جزئیات پروژه منحصربفرد مجتمع فولاد روهینا جنوب

به گزارش می متالز، احمد امین‌فر قائم مقام این شرکت درباره این پروژه می‌گوید: تقریبا در دنیا این سومین کارخانه‌‌ای است که احداث می‌شود. دو کارخانه در آمریکا در حال بهره‌برداری است و سومی آن در ایران در حال ساخت است. وی اظهار می‌کند: با توجه به هدف‌گذاری تولید 55 میلیون تن فولاد در 1404، باید دولت از پروژه الکترود گرافیتی یزد حمایت و آن را توسعه دهد زیرا نیاز به این محصول در صنعت فولاد وجود دارد.

احمد امین‌فر قائم مقام شرکت مجتمع فولاد روهینا جنوب گفت‌وگویی انجام داده که به شرح زیر است:

درباره پروژه‌های شرکت توضیح دهید.

این شرکت دو پروژه در دست دارد که اولین آن یعنی پروژه 450 هزار تن میلگرد با تکنولوژی دانیلی ایتالیا در ابتدای سال جاری به بهره‌برداری رسید. این پروژه خط بسیار پیشرفته‌‌ای دارد و کیفیت محصولات آن بسیار بالا است. این پروژه محصولات A3 و A4 را براساس استاندارد ملی ایران برای مصرف داخلی و براساس استانداردهای ملی انگلیس و روسیه برای صادرات تولید می‌کند. پس از راه‌اندازی و افتتاح کارخانه با توجه به اهدافی که از احداث کارخانه داشتیم، روی صادرات متمرکز شدیم. در حال حاضر تقریبا نزدیک به 70 درصد محصولات را صادر می‌کنیم. در کنار این موضوع روزبه‌روز پیگیر بازارهای جدید نیز هستیم.

پروژه دوم نیز پروژه واحد فولادسازی و نورد پیوسته آن است که تقریبا در دنیا این سومین کارخانه‌‌ای است که احداث می‌شود. دو کارخانه در آمریکا در حال بهره‌برداری است و سومی آن در ایران در حال ساخت است. البته قرارداد 1 یا 2 مورد دیگر آن نیز بسته شده است. تکنولوژی آن دانیلی ایتالیا بوده و در آسیا وجود ندارد به همین دلیل منحصر به فرد است. این پروژه ذخیره قابل توجهی در انرژی و ضایعات دارد. یعنی ضایعات آن بسیار پایین و انرژی کمی استفاده می‌کند. این کارخانه در حال نصب بوده و نیمه اول سال آینده با ظرفیت 450 هزار تن (هم فولادسازی و هم نورد در یک کارخانه به صورت پیوسته) به بهره‌برداری می‌رسد.‌

بیشتر به چه کشورهایی محصول صادر می‌کنید؟

در حال حاضر به عراق، افغانستان و کشورهای حوزه خلیج فارس صادرات انجام می‌شود.

میزان صادرات در سال جاری چه میزان بوده است؟

با توجه به آنکه در سال اول تولید قرار داشته هنوز به ظرفیت اسمی سالانه دست پیدا نکرده‌ایم اما به ظرفیت ماهانه و روزانه دست یافته‌‌ایم. ظرفیت سالانه به یک زمان‌بندی تولید نیازمند است. در واقع بعد از حدود 2 سال به ظرفیت اسمی سالانه خواهیم رسید. در حال حاضر 70 درصد محصول تولیدی صادر می‌شود.

میزان سرمایه‌گذاری در دو پروژه یادشده چقدر است؟

میزان سرمایه‌گذاری در کارخانه اول حدود 35 میلیون یورو به همراه 150 میلیارد تومان بود. همچنین در کارخانه دوم نیز 125 میلیون یورو به همراه 250 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری صورت گرفت.

اشتغال‌زایی در این پروژه‌ها به چه صورت است؟

در حال حاضر حدود 600 نفر مشغول بکار هستند که از این میزان حدود 200 نفر در بخش تولید و 400 نفر در بخش پروژه فعالیت دارند. اما در نهایت با راه‌اندازی دو کارخانه حدود 800 نفر به صورت مستقیم مشغول خواهند شد که طبق اسناد موجود به ازای هر شغل مستقیم 15 شغل غیرمستقیم در صنعت فولاد ایجاد می‌شود.

محل این کارخانه کجا است؟

شرکت فولاد روهینای جنوب در شهرستان دزفول، کیلومتر 7 جاده شهرستان دزفول قرار دارد.

با توجه به اینکه منطقه محروم است اجرای پروژه تاثیر زیادی در توسعه آن خواهد داشت؟

منطقه قرارگیری شرکت از لحاظ جغرافیایی جزو مناطق محروم بوده و در رشد اقتصادی منطقه تاثیر زیادی داشته است.

وضعیت سهامداری شرکت به چه صورت است؟

سهامدار 100 درصد خصوصی و متعلق به آقای جابریان است.

آیا پروژه‌ای در دیگر قسمت‌های صنعت فولاد در دست انجام است؟

صنعت فولاد صنعتی که هیچ فقط نباید در توسعه متوقف شود. در صورت توقف رقبا از آن جلو زده و در خطر حذف از بازار خواهد بود. قطعا ما برای آینده پروژه‌‌هایی تعریف کرده و در حال بررسی آن هستیم. پس از راه‌اندازی دو کارخانه فعلی، این پروژه‌ها به سمت اجرایی شدن خواهند رفت.

یعنی در زمینه فولادهای خاص با ارزش افزوده بالا ورود خواهید کرد؟

بله، با توجه به اینکه کارخانه دوم از تکنولوژی بسیار پیشرفته‌‌ای برخوردار است، می‌تواند فولادهای خاص را تولید کند. این موضوع در طراحی کارخانه دیده شده است. در نتیجه حتما به سمت تولید فولادهای خاص خواهیم رفت.

