رگولیت، محرک جدید بشر برای سفر به ماه

به گزارش می متالز، این نخستین گام عملیاتی در دستیابی به گنج بزرگی است که در این سیاره بکر و دست‌نخورده مانده است.
 دانشمندان اروپایی خبر دادند تا سال ۲۰۲۵میلادی (۱۴۰۴خورشیدی) استخراج از ماه را آغاز خواهند کرد و هر آنچه در نتیجه این پروژه به دست‌اید چه طلا باشد، چه الماس و چه انرژی هسته‌ایِ بدون باطله، تریلیون‌ها دلار ارزش دارد.
در این پروژه، هدف این است که یک سفینه بر سطح ماه فرود‌اید و لایه‌ای از رگولیت را بهره‌برداری و برای دستیابی به ذخایر آب، اکسیژن، فلزات و ایزوتوپی به نام هلیوم۳ پردازش کند. این ایزوتوپ می‌تواند برای تامین سوخت رآکتورهای فیوژن در آینده استفاده شود. بنا بر گزارش یونیوِرس‌تودِی، رگولیت ماده‌ای مانند خاک است که سطح ماه را پوشانده و حاصل میلیاردها سال اثرگذاری شهاب‌سنگ و ستاره‌های دنباله‌دار بر این جرم آسمانی است و اگر کسی روی ماه زندگی کند، می‌تواند از رگولیت برای ساخت سازه‌هایی به عنوان محل سکونت بهره ببرد. مسوولیت این ماموریت، با آژانس فضایی اروپاست و این آژانس، پروژه را با مشارکت گروهی به نام آریانه انجام می‌دهد. گروه آریانه که پیش‌تر به نام «اِیرباس سافرِن لانچِرز» شناخته می‌شد، حاصل یک سرمایه‌گذاری مشترک بین شرکت هوافضایی اِیرباس و گروه فرانسوی سافرن است. استخراج از ماه در سال ۲۰۲۵میلادی از سوی آژانس فضایی اروپا انجام می‌شود اما این آژانس تنها نهادی نیست که در زمینه استخراج مواد معدنی ماه فعالیت می‌کند. پیش از این، هند و چین نیز درباره استخراج هلیوم۳ از ماه اظهار نظر کرده بودند.
پکن در قرن ۲۱میلادی که نزدیک به ۲دهه از آن سپری شده، ۲بار بر سطح ماه فرود آمده و ماموریت‌های بیشتری را نیز در این زمینه دنبال می‌کند.
جرالد کولینسکی، مدیر موسسه فناوری فیوژن در دانشگاه امریکایی ویسکانسین‌مَدیسون و عضو پیشین شورای مشورتی ناسا، سال گذشته به بلومبرگ گفت: تخمین زده می‌شود یک‌میلیون تن هلیوم۳ روی ماه وجود داشته باشد، هر چند تنها ۲۵درصد این مقدار را می‌توان به زمین آورد.
او افزود: اما این میزان هم برای پاسخگویی به تقاضای کنونی جهان به انرژی دست‌کم ۲ تا شاید ۵قرن کافی است. این در حالی است که ارزش هلیوم۳ به حدود ۵میلیارد دلار در تن می‌رسد. تاکنون بهره‌برداری از ذخایر مواد معدنی موجود بر ماه و سایر اجرام آسمانی غیر از زمین بیشتر به یک داستان علمی تخیلی شباهت داشت اما حالا دولت‌ها در شتاب هستند برنامه‌هایی در این زمینه پیاده و قوانینی را وضع کنند که به آنها اجازه دهد در این رقابت گوی سبقت را از دیگری بربایند.
در سال ۲۰۱۵میلادی (۱۳۹۴خورشیدی) باراک اوباما، رئیس‌جمهوری پیشین امریکا قانونی را امضا کرد که بر مبنای آن به شهروندان امریکا این حق واگذار می‌شود تا در صورت استخراج منابع معدنی موجود در فضا مالکیت آن مواد را در اختیار داشته باشند.
این قانون، عامل اصلی شکوفایی و توسعه استخراج مواد معدنی فضا به شمار می‌آید چون سرمایه‌گذاران امریکایی با وضع آن، تشویق به اکتشاف تجاری و مصرف منابعی می‌شوند که شرکت‌های امریکایی می‌توانند از خرده‌سیاره‌ها به‌دست آورند.
لوکزامبورگ نیز اقداماتی رسمی در ارتقای استخراج مواد معدنی فضا انجام داده است. این کشور کوچک اروپایی که از سال ۲۰۱۳میلادی (۱۳۹۲خورشیدی) کار روی این پروژه را شروع کرده، امیدوار است تبدیل به مرکز معدنکاری فضایی در اروپا شود. کانادا هم به ذخایر ماه چشم دوخته است. در همین زمینه در سال گذشته یک شرکت مستقر در استان آنتاریو در این زمینه دست به شراکت با شرکت امریکایی مون‌اکسپِرِس زده است. مون‌اکسپِرِس نخستین شرکت خصوصی امریکایی است که به اکتشاف مواد معدنی از فضا ورود کرده و موفق به دریافت مجوز برای سفر به فراتر از مدار زمین شده است.
زمین‌شناسان بر این باورند که خرده‌سیارک‌ها پوشیده از سنگ‌آهن، نیکل و فلزات گرانبها با تمرکز بیشتر و پراکندگی کمتر نسبت به آنچه در زمین وجود دارد، هستند و دستیابی به آنها می‌تواند به ایجاد بازاری بینجامد که ارزش آن به تریلیون‌ها دلار می‌رسد. در سال ۲۰۱۴میلادی (۱۳۹۳خورشیدی) وب‌سایت شرکت خدمات مالی «مولی‌فول» ارزش ذخایر معدنی موجود در ماه را بین ۱۵۰کادریلیون تا ۵۰۰کادریلیون تخمین‌زده است (هر کادریلیون هزار تریلیون است). این مقدار مواد معدنی می‌تواند ۵۰۰میلیون میلیارد درآمد ایجاد کند.
علاوه‌بر موارد نامبرده، خرده‌سیارک‌ها سرشار از آهن، کبالت، پلاتینیوم و تیتانیوم هستند اما سرآمد همه مواد موجود در اجرام آسمانی، آب است. بسیاری از سیارک‌های نزدیک به زمین پر از سنگ‌های کیهانی کربن‌دار هستند که مقدار زیادی یخ در خود دارند. جدا از نیازهای انسانی به آب، این ماده در فضا یک سوخت به شمار می‌آید و اجزای اصلی آن اکسیژن مایع و هیدروژن است که در سوخت موشک استفاده می‌شوند.