اطمینان تامین نیازهای داخلی کشور میتوان درباره ورود به بازارهای جهانی به بررسی و مطالعه پرداخت.
بله؛ به این نکته دقت داشته باشید که فولاد از جمله صنایعی است که برحسب جریان مواد اولیه، ایجاد درآمد و اشتغال، دارای ارتباطات پسین و پیشین بسیار نیرومندی است؛ بهطوریکه کلیه اقتصادهای صنعتی مهم با وجود یک صنعت فولاد قدرتمند شناخته میشوند و حتی رشد بسیاری از کشورهای توسعهیافته فعلی در مراحل اولیه توسعه تا حد وسیعی به قدرت صنایع فولاد وابسته بوده است. در کشور ما علیرغم اینکه سابقه تولید فولاد به بیش از نیمقرن پیش باز میگردد، بهاینعلت که ایجاد و گسترش صنعت فولاد از ابتدا مبنی بر راهبرد تامین نیازهای توسعه صنعتی کشور و لزوم جایگزینی واردات صورت گرفته، کانون توجه بخش خصوصی به سمت صنایع مصرفی سوق یافت و دولت به عنوان متولی این صنعت از ابتداییترین حلقه تولید فولاد تا انتهای فرآیند قیمتگذاری را تحت کنترل و نظارت داشت.
بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان، صنعت فولاد را به عنوان یک صنعت ملی استراتژیک با محوریت دولت توسعهگرا یا به رهبری دولت بنا نهادند. ایجاد شرایط رقابتی و جلوگیری از قیمتگذاری دولتی، موجب کاهش نرخ در بلندمدت خواهد شد. نرخ فولاد در کشورهای سرمایهداری اغلب براساس نظام بازار تعیین میشود و کمتر اتفاق میافتد که با وجود کالای کافی در بازار، تقاضای ارضا نشده وجود داشته باشد؛ اما در کشور ما به ویژه در سالهای اخیر به علت وجود شرایط بحرانی جنگ و محاصره اقتصادی، قیمتها در بازار تعیین نمیشدهاند و در بیشتر موارد مسئولان برنامهریزی کشور، نرخ کالاهای اساسی نظیر فولاد را تعیین کردهاند. این مسئله در کنار سهمیهبندیهای ایجاد شده برای مصرفکنندگان باعث ایجاد تقاضای اشباع نشده شده است.
بله؛ این موضوع امکانپذیر است اما اثرات آن به صورت مستقیم روی نمیدهد. نمایشگاه صنعت فولاد و متالورژی، بستر مناسبی برای نمایش همه طیف محصولات و خدمات مربوط به صنعت فولاد است. این نمایشگاه به شرکتها امکان میدهد همکاری تجاری در ایران را به حداکثر برسانند و همچنین قدرت صنعت فولاد ایران را به نمایش بگذارند. باید یقین داشت که نمایشگاه فولاد محل دیدار غرفهداران خلاق و بررسی بازارهای هدف در این زمینه است.
پس میتوان به آن به عنوان فرصتی برای ملاقات با بازدیدکنندگان واجد شرایط از نقاط مختلف کشور نگاه کرد. تولیدکنندگان، تأمینکنندگان، واردکنندگان، بازرگانان و سازمانهای غیردولتی صنعت در یک زمان و یکجا با یکدیگر ملاقات میکنند و تقاضاها و انتظارات بازار را از نزدیک دنبال میکنند. نمایشگاه، فرصتی برای کشف محصولات و نوآوریهای جدید در صنعت فولاد است که در شرایط نامطلوب اقتصادی، به تعامل و کشف راههای تجاری جدید برای صنعت رو به رشد منجر میشود. این نمایشگاه با نمایش محصولات و خدمات حوزه فولاد در بین بازدیدکنندگان متخصص، فرصتهای شگرفی را برای کلیه مشارکتکنندگان فراهم میکند تا ارزش برند خود را ارتقا دهند.
نمایشگاه امسال اصفهان، فرصتی را برای تولیدکنندگان و شرکتهای مرتبط با فولاد فراهم میکند تا جدیدترین تجهیزات، فناوریها و بهترین شیوههای تولید خود را از طریق نمایش زنده در فضایی بالغبر ۹ هزار مترمربع به نمایش بگذارند. این امر همچنین بستری منحصربهفرد را برای خریداران، فروشندگان، ارائهدهندگان فناوری، تولیدکنندگان، بازرگانان، واردکنندگان، سرمایهگذاران و سایر سازمانها و موسسات وابسته به صنعت فولاد گسترش میدهد تا تعامل و توسعه روابط تجاری در زمینه صنعت فولاد را دنبال کنند. نمایشگاه فرصتی برای ایجاد سرمایهگذاریهای بیشمار، معاملات تجاری و بحث و گفتوگوی پر جنبوجوش و تبادل تخصصی بین غرفهداران و بازدیدکنندگان حرفهای است.
ازآنجاکه روند بازار دائما در حال تغییر است و بخشی از چنین رویدادی ممکن است برای برنامهریزیهای حرفهای آینده تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی صنعت فولاد تأثیرگذار باشد، حضور در نمایشگاه فولاد این فرصت را فراهم میآورد که روندهای در حال تغییر را پیش از وقوع، پیشبینی و در راستای تطبیق با آن عمل کنند. در قالب نمایشگاه میتوان با مشتریان بالقوه و شرکای آینده دیدار و گفتوگو کرد. همین عامل سبب میشود که عامل تحرکی برای فعالان در نمایشگاه فولاد ایجاد شود. البته در چنین شرایطی نباید این نکته را از نظر دور داشت که با توجه به سیاستهای دولت مبنی بر توسعه صنعت کشور و ضرورت تولید انبوه، میبایست راهاندازی طرحهای توسعه تولید فولاد کشور شرعت گیرد تا علاوه بر تأمین نیازهای داخلی، زمینه افزایش صادرات محصولات نهایی با ارزشافزوده بیشتر و سودآوری بالاتر و رقابتپذیرتر در بازارهای جهانی فراهم شود. بهطورکلی شناخت بازار و پیشبینی تقاضا نخستین قدم در راه تاسیس و توسعه واحدهای تولیدی است و هر تفکر تولیدی در مرحله نخست به دنبال بازاری است که بتواند محصولات خود را در آن، با سهولت و سرعت بیشتر عرضه کند. در زمینه صنعت فولاد، مسئله از این هم مهمتر جلوه میکند، چراکه ایجاد، بهرهبرداری یا حتی توسعه یک واحد تولیدکننده فولاد، اولاً نیازمند زمانی نسبتا طولانی و ثانیا مستلزم صرف حجم گستردهای از سرمایههای عظیم انسانی و فیزیکی است. بنابراین اقدام در این مورد بدون شناخت کافی از ظرفیتهای بالفعل و بالقوه تقاضای بازار برای محصولات تولیدشده چهبسا راه به بیراهه بردن و محکوم به شکست است.