به گزارش می متالز، البته مواد اولیه آنها به دلیل کمبود نقدینگی قابل تامین نیست وگرنه شمش که ماده اولیه نوردکاران است در داخل به اندازه نیاز کشور تولید میشود اما از آنجا که این واحدها باید به صورت نقدی خرید کنند، همواره با مشکل تامین شمش روبهرو هستند، زیرا واحدهای فولادی ترجیح میدهند شمش خود را بهصورت نقدی بفروشند.
از سوی دیگر خرید از بورس کالا نیز نقدی انجام میشود. بورس کالا با توجه به فروش نقدی برای این تولیدکنندگان صرفه اقتصادی ندارد. از اینرو نوردکاران به دلیل کمبود نقدینگی نمیتوانند با تمام ظرفیت کار کنند.
کمبود نقدینگی نوردکاران روی تامین قطعات یدکی و پشتیبانی خط آنها نیز تاثیرگذار است. بنابراین با توجه به این شرایط، بخش خصوصی نوردکاری به سمت کار کردن دستمزدی میروند.
مشکل دیگر نوردکاران صادرات است، با توجه به قوانین دستوپاگیری که هماکنون در کشور وجود دارد، تولیدکنندگان بهراحتی قادر به صادرات نبوده و با مشکلاتی روبهرو هستند. از آنجاکه بازار داخلی به دلیل رکود بازار مسکن کشش لازم را برای نوردکاران ندارد، عرضه و تولید بیشتر از تقاضاست، از اینرو باید به سمت صادرات بروند، گرچه محصولات قابلرقابتی ندارند تا در این عرصه به رقابت بپردازند.