معدنکاری در گذشته که از آن با نام شدادی یاد میشود در بسیاری از معادن قدیمی کشور به ویژه معادن فلزی کشور به چشم دیده میشود. جالبتر اینجاست بسیاری از معادنی که امروز در حال بهرهبرداری هستند ادامه معدنکاری شدادی بوده و بقیه ذخایر موجود در آن معادن یا محدودههای اطراف از سوی بهرهبرداران معدنی در حال برداشت است. البته این حرکت را میتوان یکی از راهکارهای مهم برای استفاده هرچه بهتر از معدن و نزدیک کردن آن به ارزش افزوده دانست. در بسیاری از کشورهای معدنی، این معادن را به یک منطقه گردشگری و یک منبع درآمدزا آن هم با سود بالا برای اقتصاد کشورشان تبدیل کردهاند. این در حالی است که ظرفیتهای معدنی کشور میتواند همزمان با انجام عملیات برداشت، زمینه را برای بازدید علاقهمندان و آشنا کردن آنها با عملیات معدنکاری فراهم کند و البته باید به سود مالی آن نیز توجه کرد. یکی از معادنی که از این ظرفیت برخوردار است معدن فیروزه نیشابور است چرا که از نظر ساختار، زیباییهایی دارد که به طور قطع مورد توجه بسیاری از علاقهمندان این سنگ ارزشمند قرار خواهد گرفت و میتواند به یکی از جاذبههای گردشگری تبدیل شود. در واقع اگر بخواهیم این موضوع را در کنار دیگر جاذبههای گردشگری کشور همچون آثار باستانی و تاریخی خود قرار دهیم؛ تا حدودی قابل قبول است چرا که در ایران معادن قدیمی که دیگر امکان بهرهبرداری از آنها وجود ندارد فراوان است اما نوع طراحی این معادن و روشی که برای استخراج مواد معدنی در آنها استفاده شده را میتوان به عنوان عاملی برای جذب گردشگر دانست. گفته شد جاذبههای گردشگری فراوانی در ایران وجود دارد و از نمونههای بارز آن میتوان به تخت جمشید اشاره کرد. جالب اینجاست که برای ساخت این بنای عظیم از سنگهای معدنی همان محدوده استفاده شده و با هنرمندی استادکاران آثاری چنین زیبا خلق شده است. پس هنر معدنکاری در ایران از یکسو و ساخت وسایل یا بناهای عظیم که اکنون در کشورمان وجود دارد دو ظرفیت بزرگ برای رسیدن به سود هستند و باید از آنها به بهترین شکل ممکن بهره گرفت.