بعد از ۴۲ روز قرنطینه خانگی

می متالز - بعد از حدود چهل و دو روز قرنطینه خانگی، تصمیم سازمان بر آن شد که کلیه پرسنل به محل کار بازگردند. تجربه سفر بین اصفهان تا سکوی دریایی فاز ۱ پارس جنوبی در قلب خلیج‌فارس برای خودم هم جالب بود و علاقمند بودم تا آموخته این سفر که شاید کمتر تکرار شود را مکتوب کنم.

به گزارش می متالز، روز سی‌ام فروردین ۹۹ همسر مهربان زحمت کشیده و تا فرودگاه مشایعتم کرد. اولین نکته جالب توجه، خلوتی منحصر‌به ‌فرد فرودگاه اصفهان بود که در بیست سال گذشته اصلاً ندیده بودم. یک فرودگاه و تنها یک پرواز؛ آن هم به مقصد عسلویه! صف مسافران برای دریافت کارت پرواز دومین و شاید غریب‌ترین موضوعی بود که در ایران می‌توان دید. فاصله‌ گذاری هوشمند با حداقل دو متر حریم، کمتر چیزی بود که در ایران دیده شده است. ما ایرانی‌ها که حتی در فرودگاه‌های خارج از کشور هم، کانتر پروازمان به علت بی ‌نظمی از دور پیداست، اینجا به‌ طور خارق ‌العاده‌ای منضبط و عالی بودیم. پرواز برای ساعت ۱۱:۳۰ دقیقه (بدون اعلام قبلی) تنظیم شده بود، اما در کمال تعجب هواپیما راس ساعت ۱۱:۲۲ دقیقه پرواز کرد!

اتفاق اصلی سفر، در ورود به فرودگاه عسلویه منتظرمان بود. بار و کیف مسافران بر روی تسمه نقاله ضدعفونی‌شده تحویل شد. در خروجی فرودگاه دو ایستگاه موازی با سنجش تب مسافران و میزان اکسیژن خون از سلامت اولیه تازه‌واردان به منطقه انرژی پارس اطمینان نسبی پیدا می‌کردند. این مهم در ورود به کمپ اسکان شرکت نفت و گاز پارس، مجدداً تکرار شد و فرم خوداظهاری سلامت فرد در بدو ورود به سایت تکمیل و در اختیار واحد ایمنی قرار داده شد.

رستوران کمپ شرکت فقط در ظروف یکبارمصرف آلومینیومی شام و نهار را توزیع می‌کرد و هر فرد بایستی بدون اجتماع غذای خود را میل می‌کرد.

صبح روز یکشنبه سی و یکم فروردین ۹۹ به فرودگاه عسلویه برگشتیم تا با هلیکوپتر به سکوی فاز ۱ پارس جنوبی منتقل شویم. قبل از تشریفات پرواز، مجددا فرم سلامت برای تک‌تک افراد تکمیل و پزشک شرکت مستقر در فرودگاه با جدیت افراد را معاینه و از لابه‌لای صحبت‌های‌شان سعی در بررسی احتمال تماس ایشان با فرد آلوده در زمان استراحت داشتند. مجددا همان مراحل تب و سنجش اکسیژن تکرار شد. در پایان این سنجش، یک عدد بسته حفاظتی شامل دو عدد ژل ضد‌عفونی که خود واحد ایمنی شرکت در تولید آن نظارت داشت، سه عدد ماسک و دستکش به هر یک از پرسنل داده شد.

طبق روال معمول بایستی قبل از سوار شدن به هلیکوپتر، فیلم ایمنی موارد اضطراری را مشاهده می‌کردیم. با توجه به شرایط اپیدمی کووید-۱۹ و همچنین تجربه پرسنل و کاهش تماس‌های غیرضروری، از این مهم صرفه‌نظر شد و همگی با ماسک تنفسی سوار بر هلیکوپتر شدیم.

در ورود به سکوی فاز ۱، کیف مسافرتی، کفش‌ها و شلوار تا زانو با بخار آغشته به ماده ضدعفونی پاکسازی شدند. در ورود به اتاق استراحت، کلیه لباس‌ها در کیف پلاستیکی مخصوص لاندری قرار داده شد و با دوش گرفتن، تقریباً می‌توان گفت پایان این سفر با کمترین ریسک ابتلا به بیماری به پایان رسید.