آیا در زمینه تامین مواد اولیه برای کارخانه میلگرد مشکلی وجود دارد؟

خیر، موارد اولیه موردنیاز آن از کارخانه‌های فولادساز داخلی تامین می‌شود. این مواد بیشتر از کارخانه‌های فولاد خوزستان و کاوه جنوب خریداری می‌شود و در تامین آن مشکلی وجود ندارد.

آیا شما مصرف الکترود گرافیتی دارید؟ قیمت این محصول در یک سال گذشته بسیار بالا بود، نظر شما در این باره چیست؟

بله، الکترودگرافیتی مصرف داریم اما در حال حضر قیمت این محصول کمی برگشته است.

مدیریت شما برای این افزایش قیمت چه بود؟

بنده در سال‌هایی پیش از بازنشستگی معاون شرکت ملی فولاد ایران بودم و پروژه الکترودگرافیتی یزد در اردکان در دستورکار بود اما در آن زمان درگیر تحریم‌ها بود. دولت باید این پروژه را حمایت کرده و توسعه دهد. البته باید به این موضوع توجه داشت که صنعت الکترود صنعتی خاص است. حال با توجه به ظرفیت‌سازی که در حال ایجاد در صنعت فولاد است، این نیاز وجود دارد. براساس آن می‌توان سه کارخانه دیگر به ظرفیت الکترود گرافیتی یزد در کشور اضافه کرد. باتوجه به هدف‌گذاری تولید 55 میلیون تن فولاد در سال 1404 به راحتی می‌توان سه کارخانه دیگر احداث کرد.

اما صنعت الکترود گرافیتی انحصاری است؟

خیر، واقعیت آن است که بیشتر تحریم‌ها ما را متوقف کرده بود. به‌هرحال در گذشته کشورهای سازنده در دنیا کمتر بودند اما امروز چین، هند و ... نیز به کشورهای سازنده اضافه شده‌اند. من فکر می‌کنم این صنعت کم کم در حال خروج از حالت انحصاری است. این ماده یکی از مواد مورد نیاز صنعت است و باید بتوانیم آن را در کشور تولید کنیم.

وضعیت بازار فولاد را چطور ارزیابی می‌کنید؟

بازار فولاد با یک رکود مصرفی در داخل کشور مواجه بود که خوشبختانه آرام آرام در حال بهتر شدن است. ظرفیت‌های فولاد در کشور افزایش پیدا کرده بود اما سازوکارهای صادراتی در واحدهای فولادی وجود نداشت. در 2 تا 3 سال اخیر جهش خوبی در تمامی بخش‌های موجود در کشور در ارتباط با صادرات رخ داد. خوشبختانه سال گذشته حدود 6 میلیون تن فولاد صادر شد که برنامه سال جاری 8 میلیون تن است که به احتمال زیاد به بیش از این رقم می‌رسد. اگر نوسانات تصمیم‌گیری در سطح دولت نباشد و همیشه حمایت از صادرات انجام گیرد، ایران جزو کشورهای دارای مزیت صادرات فولاد است و به راحتی می‌تواند با کشور چین رقابت کند.‌ باید از این مزیت استفاده شود. کمتر صنعتی در سطح کشور وجود دارد که بتواند از لحاظ اقتصادی با دنیا رقابت کند. بخش خصوصی نیز ورود خوبی داشته و امیدواریم بیشتر به این بخش میدان داده شود. قطعا بخش خصوصی سازوکار رقابت، فروش و ... به دلیل آزادی عمل و تصمیم‌گیری، بهتر از بخش دولت می‌داند و عمل می‌کند. در نتیجه آینده خوبی قابل تصور است. پیش‌بینی‌ها نیز بر این است، در سال 2018 وضعیت بازار جهانی بهتر خواهد شد.

لطفا راجع به سابقه خود توضیح دهید.

بنده تقریبا 28 سال سابقه کار در صنعت فولاد دارم. 5 سال مدیرعامل گروه ملی فولاد اهواز، 6 سال عضو هیات مدیره فولاد خوزستان، 8 سال عضو هیات مدیره و رییس هیات مدیره فولاد آذربایجان، 5 سال معاونت توسعه شرکت ملی فولاد مواردی است که در کارنامه کاری خود دارم و پس از آن بازنشست شدم. در حال حاضر نیز در بخش خصوصی فعال بوده و پروژه فولاد روهینا را در کنار آقای جابریان پیگیری می‌کنم.

آیا گروه ملی وضعیت بهتری پیدا خواهد کرد؟

گروه ملی صنعتی فولاد است که نمی‌توان از کنار آن گذشت. باید مسائل حل شود. حال یا بخش خصوصی قوی این مسائل را حل می‌کند یا دولت را قانع می‌کند تا به آن کمک کند. در دنیا نیز دیده شده که برخی شرکت‌های بزرگ با بحران مواجه شده و دولت کمک می‌کند و در کنار بخش خصوصی این بحران را حل می‌کند. متاسفانه در دورانی که این گروه بلاتکلیف بود و مالک قبلی اختیاری در دست نداشت، عملا وکالت آن به قوه قضاییه داده شد. در آن زمان صدمه بسیاری به آن وارد شد و هزینه با وجود کاهش تولید، بالا رفت. پس از آنکه بانک ملی آن را گرفت هم اتفاق خاصی رخ نداد. حال امیدوار هستیم با ورود خریدار جدید مشکلات حل شود. گروه ملی توانایی‌هایی بزرگی در اختیار دارد اما در آن سو مشکلات زیادی هم دارد که امیدواریم حل شود.

گفت‌وگو از محمدجواد به‌آبادی