پنج نکته درباره ایران پلاست

به گزارش می متالز، 1- مهمترین نکته درباره ایران پلاست، برگزاری آن در شرایط دشوار تحریم است. معتقدم مدیران اقتصادی و اجرایی ما موظف به سخن گفتن درباره بی اثربودن تحریم ها نیستند. چراکه اولا هر چه قدر هم بگوییم تحریم بی اثر است، فعالان اقتصادی و مدیران این حوزه بهتر از هر کسی می دانند که تحریم ها چه اثرات منفی و گاه بزرگی دارد. ثانیا مدیران اقتصادی باید در عمل برای کمرنگ کردن اثر تحریم ها، قدم بردارند؛ نه در حرف. برگزاری نمایشگاه ایران پلاست، گام مهمی برای نمایش زنده بودن صنعتی ارزآور همچون پتروشیمی است که همواره زیر بار تحریم ها هم مشتریان خود را حفظ کرده؛ بویژه در این دوره از تحریم های آمریکا که صنعت پتروشیمی هم همانند نفت، جزو اهداف اصلی تحریم هاست و این تحریم ها یعنی ایجاد محدودیت در جذب سرمایه و فناوری و همچنین مانع تراشی برای فروش محصولاتی که در زمره مهمترین منابع ارزی کشور محسوب می شوند. تحریم اگرچه حضور کشورهای خارجی را در نمایشگاه کمرنگ کرد اما شاید همین، یک توفیق اجباری بود تا مشتریان بزرگی را در همین کشورهای همسایه، چه برای محصولات بالادست و چه برای محصولات پایین دست، بیشتر از قبل ببینیم. مشتریانی که از ایران پلاست امسال، هم خودشان سود بردند و هم شرکت های ایرانی را به سود رساندند.

2- برگزاری ایران پلاست را در سال های اخیر، تقویت کننده نقش رگولاتوری و نظارتی شرکت ملی صنایع پتروشیمی بر این حوزه می دانم. هرچند برگزاری اموری همچون نمایشگاه ها را در شرایط معمول باید به دست تشکل ها سپرد اما در مورد پتروشیمی، اعتقاد دارم وقتی خصوصی سازی نادرست، برند پتروشیمی را خدشه دار کرده، باید از هر فرصتی بهره برد تا تلنگری برای تقویت نقش نظارتی NPC باشد. ایران پلاست، یکی از همین تلنگرهای کوچک است.

3- شاخصه مهم ایران پلاست، از بین بردن فاصله بالادست صنعت پتروشیمی با پایین دست و همچنین صنایع تکمیلی است. یعنی همان نکته ای که در صنعت پتروشیمی گاه نادیده گرفته شده و آن را منحصر به بالادست کرده اند. در حالیکه اصل ارزش افزوده و اشتغالزایی در صنعت پتروشیمی، مربوط به صنایع تکمیلی و پایین دست است. ایران پلاست بهترین مکان برای از بین بردن این فاصله و یادآوری در مورد اهمیت فعالیت صنایعی است که به پتروشیمی وابسته هستند و با تار و پود زندگی روزمره همه ما پیوند خورده اند. پتروشیمی بدون صنایع پایین دست، یعنی چشم بستن بر روی یکی از مهمترین منابع رشد و رونق اقتصادی و اشتغالزایی در کشور.

4- برگزاری کارگاه ها و نشست های تخصصی، یکی از ویژگی های نمایشگاه ایران پلاست است که به نظرم امسال، رویکردی هدفمندتر داشت؛ بویژه در بخشی که بازارهای هدف صادراتی در برخی کشورها از جمله قطر، روسیه، قزاقستان، اوگاندا و ... را بررسی می کرد. در واقع، به جای تعیین اهداف و رویکردهای کلان که به هیچ وجه مناسب نشست های تخصصی نیم روزه نیست و عموما به جز طرح مسایل کلی، هدفی هم نمی رسد، حوزه های تفکیک شده و کوچک مورد توجه قرار گرفته بود تا امکان بررسی تمامی جوانب آن ایجاد شود؛ بویژه در مورد بازارهای صادراتی جدید که نکته مهمی بود. از سوی دیگر برگزاری نشست‌های B2B در سیزدهمین نمایشگاه ایران پلاست و توجه به این موضوع هم نکته جالبی بود. B2B مخفف مدل تجارت به تجارت (Business-to-business) یا کسب و کاری است که طرف معامله در آن یک کسب و کار دیگر است. این مدل، این کسب و کارهای مشترک را که با توجه به گستردگی صنعت پتروشیمی از بالادست تا پایین دست، ممکن است به دشواری همدیگر را پیدا کنند به هم متصل می کند و نشست‌های B2B در ایران پلاست، فرصت خوبی برای رساندن این کسب و کارها به هم بود.

5- اعتقاد دارم در دو سال اخیر، صنعت پتروشیمی دوباره به اولویتهای اصلی وزارت نفت برگشته؛ درحالیکه در چهار سال قبل از آن، احساس میشد عنایت به پتروشیمی کمتر شده است. حالا صحبت از جهش سوم صنعت پتروشیمی است و شخص وزیر نفت هم پیگیر این موضوع است و بارها بر آن تاکید کرده. برگزاری ایران پلاست سیزدهم در مقطعی که پتروشیمی در مسیر جهش دوم تا سال 1400 و تحقق ظرفیت صد میلیون تن در سال، و سپس جهش سوم تا 1404 و رسیدن به هدف ظرفیت تولید 133 میلیون تن محصولات پتروشیمی قرار دارد، می تواند مسیر را برای جلب توجه بیشتر به ملزومات توسعه بازارهای داخلی محصولات پتروشیمی و رونق گرفتن صنایع تکمیلی و تکمیل زنجیره ارزش در صنعت پتروشیمی هموارتر سازد.

حمیدرضا شکوهی