به گزارش می متالز، طبیعی است که هیچ عقل سلیمی مخالف واگذاری بخشهای دولتی به خصوصی نخواهد بود؛ اما درخصوص واگذاری دو شرکت بزرگ خودروساز کشور روشن شدن برخی ابهامات پیش از خصوصیسازی، کاملا ضروری است.
وی افزود: بنابراین با واگذاری سهم ۵/ ۱۴ درصدی دولت در ایران خودرو و ۱۷ درصدی در سایپا، عملا قدرت حاکمیت آن بخش خصوصی که این دو بلوک سهام را خریداری میکند، بسیار بیشتر از آن سهم اسمی است که خریداری میشود.کریمی سنجری تاکید کرد: با علم به این موضوع سهم دولت در این دو شرکت باید به فرد یا گروهی منتقل شود که توانایی داشته باشد که آنها را از وضعیت بد مالی نجات دهد. فرد یا گروه خریدار در شرایط فعلی علاوه بر رونق تولید، باید بتواند با تولید خودروهای مطلوب، اعتبار از دست رفته این دو شرکت را بازگرداند. در حال حاضر در شرایطی که از یک سو تحریم اجازه نفس کشیدن به دو شرکت خودروساز را نمیدهد و از سوی دیگر انبوهی از بدهیهای بانکی و زیان انباشته آنها را تحت فشار قرار داده است؛ سوال اینجاست که آیا خودروسازیهای متعلق به بخش خصوصی وضعیت مساعدی دارند؟ آیا شرکتهای خودروسازی خصوصی وضعیتشان از ایران خودرو و سایپا بهتر است یا بدتر؟این کارشناس خودرو ادامه داد: همچنین این سوال مطرح است که اصولا آیا بعد از این دولت به بخش خصوصی که مالک این دو شرکت خواهد شد، اجازه میدهد برای کاهش هزینههای خود و همین طور افزایش بهرهوری، نیروهای شاغل مازاد را که حتما تعداد قابل توجهی هم خواهد بود، تعدیل کند؟ اگر اجازه تعدیل نیرو داده نشود، چگونه میتوان به سودآور کردن این دو شرکت توسط بخش خصوصی امیدوار بود؟وی ادامه داد: اما اگر اجازه تعدیل نیرو میدهد چرا همین حالا که سهام اسمی دولت کمتر از ۲۰ درصد است با این دو شرکت شبیه بخش خصوصی رفتار نمیکند؟ از طرف دیگر این ابهام مطرح است که مگر خصوصیسازیهای گذشته در بخش صنعت به سرنوشت خوبی دچار شده است که انتظار داریم خصوصیسازی این دو شرکت هم اثربخش باشد؟ از دیگر سو بخش خصوصی خریدار این دو شرکت در شرایط فعلی اقتصادی و بینالمللی حاکم بر کشور با کدام برنامه، سرمایه و دانش فنی میخواهد این دو شرکت را از ورطه ورشکستگی نجات دهد؟به اعتقاد این کارشناس خودرو، باید دولت منتظر بماند تا شرایط برای حضور بخش خصوصی مناسبتر، فراهم شود. این دو باید زمانی واگذار شوند که امکان تعاملات بینالمللی با سایر دنیا برقرار باشد و این دو شرکت را به گروهی واگذار کنند که هم توانایی تولید خودروی باکیفیت را داشته و هم در توسعه بازار خود از طریق صادرات محصولات، توانمند باشند و بهویژه خریداران در خودرو و نه قطعهسازی؛ دارای پیشینه و تجربه و تخصص باشند زیرا سرمایه تنها برای خرید این دو شرکت کافی نیست.