چالش آلمان در برقی کردن خودروها

به گزارش می متالز، اما این تصویر سبز که بزرگترین و پرجمعیت‌ترین اقتصاد اروپا از خود ساخته با جنبه دیگر هویت ملی آلمانی‌ها یعنی عشق دیرپا به خودروهای پرسرعت و آلوده‌کننده ساخت نشان‌های تجاری پرآوازه ب‌ام‌و، مرسدس بنز و فولکس واگن جور درنمی‌آید. حالا با مشخص شدن نتایج مطالعات در این باره که این کشور نمی‌تواند به اهداف خود برای کاهش انتشار گاز دی‌اکسیدکربن تا سال ۲۰۲۰میلادی (۰۹-۱۴۰۸خورشیدی) برسد و رسوایی بزرگ خودروسازان این کشور در دستکاری کیت نشان‌دهنده آلایندگی، پرسش‌هایی پیش آمده مبنی بر اینکه این فرهنگ خودرویی در آلمان تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. این بحث درحالی مطرح شده که صنعت خودرو آلمان با آن همه آوازه و تولید ۵/۷۵میلیون خودرو جدید در سال ۲۰۱۶ میلادی (۹۵-۱۳۹۴خورشیدی) و نیز تولید ۱۱میلیون خودرو در کارخانه‌های خود در سراسر جهان حالا به یک دردسر بزرگ افتاده و اعتماد به آن در یک دهه گذشته به پایین‌ترین حد خود رسیده است. آلمان گام‌های بلندی برای استفاده از نیروی باد و خورشید با هدف تولید برق برداشته اما کار گذاشتن توربین‌های بادی در جای جای کشور در مقایسه با تغییر روش آلمان‌ها از آن فرهنگ خودرویی عمیق به این شیوه از تولید برق کار آسانی به‌نظر می‌آید. سبز کردن بخش حمل‌ونقل آلمان پروژه‌ای است که به ۱۰ سال زمان نیاز دارد. راه‌حل روشن این کار برقی کردن ناوگان خودرویی این کشور است اما آلمان برای رسیدن به این هدف راهی جز کاهش شدید انتشار گازهای گلخانه‌ای ندارد و این جز با تولید برق باکمک منابع انرژی تجدیدپذیر امکان‌پذیر نیست. این درحالی است که بیش از نیمی از برق موردنیاز این کشور اکنون با سوختن زغال‌سنگ و گاز طبیعی به‌دست می‌آید. در هر صورت، به‌دلیل نوسان و سکون تقاضا از سوی مشتریان، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان مجبور شد از خیر هدف دولت یعنی داشتن یک میلیون خودرو برقی در خیابان‌ها تا سال ۲۰۲۰ (۰۹-۱۳۰۸) بگذرد. امروز شمار خودروهای برقی در خیابان‌های آلمان ۳۷هزار دستگاه است و ساخت سامانه‌های شارژ باتری خودروهای برقی در سراسر این کشور تازه آغاز شده است. صنعت خودرو آلمان اعلام کرده دست تنها نمی‌تواند شمار وسایل نقلیه برقی در جاده‌ها را افزایش چشمگیری دهد و در این راه به کمک دولت در بخش‌هایی مانند ایجاد زیرساخت برای ایستگاه‌های شارژ و بهبود عملکرد باتری نیاز دارد. ماتیاس ویسمن، رئیس انجمن صنعت خودرو آلمان (VDA) در سپتامبر (شهریور) دراین‌باره گفت: «تنها یک تلاش مشترک از سوی فعالان صنعت خودرو و سیاستمداران است که می‌تواند دستیابی به سهم چشمگیر ۱۵ تا ۲۵ درصدی خودروهای برقی تا سال ۲۰۲۵ میلادی(۰۴-۱۴۰۳خورشیدی) را ممکن کند». او همچنین اضافه کرد: «اتحادیه اروپا به‌احتمال زیاد در رسیدن به هدف خود یعنی کاهش ۳۰درصدی انتشار دی‌اکسید کربن از ناوگان خودروهای جدید تا سال ۲۰۳۰ میلادی(۰۹-۱۴۰۸خورشیدی) ناکام خواهد ماند». کارشناسان حمل‌ونقل، کارآفرینان و فعالان محیط‌زیست در آلمان به‌شدت بر این نکته تاکید می‌کنند که سبز کردن بخش حمل‌ونقل ملی نیاز به چیزی فراتر از جایگزینی خودروهای برقی با بنزین‌سوزها دارد. این کارشناسان خواستار تغییرات عمیق‌تر هستند و پیش‌بینی می‌کنند در آینده نقش خودروهای شخصی بسیار کمرنگ و سازگاری با آنچه جابه‌جایی «مشارکتی» یا «هماهنگ» نامیده می‌شود، بسیار پررنگ شود. به این ترتیب سامانه حمل‌ونقلی ایجاد می‌شود که در آن دوچرخه‌ها، اتوبوس‌ها، قطارها و خودروهای به‌اشتراک‌گذاری‌شده هوشمند همگی باکمک پلتفرم‌های دیجیتال کنترل می‌شوند. این سامانه به مسافران امکان می‌دهد در سریع‌ترین و ارزان‌ترین شکل ممکن بدون نیاز به خودرو شخصی از نقطه‌ای به نقطه دیگر جابه‌جا شوند.

