کشورهای پرجمعیت، مصرف‌کنندگان پایدار زغال‌سنگ

به گزارش می متالز، پس از ۲سال کاهش مصرف زغال‌سنگ و با وجود فشار فزاینده‌ طرفداران محیط‌زیست به این کانی پرانرژی و بنا بر گزارشی که به تازگی از سوی آژانس بین‌المللی انرژی در پاریس منتشر شده، تقاضا برای این کانی همچنان وجود دارد. تقاضا بیش از همه از سوی هند و چین تقویت می‌شود.
این گزارش می‌افزاید: مصرف زغال‌سنگ به طور متوسط سالانه ۰.۲درصد افزایش خواهد داشت و از ۵هزار و ۳۵۵میلیون تن در سال گذشته میلادی به ۴هزار و ۴۱۸میلیون تن در سال ۲۰۲۳میلادی خواهد رسید. این افزایش تقاضا از آنجایی برمی‌آید که کاهش تقاضا در اروپای غربی و امریکای شمالی با افزایش تقاضا در شماری از کشورهای آسیایی همانند چین، هند، اندونزی و ویتنام جبران می‌شود.
این گزارش همچنین اظهار می‌کند: با وجود تمرکز و تاکید رسانه‌ها بر طرد زغال‌سنگ و سرمایه‌گذاری نکردن روی این کامودیتی، جریان بازار همچنان در برابر تغییرات مقاومت می‌کند. در شماری از کشورها، حذف مولدهایی که از زغال‌سنگ تغذیه می‌کنند یک سیاست کلیدی به شمار می‌آید اما در دسته‌ای دیگر زغال‌سنگ همچنان منبعی انرژی است که نسبت به سایر منابع ارجحیت دارد چون فراوان و از نظر اقتصادی به صرفه است.
زغال‌سنگ همچنان دومین منبع بزرگ انرژی اولیه پس از نفت به شمار می‌آید. این در حالی است که گاز طبیعی و منابع تجدیدپذیر انرژی در تلاشند سهم زغال‌سنگ را در ترکیب جهانی انرژی به‌دست آورند؛ در نتیجه پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۳میلادی، زغال‌سنگ ۲۵درصد انرژی موردنیاز جهان را تامین کند؛ رقمی که ۲۷درصد میزان کنونی است.
در همین حال اما آژانس بین‌المللی انرژی اشاره می‌کند که استخراج‌کنندگان این کانی باید خود را برای یک دوره کاهش رشد تولید آماده کنند چون بهای زیاد زغال‌سنگ درحال‌حاضر به سرمایه‌گذاری در معادن جدید نینجامیده است. این آژانس، ایجاد نشدن معادن جدید را به سیاست‌های مخالفی منتسب می‌داند که در مبارزه با زغال‌سنگ و به دلیل تغییرات آب و هوایی، اجرایی شده و به ایجاد ابهام درباره تقاضای زغال‌سنگ در آینده انجامیده است.
این آژانس همچنین اظهار می‌کند که بانک‌ها، شرکت‌های بیمه، صنایع همگانی و نهادهای دیگر در اقتصادهای پیشرفته به سمت و سویی می‌روند که زغال‌سنگ را از بخش خود خارج کنند.
در بسیاری از کشورهای جهان، مخالفت فزاینده با پروژه‌های استخراج زغال‌سنگ به از بین رفتن گرایش سرمایه‌گذاران به این بخش منجر شده است. این پیش‌بینی در حالی از سوی آژانس بین‌المللی انرژی مطرح می‌شود که تاکنون حدود ۲۰۰کشور با قوانینی موافقت کرده‌اند که به ایجاد یک قرارداد تاریخی آب و هوایی می‌انجامد و انتشار گازهای آلاینده از سوخت‌های فسیلی را محدود می‌کند. با وجود استخراج حجم زیاد زغال‌سنگ در جهان هنوز میلیون‌ها تن از این کانی را می‌توان در زمین پیدا کرد. شرکت‌های قدرتمند با برخورداری از حمایت دولتی در تلاش هستند بازار خود را توسعه دهند.
بانک‌ها هنوز هم از این منبع سوخت سود می‌برند. شبکه‌های بزرگ ملی برق بر اساس این سوخت طراحی و تجهیز شده‌اند. سیاستمداران به‌واسطه زغال‌سنگ می‌توانند وعده برق ارزان را به مردم بدهند و به این ترتیب قدرت سیاسی خود را حفظ کنند. در نتیجه حتی با وجود گسترش سریع انرژی‌های تجدیدپذیر، این انرژی‌ها هنوز با محدودیت‌هایی روبه‌رو هستند؛ باد و خورشید فقط در صورت وزش باد و تابش نور خورشید توان تولید برق را دارند؛ از این رو شبکه‌های برقی باید متناسب با این نیروها تجهیز شوند. در نتیجه، دلیل اصلی حذف نشدن زغال‌سنگ را می‌توان ساخت نیروگاه‌هایی دانست که سوخت آنها همچنان زغال‌سنگ است و البته نبرد بر سر آینده زغال‌سنگ هنوز در همه جهان وجود دارد. زغال‌سنگ، سوختی است که مصرف آن با انقلاب صنعتی آغاز شد و حالا به یکی از عوامل اصلی تغییرات فاجعه‌بار آب‌وهوا تبدیل شده است. دانشمندان مرتب درباره خطر این سوخت هشدار می‌دهند. به تازگی نیز گزارشی علمی از سوی ۱۳سازمان دولتی ایالات متحده صادر شده و هشدار می‌دهد در صورتی که گام‌های واقعی علیه گرمایش زمین برداشته نشود، خطر تغییرات آب‌وهوایی می‌تواند ۱۰درصد اقتصاد امریکا را به عنوان توانمندترین اقتصاد جهان تا پایان قرن فلج کند.