رونق تولید، متناسب با توسعه زیرساخت معادن

می متالز - معدنکاری در ایران قدمت دارد. ابوعلی سینا، نخستین فیلسوف و دانشمند ایرانی و نخستین کسی است که مواد معدنی را تقسیم کرد.

به گزارش می متالز، این رده‌بندی شامل سنگ‌ها، فلزات، سولفوریت، نمک‌ها و ترکیبات دیگر است. همچنین پیدایش مردان نمکی در زنجان با قدمت افزون بر ۲۵۰۰سال حاکی از قدمت معدنکاری در ایران است. برای نخستین بار قانون معادن کشور در سال ۱۲۸۶ یعنی حدود ۱۱۶سال پیش از سوی نخست وزیر فقید ایران، امیرکبیر، با عنوان نظام‌نامه معدن تصویب شد.
کشور ما از موقعیت جغرافیایی ممتاز، سواحل طولانی، انرژی ارزان‌قیمت، ظرفیت‌های بالای نفتی، معدنی، کشاورزی و... منابع انسانی و جوانان متخصص و وضعیت بسیار عالی گاز، برق و مخابرات برخوردار است و ۷۰نوع ماده معدنی شناسایی شده دارد که تعدادی از این مواد از نظر ذخیره در جایگاه ممتاز و تک رقمی جهان قرار دارد؛ در نتیجه به طور متوسط ایران را می‌توان در زمره ۱۰کشور برتر جهان از نظر ذخایر معدنی قرار داد.
با وجود اینکه نعمت‌های خدادادی (ذخایر معدنی) باعث شده‌اند کشورمان را جزو ۱۰کشور قدرتمند جهان اعلام کنند اما به لحاظ تولید، فرآوری، ایجاد ارزش افزوده و توسعه معادن به روز نیستیم. گفتنی است برای تعدادی از مواد معدنی، فناوری فرآوری، در ابتدای کار یا در میانه و اواخر کار است؛ بنابراین فرسوده شده است.
از طرف دیگر در برخی مجموعه‌ها شاهد حداقل فناوری بومی‌سازی و حداکثر فناوری خارجی هستیم. به طور مثال، درباره سنگ‌های تزئینی، کشورمان ۱۰درصد ذخایر این مواد معدنی ارزشمند را در جهان به خود اختصاص داده و در همین زمینه بیش از ۲۰۰معدن فعال سنگ در کشور وجود دارد، همچنین در تولید سنگ‌های تزئینی رتبه سوم جهان را داریم اما در فرآوری و صادرات سنگ‌های تزئینی به روز نیستیم. در زمینه فولاد هم این نکته را می‌توان گفت که درحال‌حاضر تولید فولاد به عنوان صنایع معدنی بزرگ در کشور بالای ۳۰میلیون تن در سال است و این مهم باعث شده که جایگاه دهم در جهان را در سال ۱۳۹۷خورشیدی(۲۰۱۸میلادی) به‌دست آوریم. کشورهای ایتالیا، تایوان و اکراین نیز به ترتیب رتبه‌های یازدهم تا سیزدهم را پس از ایران دارند. بر اساس آمارها سهم ایران در کل تولید فولاد در جهان در سال گذشته حدود ۱۳.۸درصد برآورد شده است.
بر اساس پیش‌بینی‌ها تولید فولاد در کشور تا پایان سند چشم‌انداز ۲۰ساله (افق ۱۴۰۴) به میزان ۵۵میلیون تن در سال می‌رسد که با توجه به فرسوده بودن تعداد خطوط تولید فولاد، فناوری قدیمی و فراهم کردن زیرساخت‌های لازم مثل برق، جاده و... این میزان تولید امکان‌پذیر نیست.
با توجه به مسائلی که مطرح شد باید نگاه‌مان را به زیرساخت‌ها و زیربناها تغییر دهیم و در کنار آن نگاه توسعه‌ای داشته باشیم تا دانش فنی تولید و فرآوری روزآمد شود.