تمایل تولیدکنندگان کنسانتره به سمت معدن‌داری است

به گزارش می متالز، عطا تفضلی در خصوص وضعیـت تولید شرکت خود، اظهار داشـت: ما با داشتن 374 پرسنل، شمش و کنسانتره روی تولید می‌کنیم که البته کنسانتره روی، بیشتر از باطله‌ها تولید می‌شود؛ علاوه‌براین، اسید سولفوریک هم تولید می‌کنیم.

وی افزود: کنسانتره در شرکت ما از طریق تغلیظ پسماندهای سنوات گذشته تولید می‌شود و فرآیند تولید آن از این لحاظ با سایر واحدهای تولیدی تفاوت دارد. به‌طور مثال، باطله‌هایی که به مدت 10 تا 15 سال تحت شرایطی دپو شده‌ بودند را به ‌خاطر عدم وجود تکنولوژی و نیز عدم ضرورت فرآوری مجدد، نتوانستیم در آن دوران بازیابی کنیم.

مدیرعامل شرکت ذوب و احیای روی قشم، در این زمینه ادامه داد: امروزه با توجه به ‌وجود تکنولوژی، سعی می‌کنیم همان پسماندها را بازیابی کنیم و تا حدود ممکن بر اساس صرفه اقتصادی مورد نظر شرکت، روی پروژه تولید کنسانتره از طریق بازیابی مجدد باطله‌ها تمرکز ویژه داشته باشیم؛ یعنی از باطله کم عیار، کنسانتره با عیار 20 درصد به دست می‌آوریم تا دوباره بتوانیم همان را به صورت مواد اولیه مصرف کنیم. برنامه ما این است که هر 10 واحد کیک باطله یا پسماند را به یک واحد کنسانتره با عیار 20 درصد تبدیل نماییم.

تفضلی در مـورد روش تولید کنسانتره از باطله، توضیح داد: روش تغلیظ به این صورت است که در ابتدا بر روی کیک‌های باطله، یک انحلال اولیه صورت می‌دهیم و پس از آن مرحله، به ‌نوعی قسمت محلول آن را دور می‌ریزیم و دوباره روی موجود در آن را بازیابی می‌کنیم.

وی  ادامه داد: مقدار باطله‌های کنسانتره، مستقیما بستگی به ماده اولیه دارد. اگر عیار مواد اولیه بالا باشد، قطعا باطله‌های حاصل از تولید کنسانتره پایین خواهد بود. البته به‌طور معمول، تولید کنسانتره در واحد فرآوری پسماندی ندارد و باطله‌های آن بیشتر زمانی شکل می‌گیرد که به واحد تولید شمش انتقال داده شود.

مدیرعامل شرکت ذوب و احیای روی قشم، با اشاره به خرید مواد اولیه از معدن، اذعان کرد: پروسه خرید مواد اولیه از معدن، به جهت ریسک‌های موجود آن در زمینه معاملات، عیار و هزینه حمل‌ونقل، کار را به شدت سخت و طاقت‌فرسا می‌کند. بنابراین اگر بخواهیم خاک با عیار کم را جهت فرآوری، از معدنی خریداری کنیم، باید مسافتی که برای رسیدن به مکانی که قرار است فرآوری در آن صورت بگیرد را در نظر بگیرید. بنابراین وقتی از این جنبه به این مراحل نگاه کنیم، کاملا واضح است که طی کردن چنین فرآیندی در اغلب موارد توجیه اقتصادی ندارد.

تفضلی در ادامه به ماجرای تاخیر در تحویل مواد اولیه از معدن انگوران اشاره کرد و گفت: در مورد مجتمع سرب و روی انگوران نیز، مشکل بزرگی که امسال وجود داشت، بحث عدم توزیع مواد اولیه بود که البته به‌ تازگی شروع به عرضه کرده‌اند. مشکل انگوران نشان می‌دهد که کمبود مواد اولیه کاملا جدی است و با وجود چنین کمبودی، لطمه بزرگی به ما و سایر شرکت‌ها وارد شده است. به این ترتیب که سهمیه سال پیش را به تازگی دریافت کردیم و احتمالا سال بعد نیز از سهمیه سال 1398 مواد اولیه را دریافت خواهیم کرد.

واردات مواد اولیه سرب و روی کم شده است

مدیرعامل شرکت ذوب و احیای روی قشم، اظهار کرد: واردات مواد اولیه سرب و روی به شدت کم شده است و حتی بازارهای ترکیه، آن‌چنان رقابتی شده که به سختی می‌توان با آن‌ها وارد معامله منصفانه شد. از طرفی حتی اگر هم معامله‌ای صورت بگیرد، بیشترین سود را همان کشور صادرکننده مواد اولیه می‌برد تا تولیدکنندگان کنسانتره یا شمش.

وی با اشاره به تکنولوژی مورد استفاده در شرکت ذوب و روی قشم، تصریح کرد: تکنولوژی ما با آن چیزی که بقیه شرکت‌ها در داخل ایران دارند، برابری می‌کند. روش ما هیدرومتالوژی با لیچ مستقیم است؛ اما باید در نظر بگیرید که نوع مواد مصرفی ما با وجود همین تکنولوژی موجود، دارای محدودیت است. با این حال، بحث تکنولوژی در کشور هنوز به صورت ضرورت درنیامده است.

تفضلی درباره عوارض وضع شده بر صادرات کنسانتره، افزود: عوارض کنسانتره برای تولیدکنندگان شمش بسیار خوب است؛ با این حال، صادرات کنسانتره روی کشور به اندازه‌ای نبود که امروز با افزایش تعرفه دچار مشکل شود. از طرفی کنسانتره اکسیدی به دلیل عدم وجود مازاد بر مصرف داخل، صادرات زیادی ندارد. ولی کنسانتره سولفوره، به دلیل مازاد بر مصرف داخل، صادرات قابل توجهی دارد.

وی با اشاره به مصرف کنسانتره در واحدهای تولیدی شرکت ذوب و روی قشم، اظهار داشت: ما کنسانتره تولیدی خود راکه از خاک اکسیدی به‌دست می‌آید فقط برای مصرف واحدهای شرکت خود در نظر می‌گیریم. با این حال، تولید ما در این زمینه به صورت روزانه بین 60 تا 70 تن است که البته این رقم ثابت نیست.

مدیرعامل شرکت ذوب و احیای روی قشم، در پایان اذعان کرد: اینکه معادن ما می‌توانند ظرفیت مناسبی برای نیازهای داخلی باشند صحیح نیست؛ ولی تلاش‌های خوبی در این زمینه انجام شده است. به ‌هر حال، دولت باید بحث واردات را تسهیل نماید و این خود می‌تواند به عنوان محرکی برای بازار بازار باشد. دولت باید روندی ایجاد کند که محصول نهایی با توجه به قیمت تمام شده خود توان رقابت بین‌المللی را داشته باشد.