غول بانکی دویچه فاصله خود را با زغالسنگ بیشتر و بیشتر میکند و در همین راستا تصمیم گرفته از تامین مالی هر گونه پروژه استخراج زغالسنگ حرارتی یا هر کارخانهای که سوخت آن زغالسنگ است، خودداری کند. دویچه بانک این خبر را روز سهشنبه ۱۲ بهمن (۳۱ ژانویه) اعلام کرد و افزود هر چند هنوز برای عملی کردن این طرح جدول زمانی تعیین نکرده، اما هدف او در راستای کاهش ۲۰درصدی تامین اعتبار برای بخش زغالسنگ تا ۳سال آینده است. دویچه بانک در ادامه، به تعهد خود در توافقنامه پاریس اشاره کرد که در جریان آن دولتها برای نخستین بار پذیرفتند از نظر قانونی، نسبت به محدودیتهای وضع شده برای افزایش دمای جهانی متعهد باشند و گرمایش جهانی را تا ۲درجه فراتر از سطوح پیشاصنعتی محدود کنند. این نخستین گامی نیست که دویچه بانک برای فاصله گرفتن از زغالسنگ برداشته؛ در ماه مارس سال گذشته میلادی (اسفند ۱۳۹۴) نیز این موسسه مالی آلمانی خبر داد که بهتدریج تعهدات اعتباری و پشتیبانی مالی خود را از شرکتهای معدنی که از روشهای تخریبکننده برای استخراج زغالسنگ استفاده میکنند متوقف میکند. اُلیور کریشِر، معاون ریاست گروه پارلمانی آلمان سبز نیز در این باره گفت: ما از تصمیم دویچه بانک برای توقف تزریق سرمایه به زیرساختهای جدید زغالسنگی که به شرایط آب و هوایی سیاره آسیب میرساند، استقبال میکنیم و امیدواریم دویچه بانک در آینده نزدیک هیچ سرمایهای به بخش زغالسنگ وارد نکند و این رقم ۲۰درصد یک نقطه آغاز باشد تا این اقدام ادامه پیدا کند. به گزارش فایننشالتایمز، این موسسه پیش از این برترین حامی مالی معدنکاران زغالسنگی بود که از سال ۲۰۱۳ میلادی (۱۳۴۳ خورشیدی) تاکنون به تنهایی ۷ میلیارد دلار اعتبار به این بخش اعطا کرده است. «دویچه بانک» شرکت خدمات مالی و بانکداری آلمانی است که شعبه مرکزی آن در فرانکفورت قرار دارد و محدوده فعالیت آن جهانی است. تعداد کارمندان آن به بیش از ۹۸هزار نفر میرسد و در دامنه فعالیت آن در اروپا، امریکا و آسیا گسترش یافته است. دویچه بانک در ژانویه ۱۸۷۰ میلادی (دی ۱۲۴۸) راهاندازی شد و اکنون شعبههای آن در لندن، مسکو، نیویورک، سنگاپور، سیدنی، هنگکنگ و توکیو مستقر هستند و حالا زغالسنگ در شرایطی از سوی دویچه بانک تحریم میشود که واردات آن به چین در ۳ ماه نخست سال گذشته میلادی (۲۰۱۶) به دلیل کندی رشد اقتصادی و قوانین سختگیرانه کنترل آلودگی به نصف کاهش یافته بود و اکنون تنها روزنه امید برای رونق دوباره این کانی و افزایش قیمت آن به وعده ترامپ مبنی بر احیای زغالسنگ وابسته است. از ابتدای سال ۲۰۱۱ میلادی (۱۳۸۹ خورشیدی) تا ژوئیه ۲۰۱۵ (تیر ۱۳۹۴) قیمت این کالا بیش از ۵۵درصد افت داشته و هر چند زغالسنگ هم در کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه منبعی ارزان، ایمن و قابل اطمینان از تولید انرژی است، اما واکنش روزافزون جهان به آلودگیهای زیستمحیطی از کاهش قدرت آن در بازار کالاهای معدنی حکایت دارد و گویای این است که مصرفکنندگان زغال به دنبال دستیابی به منابع جدید و سالمتر تولید انرژی مانند گاز طبیعی و انرژیهای نو از جمله باد و نور خورشید هستند.
از سویی دیگر این رقیبان نوظهور هنوز نتوانستهاند برابری خود را با زغالسنگ در تولید انرژی به اثبات برسانند و گزارش سازمان بینالمللی انرژی (IEO) از دو برابر شدن مصرف زغالسنگ تا ۱۳ سال آینده (سال ۲۰۳۰میلادی) خبر میدهد و میافزاید سهم زغالسنگ از مجموع انرژی مصرفی جهان نیز تا سال یاد شده به ۲۷درصد افزایش مییابد و تجارت بینالمللی زغالسنگ به ۱۱۲۲میلیون تن در سال ۲۰۳۰ میلادی (۱۴۰۸ خورشیدی) خواهد رسید. با همه این تفاسیر زغالسنگ همچنان یکی از بازیگران عرصه صنعت جهان است که ۲۸درصد از مجموع نیاز جهان به انرژی و ۴۰درصد از الکتریسیته مورد نیاز آن را تامین میکند، همچنین ۶۶درصد از فولاد دنیا به وسیله زغالسنگ تهیه میشود.