به گزارش می متالز، مجموع ذخایر قطعی سنگآهن که تا امروز اعلامشده، نزدیک به ۵میلیارد تن است که عدد کمی نیست اما مسئله این است که در تمام این سالها موضوع اکتشاف معادن و ذخایر معدنی مغفول مانده است. با اینکه در بیشتر کشورهای جهان مرسوم است که سرمایهگذاری کلانی در زمینه معادن و حوزه اکتشاف انجام شود اما این مهم در کشور ما آنطور که شایسته است موردتوجه قرار نگرفته است.
بهطور مثال کل حفاریهای اکتشافی ما به ۵میلیونمتر نرسیده اما در کشوری مثل کانادا در یک سال، میلیونها متر حفاری انجام شده است. دلیل اساسی این است که ما نتوانستهایم شرکتهای اکتشافی را به ایران، دعوت و با شرکتهای بزرگ و سرمایهگذاران خارجی تعامل کنیم. این در حالی است که باید از خودمان بپرسیم مگر ما چقدر توانایی مالی داریم و چقدر میتوانیم به خودمان تکیه کنیم؟! البته تحریمها هم در این حوزه بیتاثیر نبودهاند و دامن اکتشاف را گرفتهاند. ما در اکتشاف مرحلهبهمرحله پیش رفتهایم؛ بنابراین گاهی دولت نقش داشته و گاهی هم بخش خصوصی. در کشورهای دیگر دولتها اطلاعاتپایه را به بخش خصوصی واگذار کرده سپس این بخش را درگیر اکتشاف میکنند. دراینبین نباید اکتشاف را بهعنوان سرمایهگذاری ببینیم و از فعالان این حوزه مالیات ارزشافزوده مضاعف بگیریم. این در حالی است که وقتی با پیمانکار قرارداد میبندیم از او ۹درصد مالیات ارزشافزوده میگیریم. وقتی بدانیم یک فعال بخش خصوصی بابت همکاران و کارمندان خود بیمه تامین اجتماعی پرداخت میکند و پیمانکار هم همینطور، درنتیجه هزینهها بیشتر میشود. در کنار اینها دوباره بیمه تامین اجتماعی ۷.۸درصد بابت قراردادهای پیمانکاری از آنها هزینه دریافت میکند. اینها مسائلی هستند که موجب میشوند فعال بخش خصوصی عطای اکتشاف سیستماتیک را به لقایش ببخشد، درحالیکه اگر بخشی از این مشکلات حل شود، فعالان بخش خصوصی نهتنها از این موضوع امتناع نمیکنند بلکه به استقبال اکتشاف هم میروند.