«حرّا» در آتش بی مهری مدیران می سوزد

به گزارش می متالز، این بار آتش قاچاق در پی مدیریت نادرست عده‌ای مسوول به جان جنگل‌های «حرّا» در میناب افتاد، این اولین باری نیست که خبر غرق شدن حرا در گازوئیل را می‌شنویم، جنگل شناور حرا که قرار است ثبت جهانی شود و تعدادی از قایق‌داران که روزی‌شان را آب های اطراف این جنگل طلب می‌کنند غرق در آلودگی‌ گازوئیل در سایه بی‌توجهی سازمان محیط زیست به آتش کشیده شدند.

آنچه از «حرّا» باید بدانیم

جنگل حرا از آن دسته جنگل‌های نایاب جهانی است که تصور شما را نسبت به مفهوم‌های معمولی جنگل و آب عوض می‌کند باید آنچه در داستان های تخیلی گفته شده در جنگل‌های جنوب کشور رویت کنیم؛ درختان حرا از دلِ «شوریِ اشک» آدمیان (با توجه به روایت اسطوره‌ای در مورد پیدایش جنگل‌ حرا از اشک شور آدم) جوشیده شده است، چه به واسطه جادوگری طبیعت، از آن پدیده‌های مرموز و نایاب طبیعی هستند که هنوز کسی به یقین نمی‌داند، ریشه‌ نام‌گذاری آن در چیست؛ عده‌ای حرا را نام گیاهی می‌دانند که در جنوب کشور رویش می‌کند و بی‌نیاز به آب شیرین است و تعدادی برمبنای روایت‌های تاریخی در متون قدیمی؛ نام‌گذاری این جنگل‌ها را نخستین‌بار، بوعلی سینا دانشمند کهن ایرانی بدعت گذاشته است.

درختان حرا، روی تپه‌های جزیره شکلی رشد کرده‌اند که هنگام پایین رفتن آب دریا از آب بیرون می‌مانند. عمق آب این مناطق از یک تا یک و نیم متر بیشتر نیست؛ بنابراین جنگل هنگام بالا آمدن آب دریا، در آب‌های خلیج فارس به حالت شناور است و با فروکش کردن آب دریا به مدت ۶ تا ۷ ساعت مانند جنگل‌های مناطق خشک  خود را نمایان می کند. مساحت کل جنگل‌های حرا ۷۵۰۰ هکتار و مساحت حوزه جزیره قشم ۲۴۰۰ هکتار تخمین زده شده‌است.

وقتی قاچاق آتش به دل «حرّا» انداخت

چند سال اخیر اسکله‌های کووه‌ای، لافت، گورزین، سهیلی، طبل، ملکی، دوربنی، گوران تا انتهای جزیره قشم، در سایه چشم پوشی مسوولان غرق در گازوئیل و سوخت‌های قاچاق هستند البته شکل نقشه‌ای جزیره قشم هم عاملی برای این قاچاق شده است اگر نیم‌نگاهی به این جزیره بیندازیم می‌بینیم؛ تمامی این اسکله‌ها پیرامون ذخیرگاه زیست‌کره هستند (مناطق حفاظت شده طبیعی و زیستی ملی و بین المللی) جالب است که آتش سوزی در این مناطق حفاظت شده رخ داده است؛ آتش سوزی جنگل‌های حرا در میناب علاوه بر بی مهری مسوولان  قربانی اتفاقات ناخوشایند سیاسی و اقتصادی امروز کشور هم شده  کمتر وکمتر کسی به نابودی این ثروت ملی است.

سوختن حرّا را در شبکه اجتماعی ببینید

فیلم کوتاهی که طی روزهای اخیر در شبکه‌های اجتماعی در حال انتشار است مربوط به  پاره شدن مَشک‌های حامل سوخت قاچاق است، گازوئیل‌هایی که به درون دریا تخلیه می‌شود، نگاه هر بننده‌ای را متحیر می‌کند؛ ناخداهای بندزرکی در گفتگویی در مورد این فیلم عنوان کردند: فیلمی که طی روزهای اخیر پخش شده مربوط به همین خورچاخا بخش بندزرک است که متاسفانه مقادیر قابل توجهی سوخت به درون دریا سرازیر شد بعد از آتش زدن مَشک‌های حامل سوخت با توجه به شناور بودن بر روی آب به سمت جنگل‌های حرا رفته و متاسفانه حجمی وسعی از این زیستگاه طبیعی را از بین برده است.

قاچاق، تیشه به ریشه جنگل‌ها می زند

شمس الله شریعت نژاد عضو هیات رئیسه کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی و محیط زیست مجلس شورای اسلامی درخصوص آتش سوزی جنگل‌های حرا می‌گوید: محیط زیست و جنگل‌های و مراتع سازمان‌های محفاظتی هستند که به اندازه مسئولیتی دارند امکانات و نیرو انسانی در حد گستره تنوع زیستی در اختیار ندارند در این بین محیط بانان و افرادی که به لحاظ مادی به درستی تامین مالی نمی‌شود مسئله دیگری است که به اتفاقات این چنینی بیشتر از قبل دامن می‌زند.

