به گزارش می متالز، نوردکاران نیز در پاییندست این زنجیره هستند. زنجیره فولاد باید به گونهای در هم تنیده قرار گیرند که تمام منافع آنها در یک راستا پیش برود، نه اینکه منافع یک بخش از زنجیره در تعارض با بخش دیگر قرار بگیرد. بنابراین زمانی که مصوبهای ازسوی دولت جاری میشود، یک بخش از زنجیره را منتفع کرده و بهنظر میرسد بخش دیگر این زنجیره را ناخشنود میکند.
البته دولت باید پس از تصویب بخشنامه ضعف آنها را بررسی کرده و برای آن «فرآیند بهبود» تعریف کند؛ زیرا اگر فرآیند بهبود برای بخشنامههای دولتی تعریف شود، شاهد اتفاقهایی مانند متعارض شدن منافع در زنجیره فولاد نخواهیم بود.
زمانی که قوانین برای یک بخش خوشایند و برای بخش دیگر ناخوشایند باشد، برای تغییر و همچنین حفظ آن با فشارهای بسیاری روبهرو میشود و ممکن است در نهایت منجر به تغییر آن شود که این تغییر قوانین، بر پیکره تولید فولاد کشور ضربههای بدی وارد میکند، این در حالی است که دولت نباید خود را درگیر تغییرات چندباره قوانین کند؛ چراکه ممکن است این تغییر قوانین به دلیل همراستا نبودن منافع زنجیره فولاد در یک دور باطل قرار گیرند؛ دوری که به هیچ عنوان به صلاح این زنجیره نخواهد بود. این در حالی است که اگر قوانین ثبات لازم را داشته باشند، تولیدکنندگان آزادانهتر در بازار حضور خواهند داشت و به دنبال آن شاهد ثبات و آرامش در بازار خواهیم بود.