ضعف دیپلماسی در مراسم افتتاح پروژه های کلیدی کشور

می متالز - با اندکی کنکاش در کارنامه پروژه های مهم و موفق حوزه صنایع معدنی و فلزی کشور، در می یابیم که از زمان برگزاری یک مناقصه تا راه اندازی آن معمولا ٤ تا ٧ سال پرفراز و نشیب سپری می گردد.

به گزارش می متالز و به نقل از ماهنامه تخصصی پردازش، طی این مدت گاها، عواملی خارج از کنترل کارفرمایان، چگونگی انجام پروژه را تحت تأثیر خود قرار می دهد یکی از بارزترین نمونه های آن محدودیت های سیاسی هستند. ولی موارد متعدد دیگری هم می باشند که قاعدتا باید در ید کارفرمایان باشند ولی متاسفانه همچنان مغفول مانده اند که از اهم آنها را می توان در قالب "فقدان دیپلماسی در افتتاحیه پروژه ها" دسته بندی نمود.

جای بسی تاسف است که اکثر پروژه های کلیدی کشور که حاصل تلاش چند ساله ، چند هزار نفر نیروی متخصص داخلی و خارجی می باشد، با آشفتگی، بی سلیقگی و به دور از آداب دیپلماتیک افتتاح می شوند که در ذیل برخی از این بی توجهی ها اشاره می گردد:

- در تمام پروژه های مهم معدنی و فلزی کشور حداقل یک شرکت خارجی به عنوان "صاحب تکنولوژی و ارایه کننده تجهیزات کلیدی فرآیندی" حضور دارد که شانه به شانه پیمانکار اصلی و مجموعه کارفرما برای تحقق اهداف پروژه انجام وظیفه می کند، ولی در اکثر افتتاحیه ها و اطلاعیه های مرتبط، حتی از بردن نام شرکت خارجی همکار، امتناع می گردد!

- بعد از تغییر مکرر در تاریخ افتتاح پروژه ها، بالاخره زمانی برای این مهم، نهایی می گردد که به اطلاع مدعوین خارجی هم رسانده می گردد.در بسیاری از موارد این میهمانان فقط ٤٨ ساعت فرصت دارند تا برای حضور در افتتاحیه مهیا شوند و به ایران سفر نمایند!

- گاها سفیری که یکی از شرکت های کشورش در پروژه نقش به سزایی داشته است، برای آیین "رونمایی از یادمان پروژه" بین نیم ساعت تا یک ساعت به انتظار مقامات کشور سرپا می ایستد ولی در دقایق رونمایی به دلیل ازدحام یا ممانعت محافظان، از کادر اصلی مراسم به حاشیه رانده می شود و دور می افتد.

- در سالنی که سخنرانی های مراسم افتتاحیه انجام می شود، معدود صندلی هایی که برای دیپلمات ها و مدیران ارشد خارجی "رزرو" شده است، عمدتا با هجوم افراد محلی و آشنایانشان اشغال می گردد.

- در زمان سخنرانی ها که توسط یکی از مقامات عالی کشور و مدیر عامل کارفرما صورت می گیرد بارها از زحمات و حضور افراد مرتبط و غیرمرتبط داخلی و محلی تشکر می گردد، ولی حتی از یکبار، خوش آمدگویی ساده به مدعوین خارجی غفلت می گردد.

- در حالیکه خبرنگاران داخلی و خارجی می توانند با مصاحبه های مختلف با مقامات و مدعوین داخلی و خارجی، دستاوردهای مختلف چنین پروژه هایی را در مقیاس جهانی پر رنگ تر و مستندتر نمایند، برگزاری شتاب زده افتتاحیه ها و عدم تعبیه جایگاه های مناسب برای خبرنگاران، آنها را ناکام می گذارد تا این فرصت های تکرارنشدنی از کف برود.

پر واضح است که معظلات فوق الذکر، نه تنها با فرهنگ و میهمان نوازی اصیل ایرانی در تضاد است، بلکه از انصاف کاری و اخلاق حرفه ای نیز به دور می باشد.

در شرایطی که دستگاه دیپلماسی کشور به دنبال جذب سرمایه و تکنولوژی های روز به کشور می باشد، اهتمام جدی به تقویت دوستی ها و روابط استراتژیک با شرکت های خارجی معتبر فعال در ایران، یک ضرورت است.

امید است روابط عمومی ها و حراست های شرکت های بزرگ معدنی و فلزی کشور نیز برای رفع کاستی های فوق الذکر، اقدامات مشترکی را تعریف نمایند و از برند مجموعه های خود صیانت نمایند.

شاید وقت آن رسیده باشد که ستادی در وزارتخانه یا ایمیدرو بر افتتاح آبرومند و غرور آفرین پروژه های ملی و مهم ایران عزیزمان، نظارت و حساسیت داشته باشد!