به گزارش می متالز، این بانک با رونمایی از طرحی به نام «طراوت» کوشیده است حمایت از تولیدکنندگان و رونق تولید را به میزانی رضایتبخش و قابلقبول اجرایی کند. طرح «طراوت» ویژه حمایت از رونق تولید از ۲۴ فروردین ۱۳۹۸ در شعب این بانک در سراسر کشور اجرایی شد تا گرهی از کار تولیدکنندگان بگشاید و تولید را رونق بخشد.
طرح طراوت درواقع یک طرح اعتباری ویژه تولید است که واحدهای تولیدی به پشتوانه آن میتوانند محصولات خود را بهصورت نسیه به خریداران به فروش برسانند و مواد اولیه مورد نیاز خود را بهصورت نسیه خریداری کنند. امکان دادوستد نسیهای از طریق بانک، میتواند یکراه حل مناسب و گشایشی اقتصادی برای تولیدکنندگان و خریداران باشد.در واقع خریداران در صورت نداشتن نقدینگی کافی، در ازای اعتبارات اسنادی داخلی ریالی مدتدار (ال سی) که توسط شعب بانک صادرات ایران صادر میشود، میتوانند محصولات موردنیاز خود را از تولیدکنندگان خریداری کنند.
تمامی اشخاص حقیقی و حقوقی واحدهای تولیدی، فروشندگان مواد اولیه به واحدهای تولیدی، بنکداران و خریداران عمده محصولات واحدهای تولیدی، خردهفروشان و مصرفکنندگان نهایی محصولات تولیدی میتوانند از خدمات طرح طراوت بهرهمند شوند.بنا براین گزارش متقاضی استفاده از طرح طراوت میتواند به پشتوانه میانگین حسابجاری یا کوتاهمدت خود که باید ١٠ تا ١٥ درصد میزان اعتبار مورد نیاز را پوشش دهد یا واریز نقدی ١٠ درصد از مبلغ اعتبار موردنیاز نسبت به دریافت اعتبار اسنادی داخلی ریالی مدتدار (ال سی) اقدام کند.
همچنین دریافت اعتبار به پشتوانه وثایقی چون سند ملکی نیز امکانپذیر است.متقاضیان دریافت بهرهمندی از خدمات طرح طراوت باید به شعبه بانک صادرات ایران که در آن صاحب حساب هستند مراجعه کرده و با ارائه مدارک مورد نیاز نسبت به صدور اعتبار اسنادی داخلی ریالی مدتدار موسوم به (LC) در وجه شعبه بانک صادراتی که از سوی فروشنده انتخاب و معرفی شده، اقدام کنند. در واقع در این طرح واحدهای تولیدی میتوانند محصولات خود را بهصورت نسیه و حداکثر ٣٦٠ روزه و در قبال گشایش اعتبار اسنادی داخلی ریالی مدتدار بانک صادرات ایران به نفع واحد تولیدی از سوی خریدار بهفروش برسانند.
همچنین خریداران مواد اولیه واحدهای تولیدی در این طرح امکان خرید نسیه تا ٦ ماه در قبال اعتبارات اسنادی داخلی ریالی مدتدار بانک صادرات ایران به نفع فروشنده توسط واحدهای تولیدی را دارند.طرح اعتباری طراوت ضمن اولویت دادن به بخشهای تولیدی جهت استفاده از تسهیلات و تعهدات بانکی، تامین نقدینگی موردنیاز واحدهای تولیدی را نیز تسریع و تسهیل میکند.
همچنین همزمان با افزایش سهم بخش تولید از اعتبارات بانکی، هزینههای تولید از طریق کاهش هزینههای مالی واحدهای تولیدی بهواسطه استفاده از اعتبارات اسنادی داخلی ریالی مدتدار بهجای تسهیلات بانکی نیز کاهش پیدا میکند.