توافق چین و امریکا، واقعی یا غیرواقعی

به گزارش می متالز، به نظر می‌رسد این توافقنامه در شرایطی امضا می‌شود که دو کشور تعرفه‌های سنگینی روی یکدیگر وضع کرده‌اند تعرفه‌هایی که هنوز خبری از لغو آنها در دست نیست و بر اساس توافقنامه موقت، دستورکاری هم برای آن تعیین نشده است.
این توافقنامه در حالی مورد گفت‌وگوی طرفین قرار گرفته که امریکا ۳۶۰میلیارد دلار و چین ۱۵۰میلیارد دلار از کالاهای آن کشور را مورد تعرفه قرار داده‌اند.
بر این اساس دست‌کم تا زمانی که هر دو کشور این تعرفه‌ها را که رشد اقتصادی آنها و دولت‌های دیگر را نیز تحت تاثیرات منفی قرار داده است به طور کامل لغو نکنند، هر توافقنامه تجاری که میان آنها امضا شود، غیرواقعی خواهد بود به این معنا که جنگ تعرفه‌ها هنوز پایان نیافته است.
از سوی دیگر امریکا به این نتیجه رسیده است که با افزایش تعرفه‌های سنگین توانسته است از چین امتیازاتی بگیرد و رشد اقتصادی این کشور را محدود کند چین هم بر این باور است که به‌تدریج باید از اتکا به بازار امریکا بکاهد و درهایش را به روی کشورهای دیگر بازتر کند و برای این منظور روی بازیگران دیگری در اروپا، آسیا، اقیانوسیه و افریقا متمرکز شده است.
فاصله‌ها بین چین و امریکا هر روز بیشتر می‌شود حتی امضای یک توافقنامه موقت نشان از آن می‌دهد که طرفین نتوانسته‌اند اختلافات اساسی را از بین ببرند و برای ملاحظاتی به این نتیجه رسیده‌اند که تاکنون و به‌طورموقت کاری انجام دهند و از فشارها بکاهند.
آنها نه تنها جنگ تجاری واقعی را برطرف نکرده‌اند، بلکه با صلح تجاری فاصله بسیار دوری دارند و این توافقنامه موقت می‌تواند یک مسکن موقتی باشد که شاید باعث دردهای شدیدتر اقتصادی برای آنها پس از یک دوره معین باشد.
حدود ۱۸ ماه است که هر دو کشور به روی اقتصادهای هم آتش گشوده‌اند و از هر زاویه‌ای و عرصه تجاری استفاده کرده‌اند تا پیروز این میدان باشند و حالا می‌خواهند هرچه زودتر تا قبل از پایان امسال میلادی یک توافقنامه موقت امضا کنند آن هم به این شرط که چین ۵۰ میلیارد دلار محصول کشاورزی از امریکا خریداری کند و آن کشور بیش از این روی کالاهای چینی تعرفه وضع نکند.
با این حساب اگر امریکا در ماه جاری میلادی تصمیم بگیرد ۱۶۰ میلیارد دلار از کالاهای چینی را تحت تعرفه قرار دهد و چین هم خریدهای کشاورزی را برای مدتی به تعویق بیندازد یا در اقدامی تلافی‌جویانه تعرفه روی کالاهای امریکایی بیشتری در نظر بگیرد، اصل و اساس هر توافقی چه موقتی و چه نسبی و غیرموقتی زیر سوال خواهد رفت و اقتصادهای بزرگ دنیا باز هم سرشاخ خواهند شد.
تاکنون استیون منوچین وزیر بازرگانی امریکا می‌گوید ۹۰ درصد از راه پیموده شده است و دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آن کشور از آمادگی برای امضای توافقنامه موقت خبر داده است تا بتواند قبل از انتخابات ریاست جمهوری امریکا سر و سامانی به وضعیت اقتصادی کشورش بدهد و از محبوبیت بیشتری برخوردار شود.
چین هم در راستای توسعه اصلاحات اقتصادی و برای پیشبرد سیاست درهای باز و اینکه بتواند از فشارها رهایی پیدا کند و افکار عمومی را نیز متقاعد کند که کشور در شرایطی ایده آلی قرار دارد، می‌خواهد به چنین توافقی دست یابد، اما اینها بدان معنا نیست که صلح اقتصادی نزدیک است و رشد اقتصادی دو کشور در معرض خطر نیست به‌ویژه آنکه صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است کاهش رشد اقتصادی کشورها ادامه خواهد یافت و این نشان می‌دهد توفان‌های تجاری بزرگتری برای کشورهای چین و امریکا در راه است و تاکنون بادهای سخت تا اندازه‌ای فروکش کرده است.
حق مالکیت معنوی، سرمایه‌گذاری شرکت‌های چینی و امریکایی در دو کشور، موانع تجاری، اصلاحات، سیاست‌های ارزی، انحصار در تعیین نرخ پول‌های ملی و مشکلات و چالش‌های فنی از جمله مسائل اقتصادی و تجاری است که دو کشور را درگیر کرده است که باید منازعات آنها بر سر دریای جنوبی و تایوان و کره شمالی و دریای شرقی و هنگ کنگ را نیز به آنها افزود که باعث شده است تا عرصه سیاسی و دیپلماسی هم بر آنها تنگ‌تر شود.
کری هونگ تحلیلگر مسائل چین می‌گوید که امریکا هنوز می‌گوید که سیاست‌های چین در برابر آن کشور خصمانه است و راه دشوار و پرپیچ و خم جنگ تجاری میان آنها با یک توافقنامه موقت صاف و هموار نخواهد شد.
وی می‌افزاید چین و امریکا از یک سو درگیر مناقشات تجاری و از طرفی درگیر در امور دفاعی هستند و اختلافات فراوانی در زمینه‌های فناوری دارند و مسائل ارزی نیز آنها را با یکدیگر درگیر کرده است و موضوع حقوق بشر هم بر روابط آنها سایه افکنده است. به هر صورت نباید از یاد برد که چین و امریکا حالا دو رقیب سرسخت در عرصه جهانی هستند که برای محدود کردن و به چالش کشیدن یکدیگر در تلاش هستند و می‌خواهند رهبری اقتصادی دنیا را در نفوذ قرار دهند و همین مسائل باعث شده است تا این دو کشور با وجود توافقی موقت نتوانند سایه سنگین اختلافات دیرینه و طولانی مدت را از سر دو کشور بردارند و راه دشوار و بغرنج رسیدن به توافق واقعی مسیری است که هیچ یک از آنها هنوز برای ورود به آن و پیمودن آن خود را مجهز نکرده‌اند.