قاچاق از دل دریا به دامن جنگل‌ها رسید

نماینده مردم رامسر در مجلس شورای اسلامی در مورد افزایش قاچاق سوخت در جنوب کشور گفت: افزایش قیمت ارز از سال گذشته قاچاقچیان را مشتاق‌تر از قبل به ادامه قاچاق سوخت به کشورهای خلیج فارس‌کرده که بهای قیمت سوخت قاچاق به قیمت نابودی این جنگل‌ها است در این میان مساله «قاچاق» از چوب گرفته تا قاچاق سوخت بلای جان محیط زیست شده است که باز نشات گرفته از تامین نشدن نیازهای محافظان محیط زیست است و گاهی هم به قیمت قربانی شدن این محافظان در سایه وجدان کاری آنها به پایان می رسد.

بی‌برنامگی در اداره محیط زیست

وی در ادامه تصریح کرد: حفاظت محیط زیست امروز قربانی مدیریت نادرست مدیران مربوطه شده است، بارها از تریبون‌های مختلف گفته‌ایم محیط زیست از گذشتگان به ما رسیده و باید برای آیندگان حفظ شود اما چه میزان به این موضوع توجه شده است؟ در حال حاضر مسئولان با روزمرگی مدیریت می‌‌کنند، چشم اندازی در راستای حفاظت محیط زیستی  برای آینده ندارند در حال حاضر حدود ۴۶ الی ۴۷ مورد ضعف مدیریتی در حفاظت مدیر زیست متذکر شده‌ایم در روزهای آینده در صحن قرائت خواهد شد.

جهانی شدن تاثیری در سوء استفاده مدیران ندارد

نماینده مردم در مجلس دهم گفت: جهانی شدن برخی از اماکن زیست محیطی از جنگل‌های هیرکانی گرفته تا دشت‌لوت جز هزینه زیادی برای کشور نیست، با ثبت جهانی شدن این مکان‌ها چه اقدامی در راستای حفاظت آنها داشته‌ایم؟ در حال حاضر چند ماهی است که حقوق محیط‌‌‌‌بانان پرداخت نشده است و این مسئله فقط بزرگ شدن اره‌های شبانه قاچاقچیان چوب را به همراه داشت تا جای که امروز موضوع قاچاق سوخت که سالیان دراز به صورت زیرپوستی ادامه داشت امروز باعث  آتش سوزی حرا  شد.

شریعت نژاد در ادامه عنوان کرد: زمانی که مکانی زیست محیطی ثبت جهانی می‌شود بدون شک تعهدی نسبت به جهانی شدن آن داده می‌شود که باید در مقابل آن مسوولان پاسخگو باشند و جهانی شدن هیرکانی یا تلاش برای جهانی شدن حرا«ها» مانع از بی‌توجهی مسوولان نشد.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: در حال حاضر بیکاری، فقر و شرایط نامناسب اقتصادی بشر امروز را مجبورکرده که برای گذران زندگی کمر به نابودی جنگل و منابع طبیعی ببند، بی‌توجهی به محیط زیست که زندگی بشر امروزی را به مخاطره انداخته است  قبل از پایان مجلس دهم به آن رسیدگی می شود.

 منفعت های شخصی مدیران زیر سایه بی‌توجهی

بی توجهی مدیران به منابع زیستی زیر سایه منفعت های اقتصادی امروز در قالب قاچاق «چوب» و «سوخت» دامن جنگل‌های ایران را گرفته و هر روز خبری ناخوشایند این چنینی می‌شنویم که غیر از ابزار تاسف چیزی نداریم. بی‌برنامگی و تغییر سیاست‌های سازمان جنگل‌ها و حیات جنگل‌ها را به خطر انداخته است.

آن‌طور که در قانون تنفس جنگل‌ها به تصویب رسیده است، سالانه باید 80 میلیارد تومان برای اجرای طرح تنفس به سازمان جنگل‌ها اختصاص یابد، اما نیروهای حفاظتی فعال در طرح‌های بهره‌برداری سابق معتقدند این عدد ثابت پاسخگوی حقوق پرسنلی که سالانه حقوق کارکنان نیست و به همین دلیل سازمان جنگل‌ها طی چند سال اخیر، به بهانه‌های مختلف تعداد نیروهای حفاظتی جنگل را کاهش داده‌اند و این یعنی چتر حفاظتی جنگل در حال ضعیف‌شدن است و گاهی در سایه این بی توجهی‌ها مجبور به سکوت هستیم.

جنگل شناور حرا مانند موقعیت شناور خود درگیر مدیریتی‌های مقطعی و ناکارآمدی های متغیر کرده است. جنگلی افسانه ای که می‌تواند عامل جذب توریست و جذب سرمایه باشد به جای تلاش برای ثبت جهانی در آتش بی‌مهری سودجویان و مدیران می‌سوزد تا همواره شاهد از بین رفتن منابع محیط زیستی باشیم. آن هم در شرایطی که جهانیان برای حفظ محیط زیست سرمایه وقت انرژی و توان مضاعفی را به کار بسته‌‌اند در ایران اما منابع بی‌نظیر خداوندی دستخوش چند سودجویی قرار می‌گیرد که نظارتی بر اقدامات غیرقانونی آنها وجود نداشته و در صورت نظارت نیز گویا اراده‌ای برای نگهداری و مراقبت از این منبع طبیعی که سرمایه ای ارزشمند محسوب می‌شود وجود نخواهد داشت.