استفان رملر، استاد طراحی حمل‌ونقل دانشگاه براونشویگ و نویسنده پرفروش‌ترین کتاب آلمان درباره جابه‌جایی در آینده، در این باره گفت: «تاکنون تمام فرصت‌ها برای تغییرات زیربنایی از دست رفته‌اند. آنچه ما اکنون نیاز داریم آینده‌ای است که به‌جای داشتن ۴۶ میلیون خودرو با کارکرد ۲۳ ساعت در روز، ۵ تا ۱۰ میلیون خودرو با کارکرد ۲۴ ساعت و ۷ روز هفته داشته باشد».
کلوس تپفر، وزیر محافظه‌کار پیشین محیط‌زیست و مشاور قدیمی آنگلا مرکل نیز دراین‌باره گفت: «ترس من از این است که وضعیت فعلی صنعت خودرو آلمان در خطر قرار گیرد؛ اگر تنها به مدل‌های کسب‌وکاری استاندارد یا تنها خودروهای برقی بسنده کند. چیزی که ما نیاز داریم فکر کردن درباره یک تغییر نظام‌مند است».براساس داده‌های وزارت حمل‌ونقل آلمان، در سال ۲۰۱۵ میلادی(۹۴-۱۳۹۳خورشیدی) ۸۰ درصد از کل ۱/۲ تریلیون کیلومتر سفر در این کشور با استفاده از خودروهای شخصی انجام شد. از سال ۲۰۰۸ (۸۶-۱۳۸۵) تا ۲۰۱۷ میلادی (۹۶-۱۳۹۵خورشیدی)، مجموع خودروهای رفت‌وآمدکننده در آلمان از ۴۱ میلیون دستگاه به ۴۶ میلیون دستگاه رسید. همچنین با دنباله‌روی از روند غالب بازار امریکا، سهم خودروهای اسپرت و کراس‌اوورها که بنزین بیشتری می‌سوزانند و دی‌اکسیدکربن بیشتری نسبت به خودروهای کوچک تولید می‌کنند، از صفر در میانه دهه ۹۰ میلادی (نیمه‌های دهه ۷۰خورشیدی) به ۲۲ درصد در این روزها رسیده است.
در مجموع، تمرکز بر نوآوری در صنعت خودرو آلمان در سال‌های گذشته نه‌تنها بر کارکردهای زیست‌محیطی استوار نبوده بلکه حس لوکس بودن را بیشتر به خودروها داده، شتاب‌شان را بیشتر کرده و طراحی‌شان را به سمت شاسی‌بلندها برده است. صنعت خودرو آلمان، باوجود شعارهای سبز، هرگز در مسیر رسیدن به هدف همیشگی خود تزلزل نشان نداده است؛ فروش خودرو در آلمان، اروپا و جهان تا حد امکان. این مدل کسب‌وکاری در تعارض جدی با اهداف ملی و بین‌المللی این کشور برای ایجاد شهرهایی کمتر آلوده به دی‌اکسیدکربن و کاهش سریع انتشار این گاز سمی است.
برای بیش از یک قرن، آلمان پرچمدار صنعت خودرو در جهان بود. امروز، بخش خودرو آلمان یکی از بزرگترین بخش‌های اشتغالزا با ۸۱۷هزار شغل است. میلیون‌ها آلمانی با خودروهای خود به‌عنوان نماد افتخار رفتار می‌کنند و بزرگراه‌ها، جایی‌که خودروهای پرقدرت اجازه دارند تا سرعت ۱۵۰ مایل در ساعت یا بیشتر بروند، مانند یک مکان مذهبی برای آلمانی‌های خودرودوست تقدس دارند. 
الکساندر جانگ، پژوهشگر حوزه حمل‌ونقل دراین‌باره گفت: «به دلیل مطرح شده است که سیاستمداران برای انجام هر کاری که این صنعت را ناراحت کند تاکنون شک داشتند».
بخش حمل‌ونقل آلمان دومین منبع انتشار گازهای گلخانه‌ای در این کشور با تولید حدود ۱۶۶ میلیون تن دی‌اکسیدکربن در سال ۲۰۱۶ (۹۵-۱۳۹۴) بود. این یعنی یک‌پنجم مجموع گازهای گلخانه‌ای در آلمان از بخش حمل‌ونقل انتشار پیدا کرد. پس از اینکه کمی بیش از یک ماه پیش نامه‌ای غیررسمی درباره استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در آلمان انتشار پیدا کرد، مشخص شد باوجود ساخت هزاران توربین بادی و نیروگاه خورشیدی، انتشار گازهای سمی تنها ۲۷/۶ درصد کمتر از سطح دهه ۹۰ میلادی (دهه ۷۰ خورشیدی) است که این رقم از هدف ۴۰درصدی که برای ۲۰۲۰ (۹۹-۱۳۹۸) در نظر گرفته شده، بسیار کمتر است. به هرحال آلمان این روزها بر سر دوراهی سختی قرار گرفته است؛ یا باید از خیر نمادهای افتخار و بزرگراه‌های مقدس بگذرد و به تولید خودروهای برقی بهای بیشتری بدهد یا پرچمداری خود را در تولید و فروش خودروهای آلاینده حفظ کند و به حرکت لاکپشتی خود برای بهبود این وضع ادامه دهد؛ تصمیم سختی که قدرتمندترین زن این روزهای جهان یعنی آنگلا مرکل، سختی‌اش را بیش از هر کس دیگری درک می‌کند. 
منبع: Greenbiz