به گزارش می متالز، بررسی رابطه بین دولتها و صنعت کشور در سالهای اخیر نشانمیدهد که این حمایت بهصورت همگن و یکنواخت در بین همه صنایع داخلی از جمله صنعت آلومینیوم توزیع نشدهاست و این موضوع گرچه بازهم عدم وجود یک متولی قوی از سوی دولت برای صنایع از جمله صنعت آلومینیوم را آشکار میکند، اما از طرف دیگر نشان میدهد صنایعی که اتحاد و تشکلهای منسجمتری داشتهاند در نهایت توانستهاند سهم بیشتری از توجه و حمایتهای دولتی را نیز به خود اختصاص دهند.
افزایش تعرفه واردات محصولات پروفیل آلومینیوم از ۱۰ به ۲۰ در هفته گذشته، ازجمله حمایتهای لازم دولتی است که با تلاش و همت سندیکای صنایع آلومینیوم ایران در برگزاری جلسات گوناگون و مکاتبات و رایزنیهای فراوان، در نهایت جدا از طرح کلی بازنگری تعرفهها توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت اتفاق افتاد و امید است که با ارتباط بیشتر تولیدکنندگان صنایع دیگر آلومینیومی با سندیکا، این اتفاق برای دیگر صنایع نیز بیفتد تا زین پس کمتر شاهد جولان محصولات خارجی در بازار داخلی و بیکاری و از هم پاشیدن کارخانههای تولیدکننده داخلی باشیم.
تنها موضوع ناراحتکنندهای که متاسفانه در این بین وجود دارد، افزایش بیدلیل قیمت محصولات پروفیلی در بازار توسط برخی شرکتها پس از افزایش تعرفه بود که ناشی از عدم درک صحیح وضعیت صنعت و تولید کشور است. عملی که نهتنها فرصت طلبی اقتصادی محسوب نمیشود، بلکه نتایج آن نه در درازمدت که حتی در کوتاهمدت به رکود بیشتر و نابودی صنعت خواهد انجامید. بسیار ضروری است که تولیدکنندگان آلومینیومی این موقعیت و دستاورد خودشان را در افزایش تعرفه از ۱۰ به ۲۰ درک کنند و بهجای توجه به سود کوتاه مدت، به تولید باکیفیت و تحمیل محصولات خود به خریدار ایرانی نه با انحصار و افزایش قیمت بلکه با کیفیت بهتر و بالاتر بپردازند تا دیگر بهانهای برای کاهش تعرفه و ورود دوباره کالای خارجی به بازار و تنگ شدن عرصه فعالیت وجود نداشته باشد.
بهمنظور آگاهی از روند فعالیتهای سندیکای آلومینیوم در زمینه تغییرات تعرفههای محصولات آلومینیومی گفتگویی با آقای «ابوالفضل رضایی» دبیر سندیکای صنایع آلومینیوم ایران انجام دادهایم که در ادامه میخوانید:
حدود یک سال پیش از شرکتهای مطرح تولیدکننده پروفیل و اکستروژن دعوت به عمل آمد تا گرد هم جمع شوند تا مسائل و مشکلات صنایع پروفیلی و اکستروژنی را مورد بررسی قراردهند. از جمله مسائلی که در این جلسات مطرح میشد واردات بیرویه پروفیل بود که خیلی از صنایع داخلی را با مشکل مواجه کرده بود. بههمین دلیل بحث بازنگری در تعرفه واردات پروفیل در دستور کار قرارگرفت.
برای انجام این کار از اکثر شرکتهای مطرح اکستروژنی و تولیدکننده پروفیل آلومینیومی تقاضا شد که پیشنهادات خود را در مورد تعرفه واردات پروفیل به سندیکای صنایع آلومینیوم ایران ارائه نمایند.
