به گزارش می متالز، افزایش قیمت محصولات فلزی در بورس کالا این روزها اگرچه به مذاق سهامداران خوش آمده، ولی بسیاری از صنایع پایین دستی که این محصولات، مواد اولیه شان محسوب می گردد و با افزایش قیمت های بورس کالا، بهای تمام شده شان بالا رفته، با شیوه قیمت گذاری در بورس کالا موافق نیستند. چرا که در فرمول تعیین قیمت پایه در بورس کالا، قیمت های جهانی و نیز نرخ ارز نیمایی لحاظ می شود. حال آنکه قدرت خرید مصرف کنندگان نهایی یعنی مردم، با افزایش قیمت های جهانی با نرخ ارز افزایش نمی یابد و ضمنا محصولاتی که قیمت شان با قیمت های جهانی مقایسه می شود، (مثلا محصولات معدنی و فلزی)، از منابع داخلی کشور تولید می شوند.
جمشید پژویان اقتصاددان در این خصوص بیان کرد: اگر نهاده های تولید وارداتی باشد، قیمتگذاری بر اساس نرخهای جهانی و نرخ ارز، منطقی است. اما اگر نهادههای تولید از منابع داخلی تامین میشود، نباید با قیمت جهانی در اختیار صنایع داخلی قرار بگیرد.
وی افزود: در صورتی میتوان نهادههای تولید را با قیمت جهانی در بازار داخل عرضه کرد که تمامی مولفههای اقتصادی، بر اساس رقابت آزاد قیمتگذاری شوند اما؛ نکته اینجاست که بخشی از صنایع تولیدی مانند معادن و فولادسازان و... در انحصار دولت است.
پژویان تاکید کرد: قیمتگذاری دستوری محصولات این صنایع انحصاری توسط دولت و عرضه آن در بازار داخل با قیمتهای جهانی، اقدام مناسبی نیست.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ارزش پول ملی به شدت افت کرده و نباید انتظار داشت صنایع پایین دستی، نهاده های تولید را با قیمت جهانی بخرند و در بازار داخل به صورت ریالی و بر اساس قدرت خرید مردم به فروش برسانند. این شیوه قیمت گذاری دستوری هم جزو سیاست های نادرستی است که باید مورد بازنگری قرار بگیرد.