به گزارش می متالز، این دانشمندان دانمارکی با استفاده از تجهیزات میکروسکوپی اشعه ایکس مبتنی بر تشعشع ذرات باردار الکترونی توانستند حضور مس را در مرکب های نقش بسته بر اسناد 2000 سال پیش شناسایی کنند. این جزء قبلاً ناشناخته احتمالاً بدون قصد قبلی به ترکیبات مرکب اضافه شده و نشان می دهد که رنگدانه ها به عنوان یک فرآورده فرعی از ذوب گوگردی سنگ معدن به دست می آمدند. محققان یاد شده تحت هدایت توماس کریستینسن مصر شناس با تجزیه ترکیب شیمیایی مرکب های قلم زنی شده بر روی قطعاتی از مجموعه پاپیروس های کارلزبرگ دانشگاه کپنهاگ به نتیجه مزبور دست یافتند. طبق گزارش خبری منتشره از سوی دانشگاه کپنهاگ، پاپیروس های کارلزبرگ در طول دوره ای 300 ساله در مناطق گوناگون مصر تولید شده و دو منشأ اولیه داشته اند. منشأ نخست مردی به نام هوراس، سربازی مستقر در یک اردوگاه نظامی در پاتیریس(جبلاین امروزی) بوده است. قدمت کاغذهای شخصی او، حدود 50 برگه پاپیروس یونانی و مصری، به اواخر 200 و اویل 100 پیش از میلاد می رسد. منشأ دوم معبد تبتونِس(ام البریگات امروزی)، تنها کتابخانه رسمی بزرگ-مقیاس شناخته شده از مصر باستان، بوده است. حدود 400 تا 500 نسخه خطی از این محل، از دوره 100 تا اوایل 300 میلادی، به دست آمده است. کریستینسن در بیانیه ای رسمی گفت که با وجود این، ترکیب مرکبهای کربنی حاوی مس هیچ تفاوت معناداری را در ارتباط با دوره های زمانی یا محل های جغرافیایی نشان نمی دهد، که دلالتی بر این حقیقت است که مصریان باستان در طول دوره زمانی ای از حدوداً 200 پیش از میلاد تا 100 میلادی در سراسر کشور مصر از فناوری یکسانی برای تولید مرکب استفاده می کرده اند. مشکل اصلی این برگه های پاپیروس—و مسئله ای که الهام بخش این تحقیق بود—این است که اینها قابلیت حفظ ضعیفی داشته اند به نحوی که به شکسته شده و به قطعات کوچکتری تبدیل شده اند. به طور متوسط، احتمالاً تنها 10 درصد از هر نسخه خطی باقی مانده، که جمع و جود کردن آنها به صورت نسخه های خطی کامل و مجزا را دشوار و زمانبَر می کند. محققان یاد شده امیدوارند که با تجزیه مرکب ها بتوانند در تسریع فرآیند بازسازی یاری رسان باشند. آنها همچنین انتظار دارند نتایج شان برای اهداف نگهداری مفید باشد، چرا که دانش تفصیلی ترکیب این مواد می تواند به موزه ها و مجموعه داران کمک کند تا در رابطه با حفظ پاپیروس ها تصمیمات درستی را اتخاذ نمایند.