به گزارش می متالزبه نقل از رباتCFP، بخش عمده کارها در رباتیک، در قرن بیستم صورت پذیرفت که هم در داستان و هم در زندگی واقعی به سرانجام رسید. در سال ۱۹۲۱، نویسندهای از چک، با نام کارل کاپِک، نمایشنامه "کارخانه رباتسازی روسوم" را نوشت. ربات، کلمهای است در زبان چک، که به معنای کار اجباری است. نخستین بار اصطلاح «ربات»، به طور رسمی در این نمایشنامه مورد استفاده قرار گرفت.
آیزاک آسیموف، قوانین سهگانه رباتیک را برای تبیین این موضوع که به چه چیزهایی ربات میگوییم و به چه چیزهای خیر، آورد. او یک دانشمند نیست، نویسندهای است که داستانهای کوتاه متعددی را درباره رباتها، بین دهههای ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۰ نوشته است. همچنین، برای ابداع کلمه "ربات"، مورد تحسین قرار گرفت. در زیر، قوانین سهگانه آسیموف را میآوریم:
ربات نباید با ارتکاب یا خودداری از انجام عملی باعث آسیبدیدن یک انسان شود.
ربات باید از فرمانهای انسانها تبعیت کند. در سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۴۹، ویلیام گِرِی والتر که در موسسه مغز و اعصاب بریستول کار میکرد، توانست دو ربات اتوماتیک با نامهای اِلمِر و اِلسی، ابداع نماید. هر دوی آنها شبیه شکل لاکپشت بودند و از سه چرخ برای حرکت استفاده میکردند. هر زمانی که شارژ باتری آنها کم میشد، خودش را به سمت نزدیکترین ایستگاه شارژ میبرد. یکی از مهمترین کارهای قابل توجه رباتهای هوشمند، این است که از خود مراقبت نمایند. در دهه ۱۹۷۰، رباتهای هوشمند دیگری نیز پدید آمدند. فِرِدی و فِرِدی دوم، با قراردادن چندین بلوکه چوبی و حلقههای مختلف با استفاده از مکانیزم دوربینهای ویدئویی با سه و پنج درجه آزادی، آن را خلق کردند. مونتاژ قطعات با استفاده از کنترل، جذابیت نداشت، اما استفاده از دوربینها، برای شناسایی اشیاء، جالب بود. ربات چنگیز، توسط دانشمندان MIT در سال ۱۹۸۹ ابداع شد که یکی از نخستین نمونههای رباتهای ارزان بودند. یکی دیگر از ویژگیهای این ربات، نوع الگوریتم رفتاری آن بود که مانندیک حشره واقعی عمل میکرد.
در قرن ۲۱ نیز خودروهای بدون راننده وارد این عرصه شدند که هنوز مسیری طولانی در افقهای خود، پیش رو دارند.