به گزارش می متالز، با چنین دیدگاهی هر نمایندهای که بتواند بودجه بیشتری به سمت حوزه انتخابیه خود سرازیر کند، طرحهای عمرانی و توسعهای بیشتری در مدت نمایندگی خود اجرا کند، کارگاه و کارخانه و معادن فعال بیشتری در منطقه خود دایر کند بهتر و موفقتر عمل کرده و البته شانس او برای انتخاب مجدد بالاتر است. البته بسیاری از نکاتی که ذکر شد، بازگویی ضرورتها و نیازهای اولیه و فوری مردم هر منطقه است که به طور طبیعی به نماینده منتخبشان منتقل میشود اما سوال این است که اگر این نوع پیشرفتها در جهت توسعه ناپایدار باشد، موجب آسیب دائمی به محیطزیست شود، منطقه را آلوده کند و فایدهای سریع با ضرری دراز مدت داشته باشد، چند درصد از نمایندگان کنونی حاضر هستند در مقابل چنین توسعهای بایستند؟ چند درصد از نمایندگان حتی اگر به قیمت محبوب نشدن فوری آنها بشود با اجرای طرحهایی که به نفع معدن و به ضرر محیطزیست است، بر اساس نظر کارشناسی مخالفت میکنند و توسعه پایدار و صلاح دراز مدت مردم را در نظر میگیرند؟ کار آماری و تحقیق واقعی در این باره انجام نشده است اما آنچه از نطقهای بیشتر نمایندگان مجلس بر میآید، به نظر میرسد درصد کمی از آنها حاضر هستند در مقابل توسعه ناپایدار بایستند، حتی اگر به انتخاب نشدن مجددشان منجر شود.
توسعه معادن اگر چه موجب رشد اشتغال و فایده اقتصادی میشود ولی بیشتر معدنکاری موجود در ایران به روشهای سنتی انجام میشود که هم کمبازده بوده و هم آسیب جدی به انسان و محیطزیست وارد میکند. در این روند نمایندهای ایدهآل است که دوستدار پیوند معدنکاری و محیطزیست بوده و در جهت بهرهبرداری و توسعه هر چه بیشتر از انرژیهای پاک و تجدید پذیر گام بردارد.