همکاری تهران و توکیو موجب توسعه مناطق ساحلی می‌شود

به گزارش می متالز، بهرام امیراحمدیان، کارشناس مسائل آسیای میانه ، درباره ابراز علاقه ژاپن به سرمایه‌گذاری در بندر چابهار، گفت: ابراز علاقه توکیو به سرمایه‌گذاری در بندر شهید بهشتی موضوع خوبی است. پیش از این و در زمینه‌هایی که آمریکا نسبت به تشدید تحریم‌ها علیه ایران مبادرت کرده، واشنگتن پروژه چابهار را برای هندوستان مستثنی کرده است.

وی افزود: ژاپن در نظر دارد از این فرمول بهره گرفته و با ایران در توسعه چابهار همکاری کند.

 کارشناس مسائل آسیای میانه تاکید کرد: هندوستان در کنار ایالات متحده، انگلیس و آلمان با افغانستان قرارداد همکاری استراتژیک دارد و دهلی‌نو تلاش می‌کند از مسیر ایران در چارچوب همکاری‌های اقتصادی به صادرات کالا به افغانستان اقدام کند. کابل و واشنگتن نیز همکار استراتژیک یکدیگرند که موجب می‌شود آمریکا برای تسهیل در تجارت خارجی افغانستان از طریق بندر چابهار، این بندر را از شمول تحریم‌ها مستثنی کند.

زمینه‌های سرمایه‌گذاری مناسب برای توکیو در چابهار وجود دارد

امیر احمدیان با بیان اینکه اگر ژاپن علاقه‌مند حضور در بندر چابهار باشد، زمینه‌های سرمایه‌گذاری مناسبی برای توکیو وجود دارد، اظهار داشت: ژاپن در قالب کنفرانس «بن -۱» و «بن -۲» تعهداتی نسبت به بازسازی و کمک به افغانستان داده که می‌تواند در قالب حضور در بندر چابهار نسبت به اجرای این تعهدات عمل کند.

وی تصریح کرد: برای اینکه بتوان به طور کامل از ظرفیت چابهار استفاده کرد، در ایران لازم است تمامی ظرفیت‌های حقوقی و روندهای اداری برای سرمایه گذاری خارجی فراهم و در راستای توسعه این بندر به خدمت گرفته شود.

 کارشناس مسائل آسیای میانه با اشاره به اینکه بندر چابهار و منطقه آزاد نیازمند مدیریت کارآمد و یکپارچه است، افزود: در این حوزه باید روان‌سازی فعالیت اقتصادی و به‌ویژه واردات و صادرات و نیز اتخاذ سیاست تک صدایی در زمینه اداره چابهار ایجاد شود تا بتوانیم شاهد حضور موفق و پربار هند و ژاپن باشیم.

ژاپن می‌تواند به توسعه اقتصادی ایران کمک کند

امیر احمدیان بیان کرد: حضور ژاپن در چابهار و سرمایه‌گذاری در این پروژه می‌تواند بخشی از گره‌های موجود در این منطقه از قبیل بیکاری و فقر را برطرف کرده و به برقراری امنیت و ثبات کمک کند. به‌ویژه آنکه در ساحل مکران که منطقه محروم ایران در ساحل دریای عمان است، ژاپن می‌تواند کمک‌های شایانی برای توسعه اقتصادی ایران داشته باشد.

وی اضافه کرد: دولت ایران لازم است در زمینه همکاری با چین در ابتکار «کمربند و راه» با احتیاط عمل کند زیرا در اقیانوس هند، چین به دنبال دربرگیری دریایی علیه هند است و به سخنی دیگر دو ابر قدرت آسیایی با هم درگیر هستند و نزدیکی استراتژیک به هر یک می‌تواند به مثابه یار کشی استراتژیک بدل شود.

 کارشناس مسائل آسیای میانه گفت: در این فضا ایران می‌تواند برای جلب همکاری و واردات تکنولوژی از کشورهای پیشرفته‌ای مانند ژاپن استفاده کند.

امیراحمدیان تصریح کرد: ایران به شرطی که بتواند یک بی‌طرفی استراتژیک در منطقه ایجاد کند و به سمت همکاری‌های اقتصادی میان کشورهایی چون هند، چین و ژاپن برود، می‌تواند دست به یک توازن زده و به‌عنوان برنده‌ای در این رقابت محسوب شود.

وی تاکید کرد: ایران باید بتواند از فضای موجود در رقابت میان کشورهایی چون هند، چین و ژاپن استفاده کرده و با حرکت به سمت دهلی‌نو و توکیو از منافع اقتصادی همکاری با این دو کشور بهره ببرد.

 کارشناس مسائل آسیای میانه گفت: ژاپن کشوری با تکنولوژی بالا است که خود تولید کننده و صادر کننده فناوری‌های های تک است. فرصت همکاری با ژاپن برای ما بسیار مناسب است و می‌توانیم از این کشور برای انتقال تکنولوژی بهره ببریم.

ژاپن شریک خوب ایران است

امیراحمدیان با بیان اینکه ما نیازمند جذب سرمایه گذاری خارجی هستیم، اظهار داشت: جلب و جذب کشورهای ثروتمندی همچون ژاپن می‌تواند به جلب دیگر کشورها در جهت سرمایه‌گذاری در ایران منجر شود. ژاپن به‌عنوان عضوی از بلوک جی -۷ که از قضا دارای اهداف استعمارگری نیز نیست، می‌تواند در همکاری‌های اقتصادی شریک خوبی برای ایران باشد.

وی تاکید کرد: ژاپن هم کشوری قدرتمند بوده و هم دارای تکنولوژی و ثروت است و حضور این کشور در پروژه‌های مشترک می‌تواند به توسعه کشورمان، به خصوص مناطق ساحلی مکران منجر شود.

 کارشناس مسائل آسیای میانه با اشاره به ارسال ناوگروه ژاپن به دریای عمان، افزود: اگر ایران بتواند به ژاپن تضمین بدهد که می‌تواند امنیت عبور انرژی را تأمین کند، زمینه همکاری خوبی میان تهران و توکیو فراهم می‌شود و این پیشنهاد خوبی بوده که در سفر رئیس جمهور به چین مطرح شده است.

امیر احمدیان با بیان اینکه ایران با داشتن منابع قابل توجه ذخایر گاز طبیعی، مورد توجه اروپاست، گفت: ایران فاقد سرمایه و تکنولوژی مورد نظر است و این کمبودها در بخش‌هایی چند می‌تواند از سوی کشورهایی چون ژاپن، هند و چین مورد توجه قرار گیرد.