پاکستان، در نقطه کور تجارت خارجی ایران

به گزارش می متالز، عضو هیات مدیره اتاق مشترک بازرگانی ایران و پاکستان گفت: سیاست‌گذاران ما باید به این واقعیت برسند که آینده کشور امروز در استان سیستان و بلوچستان و سواحل چابهار و مکران است، اگر می‌خواهیم وضعیت اقتصادی ما بهتر شود باید تمام منابع کشور را بر روی این حوزه متمرکز کنیم. سرعت چینی‌ها در بندر گوادر به حدی است که ما باید به‌صورت شبانه‌روزی کار کنیم تا بتوانیم به آنها برسیم.

 محمود تهیدست در خصوص وضعیت تجاری دو کشور ایران و پاکستان در سال ۹۸ گفت: اگر بخواهیم امسال را با سال قبل مقایسه کنیم تفاوت آن‌چنانی شاهد نبودیم، زیرا ما هیچ مراوده بانکی با این کشور نداریم و هنوز همان تجارت محدود به‌صورت کالا به کالا، پیله‌وری، بازارچه‌های مرزی و یا قاچاق است و تا زمانی که وضعیت این‌گونه باشد نباید انتظار هیچ نوع تغییری داشته باشیم.

او ادامه داد: پاکستان کشور فقیری است و اکثر هزینه‌های آن توسط آمریکا تأمین می‌شود پس طبیعی است که آنها تابع سیاست‌های آن کشور باشند. به‌هرحال آنها در ابتدا اولویت خود را در نظر می‌گیرند و در حال حاضر ارتباط با آمریکا برای آنها اولویت بیشتری نسبت به تجارت با همسایه شرقی‌شان دارد.

او در خصوص نیاز پاکستان به کالاهای ایرانی گفت: به‌طورکلی پاکستان به تمام کالاهایی که در ایران تولید می‌شود احتیاج دارد و از آن‌طرف ما می‌توانیم برخی اقلام اساسی مانند برنج و گوشت را از این کشور تأمین کنیم. دو کشور گزینه خوبی برای تجارت با یکدیگر هستند اما این بازی‌های سیاسی است که جلوی تجارت را گرفته است. از سوی دیگر مسیر ترانزیت ایران به کشورهای مشترک‌المنافع و روسیه نیز برای این کشور از اهمیت بسزایی برخوردار است.

عضو اتاق مشترک بازرگانی سیستان و بلوچستان با اشاره به رقابت بندر گوادر با بندر چابهار گفت: پس از فروپاشی شوروی، بازار کشورهای مشترک‌المنافع برای قدرت‌های بزرگ اقتصادی یک هدف شد. بر همین اساس مسیرهای ترانزیتی که از آب‌های گرم به آن کشورها راه داشتند، فعال شد و بندر چابهار ایران و گوادر پاکستان اصلی‌ترین مسیرها بودند اما متأسفانه به دلیل ضعف مدیریت و عملکرد ما می‌توان گفت ما این رقابت را به پاکستانی‌ها باختیم؛ به‌طوری‌که در هفته گذشته بندر گوادر به‌صورت رسمی افتتاح شد آن‌هم با ظرفیتی چندین برابر بندر چابهار.

او ادامه داد: پاکستانی‌ها به دلیل رقابت با هندی‌ها این بندر را به‌طور کامل در اختیار چین قرار دادند. دولتمردان چین نیز که به دنبال گرفتن مقام اول قدرت اقتصادی جهان هستند نیز با سرعت خیره‌کننده و سرمایه عظیم شروع به تجهیز این بندر کردند و اگر مسیر ترانزیت گوادر، افغانستان و کشورهای مشترک‌المنافع فعال شود می‌توان گفت ما بزرگ‌ترین فرصت ترانزیتی یک قرن اخیر را از دست دادیم. در حال حاضر مهم‌ترین مشکل این مسیر ترانزیتی نبود امنیت در افغانستان است و در صورت حل این مشکل، شاهد حضور عظیم کالاها در این مسیر خواهیم بود.

تهیدست ادامه داد: متأسفانه ما دیر به این نتیجه رسیدیم که بندر چابهار باید فعال شود و علاوه بر کارهای بندری باید سیستم حمل‌ونقل و راه‌آهن نیز احیا گردد. متأسفانه ما هنوز یک کیلومتر ریل پرسرعت نداریم و بسیاری از زیرساخت‌ها در بندر چابهار آماده نیست، حتی هنوز جاده‌ها دو بانده نشده است. از طرف دیگر هیچ سرمایه‌گذار بخش خصوصی اعم از داخلی و خارجی به دلیل مشکلات متفرقه تمایلی به سرمایه‌گذاری در این حوزه را ندارد. تمام این‌ها دست‌به‌دست هم داده که ما از پاکستان عقب بمانیم.

او افزود: سیاست‌گذاران ما باید به این واقعیت برسند که آینده کشور امروز در استان سیستان و بلوچستان و سواحل چابهار و مکران است. اگر می‌خواهیم وضعیت اقتصادی ما بهتر شود باید تمام منابع کشور را بر روی این حوزه متمرکز کنیم. سرعت چینی‌ها در بندر گوادر به حدی است که ما باید به‌صورت شبانه‌روزی کار کنیم تا بتوانیم به آنها برسیم.