به گزارش می متالز: عاقلانهتر این است که شرکتها به جای اینکه به صورت جزیرهای توسعه پیدا کنند، منابع مالی و انسانی خود را تجمیع نمایند و این توسعه را در جنوب کشور انجام دهند. فرض کنید که ما اکنون در هرمزگان این کار را انجام دهیم در نتیجه ظرفیت ۱۰میلیون تنی فولاد را عملیاتی کردهایم. فولادمبارکه پس از ۲۶ سال به تنهایی به تولید ۲/۱۰میلیون تن فولاد رسیده درحالی که ظرف مدت زمان کوتاهی نمیتوان شبیه این مجتمع با این حجم از تولید دست یافت. ۱۰میلیون تن وزنه زیادی است و فولاد کشور را تکان میدهد و اگر بتوان همین کار را در جنوب کشور انجام داد میتوان انتظار داشت ۲۰میلیون تن ظرفیت تولید فولاد ایجاد کرد که مسلما به صورت سرمایهگذاری پراکنده نمیتوانستیم به این حجم از تولید دست یابیم.
سرمایهگذاری در کشورهای دیگر در حدی که بخواهد برای رفع نیاز فوری واحدهای صنعتی باشد عملی است ولی اگر بخواهیم در سطح بالاتری به این قضیه نگاه کنیم، در سطح بینالمللی با چالشهایی روبهرویم و مشکلاتی وجود دارد و برای ما این امکان به راحتی فراهم نیست.
ما فعلا یک طرح توسعهای سه میلیون تنی در داخل فولادمبارکه داریم که بزرگترین طرح توسعهای میباشد که تمام مراحلش انجام شده و فقط قسمت پایانی نورد ورق مانده است. این طرح سه میلیون تنی تا تولید اسلب پیش رفته است. شما میدانید که فروش اسلب به تنهایی برای ما مقرونبهصرفه نیست و اگر اسلب را تبدیل به ورق کنیم سودآوری آن برای شرکت به مراتب بالاتر است و به همین خاطر دنبال این هستیم که این خط نورد را راهاندازی کنیم تا مازاد اسلب را تبدیل به ورق نماییم. برای این طرح با شرکت SMS آلمان قرارداد داشتیم ولی به سبب تحریمها انصراف دادند و همکاری ما منتفی شد و هم اکنون در حال مذاکره با شرکتهای چینی هستیم و امیدواریم هر چه زودتر به نتیجه برسد.