به گزارش می متالز، درحقیقت ترکیبی از تخصصها، مهارتها، دانش فنی و علم در کنار هم صنعت فولاد را شکل میدهد. این تخصصها و مهارتها میتواند ترکیبی از مدیریت استراتژیک، برنامهریزی مالی تا مدیریت دانش باشد و در حوزه صنعت نیز صنایعی مانند متالورژی، مکانیک، برق، پلیمر و... را میطلبد. طبیعی است، توسعه صنعت فولاد نیازمند همه تخصصها و دانش فنی مربوط است که تحقق آن با همکاری شرکتهای دانشبنیان امکانپذیر خواهد بود. این مطلب را حسام ادیب، عضو هیات مدیره یک شرکت دانشبنیان در حوزه صنعت فولاد عنوان کرد و در ادامه گفت: توسعه صنعت فولاد از نظر فناوری، تولید و سرمایهگذاری چندان نمیتواند موردتوجه شرکتهای دانشبنیان باشد؛ چراکه برای هر سرمایهگذار، گارانتی یکپارچگی کل فرآیند و تجهیزات، کیفیت و کمیت محصول و خروجی اهمیت بسزایی دارد. از سوی دیگر گردآوری بخشهای گوناگون سختافزاری برای توسعه صنعت فولاد نیازمند گردآوری متخصصان و تجربههای گرانقیمت است که همراه با ریسک بالایی است، از اینرو در بازههای زمانی کوتاه، نهتنها بازخورد مالی و اقتصادی ندارد بلکه دارای ریسک بالایی است، به همین دلیل شاید شرکتهای دانشبنیان به توفیق چندانی در این حوزه نرسند.
ادیب در ادامه خاطرنشان کرد: البته در حوزههای مربوط به بهرهبرداری از صنایع فولاد و نیازهای جانبی که این صنعت دارد، توسعه نقش شرکتهای دانشبنیان میتواند بسیار گرانقدر باشد.
وی افزود: گردش مالی صنعت فولاد به قدری بالاست که تمرکز روی حوزههای گوناگون آن میتواند به نفع شرکتهای فولادی و شرکتهای دانشبنیان باشد و به اندازه خود سبب ایجاد ارزشافزوده در این صنعت شود. برای نمونه شرکتهای دانشبنیان میتوانند روی تولید فروآلیاژها که به صورت عمده وارداتی هستند تمرکز داشته باشند. طبیعی است، چنانچه شرکتهای دانشبنیان روی حوزههای اینچنینی تمرکز داشته باشند، عواید زیادی نصیب همه ذینفعان در این زنجیره خواهد شد. برای نمونه تمرکز روی الکترود گرافیتی یا نسوزهای صنعت فولاد که عمده مواد اولیه آن وارداتی است، میتواند بهترین زمینه فعالیت برای شرکتهای دانشبنیان باشد.
این فعال حوزه صنعت فولاد همچنین با اشاره به ارزش اقتصادی که شرکتهای دانشبنیان ایجاد میکنند، گفت: ممکن است، یک شرکت دانشبنیان از خروج ارز به مقدار اندکی جلوگیری کند اما با اطمینان میتوان مدعی شد که جلوگیری از خروج چند میلیارد تومان یا چند میلیون دلار ارز در سال از کشور، ازسوی تمام شرکتهای دانشبنیان، میتواند رقم قابلتوجهی باشد.
ادیب در پایان تاکید کرد: چنانچه فارغ از توسعه کمی صنعت فولاد، روی توسعه کیفی آن از نظر ایجاد ارزشافزوده تمرکز بیشتری انجام شود، زمینه حضور شرکتهای دانشبنیان بیشتر خواهد شد که بهطور قطع منافع بسیاری نصیب این صنعت و کشور خواهد کرد.
حضور شرکتهای دانشبنیان در صنعت فولاد بهویژه در دوران تحریم بسیار ضروری است. اگر در چند سال گذشته شاهد اتفاقهای خوبی در صنعت فولاد بودیم، یکی از عوامل آن حضور شرکتهای دانشبنیان بود.
این مطلب را محمدمهدی یارجانلی، مدیرعامل یک شرکت صنعتی فولادی در گفتوگو با روزگار معدن عنوان کرد و افزود: هرچند صنعت فولاد در کشور بیشتر یک صنعت حاکمیتی است و دولت در این صنعت به صورت مستقیم و غیرمستقیم حضور دارد اما همین شرکتهای بزرگ فولادی برای رشد و توسعه خود هماکنون به همکاری شرکتهای دانشبنیان نیاز دارند.
وی تصریح کرد: هماکنون تاکید بسیاری بر گسترش و رشد شرکتهای دانشبنیان در صنعت فولاد شده و در این زمینه نیز همایشهایی برگزار میشود، برای نمونه با همکاری برخی نهادها مانند انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران یا معاونت دفتر رئیسجمهوری با واحدهای فولادی همایشهایی برگزار شده است.
این فعال حوزه فولاد در ادامه خاطرنشان کرد: در جشنواره ملی فولاد که از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد برگزار شد، بر حضور شرکتهای دانشبنیان تاکید بسیاری شد تا الزامات و نیازهای صنعت فولاد را شناسایی کنند و در جهت آن گام بردارند. در حقیقت بومیسازی صنعت فولاد بهوسیله شرکتهای دانشبنیان محقق خواهد شد. از اینرو حمایت از این شرکتها بسیار ضروری بهنظر میرسد.
یارجانلی ادامه داد: با توجه به اینکه شرکتهای دانشبنیان درگیر هزینههای تحقیق و طراحی هستند و هزینههای سعی و خطا در این شرکتها بالاست، بهتر است با شرکتهای فولادی تعامل برقرار کنند تا بخشی از هزینههای آنها را واحدهای فولادی متحمل شوند.
وی در ادامه با اشاره به مشکلات شرکتهای دانشبنیان عنوان کرد: یکی از مشکلات شرکتهای دانشبنیان این است که سازکار مناسب تجاری ندارند.
این فعال حوزه فولاد عنوان کرد: شرکتهای دانشبنیان در زمینه بازاریابی و مارکتینگ نیز ضعیف و در نظام توزیع با مشکل روبهرو هستند. از اینرو، شرکتهای دانشبنیان در بازار به یک شبکه بازاریابی نیاز دارند که هم سفارش برای آنها بگیرد و هم محصول آنها را به فروش برساند. یارجانلی تاکید کرد: حاکمیت به بازار خط نمیدهد، این بازار است که به شرکتها خط میدهد. از اینرو به یک بازار ساماندهیشده نیازداریم.