پس از بررسی این پیشنهادها دریافتیم که اکثر شرکتها تعرفه بین ۴۰ تا ۵۰ درصدی را برای تغییر تعرفه پروفیل ارائه نمودهاند که البته با توجه به قابلیتهایی که در کشور وجود دارد و سرمایهگذاریهای انجامگرفته و بهروز کردن و اُوِرهال کردن دستگاهها که صورت پذیرفته، در نهایت پیشنهاد ما برای تغییرات تعرفه به سازمان توسعه و تجارت و کمیسیون ماده ۱، ۲۵ درصد بود که کمیسیون ماده ۱ نیز بعد از بررسیها، تعرفه واردات پروفیل را از ۱۰ به ۲۰ افزایش داد.
در پاسخ به این سوال که چرا افزایش تعرفه تا ۴۰ یا ۵۰ درصد را پیشنهاد ندادیم، باید توجه داشته باشیم که افزایش بهیکباره این نوع تعرفهها خطر ایجاد یک نوع انحصار را ایجاد مینماید و این نوع حمایت بهجز اینکه باعث پسرفت صنایع تولیدی ما میشود، حاصل دیگری نخواهد داشت.
چرا که صنایع ما در این بخش صنایع بهروز و پویایی نیستند بهصورتی که خودشان طراح و ارائهدهنده سیستمهای تولید باشند و بهجز معدودی که آنها هم سیستمهای محدودی را ارائه مینمایند، اکثراً یا پروفیلهای وارداتی را کپی میکنند و یا به کپی کردن محصولات شرکتهای مطرح داخلی مشغولند. لذا اگر راه واردات محصولات خارجی را که در واقع نوعی رقیب با محصولات نوآورانه هستند بهطور کامل ببندیم، مجدداً شروع به درجازدن خواهیم کرد و قابلیت رقابت از صنعت ما گرفته خواهد شد و بهنظر من شرکتهای داخلی باید از این موقعیت برای بالابردن کیفیت محصولاتشان استفاده کنند.
متاسفانه اخیراً شنیده میشود که با افزایش تعرفه پروفیل، شرکتها به جای اینکه سطح کیفیشان را بالا ببرند، شروع به بالا بردن قیمتهایشان کردهاند و درواقع رقابتی منفی را در این بخش ایجاد کردهاند گه این قطعاً بهسود صنعت نیست و لازم است تولیدکنندگان به آنچه در این سالها اتفاق افتاده دقت و توجه بیشتری داشتهباشند.
سندیکای آلومینیوم پیشنهادهایی در مورد مفتول و سیم و کابل هم به کمیسیون ماده ۱ داده است و همچنین در رابطه با ورق و فویل تقاضای افزایش تعرفه داده شدهاست؛ ولی باتوجه به بعضی معضلات موجود در این بخش از جمله اینکه برخی شرکتهای فعال از ارز مبادلهای برای واردات فویل و ورق استفاده میکنند، مکاتباتی با وزارت صنعت،معدن و تجارت انجام شدهاست و تقاضا نمودیم که از تخصیص ارز مبادلهای به محصولات آلومینیومی جلوگیری شود و چنانچه قرار است ارز مبادلهای تخصیص داده شود بهمنظور تامین مادهاولیه تخصیص یابد و نه محصول ساخته شده!
در رابطه با تولیدات برخی قطعات دایکست هم سندیکا تقاضای تجدیدنظر در تعرفه واردات را دادهاست و در بخش آلیاژسازی نیز تقاضای خاصی از صنف مذکور نداشتیم.
در بخش ظروف بهدلیل ارتباط کم رنگتری که بین سندیکا و صنف تولیدکننده ظروف آلومینیومی وجود داشته است نتوانستیم نظرات مشخصی را داشته باشیم و در همین رابطه قرار است که با دعوت از بزرگان صنف و صنعت ظروف و تشکیل یک گردهمایی و کمیسیون تخصصی، مسائل و مشکلات صنف را بررسی نمائیم تا بتوانیم مشکلات را بهصورت درست و اصولی پیگیری نمائیم.