خیز طلایی هند

به گزارش می متالز به نقل از ماینینگ به دنبال تعطیلی منطقه معدنی «کُلار گُلد فیلد» این کشور در سال ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰ خورشیدی) پس از بیش از ۱۲۰ سال فعالیت، هند حالا تنها میزبان یک معدن طلا است. از کُلار گُلد فیلد سالانه ۸۰۰ تن برابر با ۲۶میلیون اونس تروی (برابر با ۳۱ گرم) طلا خارج می‌شد. معدن طلای باقی مانده که در جنوب شرقی ایالت کارناتاکا واقع شده، «هاتی» نام دارد و یک معدن تاریخی است که آغاز تولید طلا از آن به سال ۱۹۰۲ میلادی (۱۲۸ خورشیدی) برمی‌گردد و در همان کمربندی قرار دارد که کُلار در آن مستقر است. هاتی در سال ۲۰۱۵ میلادی (۱۳۹۴ خورشیدی) ۴۵ هزار اونس طلا تولید کرد. با وجود ذخایر قابل قبول طلا در هند حتی با احتساب طلایی که به‌عنوان محصول جانبی از معادن مس این شبه قاره استخراج می‌شود، خروجی طلای هند به کمی بیش از ۶۰هزار تن در سال می‌رسد و نرخ تولید آن دست کم از سال ۱۹۷۰ میلادی (۱۳۴۹ خورشیدی) در پایین‌ترین حد قرار گرفته است. انجمن جهانی طلا در پژوهشی که اواخر ژانویه ۲۰۱۷ میلادی (بهمن ۱۳۹۵) منتشر کرد، در یک بررسی دقیق درباره این فلز گرانبها نشان داد که دولت هند گام‌هایی در مسیر توسعه صنعت استخراج طلای این کشور برمی‌دارد. براساس نتایج به‌دست آمده از این گزارش در مه ۲۰۱۶ (اردیبهشت ۱۳۹۵) پارلمان این کشور بر قانون توسعه معادن و صنایع معدنی این کشور (مصوب ۱۹۵۷ میلادی، ۱۳۷۶ خورشیدی) اصلاحیه‌ای وضع کرده که بر مبنای آن شرکت‌های خصوصی اجازه دارند از طریق فرآیند مزایده رقابتی برای اجاره معادن قیمت تعیین کنند، همچنین حق اجاره معادن برای آنها ۲۰ سال افزایش یافت و از محدودیت زمانی ۳۰ ساله به ۵۰ سال رسید. در فوریه ۲۰۱۶ (بهمن ۱۳۹۴) شرکت وِدانتا نخستین شرکت خصوصی بود که موفق به عملیاتی کردن یک معدن طلا در هند شد. معدن طلای بَگمارا در چَتیسگَر ظرفیت استخراج ۲/۷ تن طلا را دارد. در همین راستا «سیاست ملی اکتشافات معدنی» هند نیز در ژوئن ۲۰۱۶ میلادی (خرداد ۱۳۹۵) تصویب و امضا شد تا فعالیت‌های معدنی این چنینی را ترغیب و تحریک کند. این سیاست به شرکت‌های خصوصی اجازه می‌دهد به فرآیند مناقصه‌ای شفافی وارد شوند که از طریق مزایده، وارد اکتشاف نواحی دارای مواد معدنی می‌شوند و شرکتی که برنده مناقصه می‌شود، از امتیاز به‌دست آورده سهمی را به دولت ایالت مربوط واگذار می‌کند. این سیاست در راستای افزایش فعالیت‌های معدنی و سرعت بخشیدن به آن در هند است و راه را برای رفع سایر محدودیت‌ها باز می‌کند. انجمن جهانی طلا امیدوار است هند بتواند با سبک کردن بار قوانین و محدویت‌های جاری در این کشور طلای بیشتری تولید کند و در امسال میلادی خروجی آن نسبت به مقدار معمول دو برابر شود. در همین امتداد شرکت استخراج طلای دِکان (تنها استخراج‌کننده طلا در بمبئی) تصمیم دارد پروژه گَناجور خود را در ایالت کارناتا در سال جاری میلادی (۲۰۱۷) به مرحله تولید برساند، این پروژه مهم‌ترین و سودآورترین پروژه این شرکت است که تولید سالانه آن بیش از ۵۰ هزار اونس برآورد می‌شود. سرمایه‌گذاران هندی همواره محدودیت قوانین موجود در این کشور را مانع بزرگی بر سر راه خود عنوان کرده‌اند، معادن این کشور از ضعف ایمنی و فناوری نیز در رنج هستند. با همه این تفاسیر جنوب هند به دلیل ویژگی‌های زمین‌شناسی شرایط مطلوبی از نظر وجود ذخایر طلا دارد. در کنار ضعف قوانین داخلی که تاکنون سرمایه‌داران هندی با آن دست به گریبان بوده‌اند قاچاق طلای هند نیز از معضلاتی به‌شمار می‌آید که اقتصاد این کشور را درگیر کرده است. در سال ۱۹۴۷ میلادی (۱۳۲۶ خورشیدی) ورود طلا به هندوستان ممنوع شد و پس از آن در سال ۱۹۶۸ میلادی (۱۳۴۷ خورشیدی) قانون کنترل طلا در این کشور اجرایی و عملیاتی شد و اگرچه این قانون توانست تا حدودی فعالیت‌های غیرقانونی مربوط به تجارت طلا را کنترل کند، اما تقاضای فزآینده داخلی برای طلا بر این قوانین غلبه کرد و راه را برای قاچاقچیان طلا گشود. بر همین اساس و در نتیجه ایجاد بحران پرداخت‌ها در هندوستان که به واسطه آن، این کشور مجبور به انتقال ۴۰ تن طلا به لندن شد، این قانون در سال ۱۹۹۰ میلادی (۱۳۶۹خورشیدی) لغو و مقرر شد واردات حجم مشخصی از طلا در صورت پرداخت حقوق و عوارض گمرکی آزاد شود. هندی‌ها طلا را به‌عنوان آیتمی مبارک در جشن‌ها و مجالس خود به کار می‌برند و حدود نیمی از مصرف سالانه طلا در این کشور در آیین ازدواج استفاده می‌شود. طلا همچنین در هندوستان یک پشتوانه مالی به شمار می‌رود که مایه امنیت اقتصادی است، به‌ویژه برای ساکنان مناطق روستایی و حاشیه‌ای هند که چندان به پول نقد دسترسی ندارند، این رویکرد رایج‌تر است.