به گزارش می متالز، شاهین قدری در خصوص وضعیـت شرکت ذوب و روی بافق، اظهار داشـت: وظیفه سازمانی این شرکت، تولید 30 هزار تن شمش روی و 30 هزار تن اسید سولفوریک است؛ اما برای تکمیل زنجیره معدن و چشمانداز بلندمدت شرکت ذوب و روی بافق، برخی واحدها مثل واحد هویمدیا، واحد کراشینگ، تولید روی اکسیدی و تولید روی به روش سولفوره را به زنجیره تولید اضافه کردیم. البته از اسفند سال 1396 و طی فرآیندی و با توجه به ساختارهایی که در سیستم شرکت وجود دارد، توانستیم یک کارخانه 25 تنی اکسید روی هم ایجاد کنیم. لذا میتوانم به جرات بگویم که این تنها کارخانه در خاورمیانه هست که تولیدات خود را هم بر پایه سولفوره و هم اکسیدی، راهبری میکند.
وی در مـورد وضعیت معدن انجیره که در اختیار شرکت ذوب و روی بافق است، عنوان کـرد: پروانه بهرهبرداری معدن انجیره، از 18 اردیبهشت 1397 صادر شده و فرآیند استخراج روباز و زیرزمینی معدن انجیره، به طور همزمان در حال انجام و بهرهبرداری است. در واقع علاوه بر اینکه در حال تکمیل کردن قسمت روباز هستیم، حفاری قسمت زیرزمینی آن نیز در حال انجام است.
قائممقام شرکت ذوب و روی بافق، توضیح داد: فرآیند کاری ما در معدنی همچون معدن انجیره، در مراحل ابتدایی خود قرار دارد و هنوز جای کار بسیاری به جهت گسترش و توسعه این معدن وجود دارد. با این حال، مساحت این معدن به حدود 12 کیلومتر مربع میرسد که تا عمق 130 متر از سطح زمین حفاری شده است.
قدری در رابطه با سختی و زمانبر بودن کار معدن، افزود: فعالیت مشمول زمان و سرمایهگذاری بسیار است و با توجه به شرایطی که در کشور ما وجود دارد، ما نیز مجبور هستیم به جهت تحقق این مهم، گامبهگام و آهسته و پیوسته، پای در مسیر پرتلاطم این صنعت بگذاریم.
وی در رابطه با ذخیره معدن انجیره، اذعان کرد: ذخیره قید شده معدن انجیره در پروانه بهرهبرداری، حدود 35 هزار تن است؛ ولی ما پیشبینی میکنیم به حدود دو میلیون تن ظرفیت قطعی خواهد رسید که البته این هم مستلزم سپری شدن زمانی به اندازه شش ماه است که طی آن، عملیات کاوشگری ما به پایان برسد و پس از آن نیز آمار قطعی را به وزارت صنعت، معدن و تجارت اعلام کنیم.
قائممقام شرکت ذوب و روی بافق ادامه داد: در پروانه بهرهبرداری معدن انجیره نوشته شده که هفت هزار تن روی قابل برداشت است؛ ولی برنامه ما این است که ظرفیت قطعی برداشت روی را تا 35 هزار تن افزایش دهیم.
قدری با تاکید بر اینکه عیار محصولات ما آن چیزی نیست که در آینده مشاهده خواهید کرد، بیان کرد: عیار متوسطی که در ابتدای کار در این معدن با آن روبهرو بودیم به حدود 12 درصد میرسید که از همان ابتدا در نظر داشتیم این عیار را در آیندهای نزدیک به حدود 20 درصد برسانیم. در واقع فرآیند افزایش درصد عیار سرب و روی معدن انجیره، نه تنها انجام میشود بلکه رسیدن به آن برای ما یک ضرورت است.
وی با اشـاره به روش تولید کنسانتره روی در شرکت ذوب و روی بافق، تشریح کرد: با توجه به اینکه ما زیر نظر شرکت توسعه معادن روی ایران فعالیت میکنیم، بنابراین در این زمینه و ذیل تعاریف سازمانی، برخی وظایف را تقسیمبندی کردهایم. فرآیند تولید کنسانتره در شرکت ما به صورت تغلیظ کنسانتره روی است و ذیل همین مراحل، فرآیند فلوتاسیون که یکی از زنجیرههای چرخه تامین در این زمینه است را توسط یکی از شرکتهای زیرمجموعه خود به نام معدنکاران انگوران در شهرستان بهاباد انجام میدهیم.
قائممقام شرکت ذوب و روی بافق با تاکید بر اینکه مخالف صادرات مواد خام هست، خاطرنشان کـرد: ما به هیچ عنوان صادرات کنسانتره نداریم و شاید تنها شرکت و معدنداری در ایران هستیم که مدعی مبارزه با خامفروشی هست. اساسا خامفروشی به معنای خیانت به سرمایههای این کشور تلقی میشود. بنابراین تلاش شبانهروزی ما این است که محصول با ارزشافزوده پایین را صادر نکنیم تا دست آخر باعث نشود که از آن طرف مرزها و طی یک فرآیند نامعلوم و مجهولی، همان محصولی که ارزشافزوده بالایی پیدا کرده را خریداری نماییم.
قدری با تاکید بر ضرورت وارد کردن تکنولوژیهای روز دنیا به کشور، تصریح کرد: ما در شرایط بسیار خاص و ویژهای، باطلهها را دپو میکنیم. در واقع باور ما این است که نباید هیچگونه باطلهای در معدن وجود داشته باشد. بنابراین در حال بررسی و رسیدن به این موضوع هستیم که بتوانیم با استفاده از تکنولوژیهای روز، عناصر نادر را از باطلههای معدنی جدا کنیم.
وی ضمن اشاره به خودکفایی گروه صنعتی ذوب و روی بافق در آیندهای نزدیک، تاکید کرد: تصور گروه صنعتی ما این است که با توجه به زیرساختهای موجودی که در اختیار داریم و نیز پیشبینیهای لازم از آینده، تا سه سال دیگر بتوانیم به تنهایی تمام نیازمندهای معدنی-صنعتی و تکنولوژیکی خود را تامین کنیم.
قائممقام شرکت ذوب و روی بافق، در رابطه با صادرات محصولات، اظهار کرد: عمده محصولات ما به چین، کره و هندوستان و به طور کلی به جنوب شرق آسیا صادر میشود. تولید سالانه روی در کشور، چیزی بالغ بر 180 هزار تن است. حدود 70 هزار تن در داخل عرضه میشود و بقیه الزاما باید صادر شود و گزینه دیگری جز صادرات در این زمینه وجود ندارد؛ اما متاسفانه در اغلب موارد مشاهده میکنیم که این اتفاق نمیافتد و اساسا عمر و فرآیند سخت تولید محصول را به خطر میاندازند. بنابراین تصمیمات و مقررات غیر کارشناسی دولت برای صادرات، باعث تعطیلی سایر صنایع خواهد شد و این امر بسیار ناگوار است.
قدری در پایان ضمن اشاره به نبود واحد روی دولتی، خاطرنشان کرد: ما در صنعت روی، مصداق بارز اصل 44 قانون اساسی یعنی قانون خصوصیسازی هستیم. هیچ واحد دولتی در صنعت روی وجود ندارد و عملا تمام فعالیت صنایع روی به صورت خصوصی صورت میگیرد. با این حال همه میدانند که بخش خصوصی تا یک جایی میتواند مشکلات پیش روی خود را تحمل کند و از یک جایی به بعد واقعا فضا برای فعالیت سخت، طاقتفرسا و در برخی مواقع غیرممکن میشود.