خودروسازی ما به خانه تکانی اساسی نیاز دارد

به گزارش می متالز، در حال حاضر بسیاری از کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه برای حذف خودروهای بنزین‌سوز و گازوئیلی از سیستم حمل و نقل خود، برنامه‌ریزی می‌کنند این در حالی است که در ایران نیز خودروسازان برای تولید محصولات برقی و هیبریدی برنامه‌ریزی بلندمدتی انجام داده اند تا بتوانند همگام با رویه جهانی پیش بروند. کاهش آلودگی هوا شاید مهمترین موضوعی است که دولتمردان را برای تغییر سیستم خودروهای با سوخت فسیلی به محصولات برقی و هیبریدی به تکاپو انداخته است. البته برای تولید این نوع خودروها  هنوز زیرساخت های لازم در ایران پیش‌بینی نشده و باید گام های اساسی از سوی دولتمردان و تصمیم سازان در این زمینه برداشته شود.

 در همین رابطه «فربد زاوه»  کارشناس صنعت خودرو در پاسخ به این سوال که برای تولید خودروهای برقی و هیبریدی در ایران چه پیش نیازهای لازم است گفت: خودروهای برقی و هیبریدی دو موضوع مختلف هستند که پیش نیازهای کاملا متفاوتی دارند. برای ساختن خودروی هیبریدی با شرایط موجود، برخی از محصولات قدیمی این قابلیت را دارند که روی آنها خودروی هیبریدی ساخته شود و راه حلهای ساده و قابل استفاده ای هم برای آنها وجود دارد.

وی افزود: در واقع مشکل تکنولوژی خیلی حادی در رابطه با تولید این نوع خودرو وجود ندارد اما مشکلی که به وجود می آید در مورد قیمت تمام شده آن است که تا دو یا سه برابر هم خواهد رسید مثلا یک خودروی سمندی که هیبریدی است دیگر با قیمتهای امروز قابل خرید نیست و افزایش بهای آن ممکن است به 80 تا 90 میلیون تومان برسد و بعید است کسی بابت سمند چنین رقمی بپردازد بنابراین این افزایش بها به بازار آن آسیب بزرگی وارد خواهد کرد. این معضلی است که درمورد هیبریدی کردن خودروها در ایران وجود خواهد داشت اما در مورد خودروهای برقی موضوع کمی متفاوت است.

زاوه به مشکلات موجود در رابطه با خودروهای برقی اشاره کرد و اظهار داشت: ایراد اصلی عدم توسعه و عدم حرکت در مورد خودروهای برقی به دو چیز برمی گردد یکی اینکه اصلا زیرساختی برای این نوع خودروها در کشور وجود ندارد؛ یعنی بدیهی ترین قسمتهای زیرساخت مثل ایستگاه‌های شارژ، تعیین قیمت برق یا مواردی اینچنین هنوز در کشور موجود نیست و وقتی وسیله نقلیه برقی نتواند سوختگیری و شارژ کند کار سخت می شود در نتیجه کسی از خودروهای برقی استقبال نخواهد کرد و بازاری هم برای آن ایجاد نخواهد شد.

وی ایراد دوم در رابطه با تولید خودروهای برقی در ایران را مشکلات فنی در پلتفرم های موجود دانست و بیان داشت: خودروسازهای داخلی در تولید خودروهای برقی، علی رغم فعالیت هایی که برای برقی کردن  پلتفرم‌های موجودشان انجام می دهند با مشکل بزرگی روبه رو هستند و آن قدیمی بودن پلتفرم هایی است که می خواهند محصولات برقی را روی آن پیاده کنند چون این محصولات به روز نیستند ممکن است حداقل از لحاظ ایمنی محصولات مطمئن نباشند این در حالی است که برخی از پلتفرم‌هایی که در کشور تولید می شوند در کیس های تصادف استانداردهای جدید را پاس نمی کنند یا نحوه طراحی‌شان به گونه ای است که اتاق‌های نسبتا سنگینی دارند و برای تبدیل کردن آنها به خودروی برقی به تغییرات ساختاری زیادی نیاز است نتیجتا برقی کردن محصولات موجود، جدای افزایش بالای قیمت‌ها، مانع از این می شود که این پروژه اقتصادی باشد.

این کارشناس خودرو به دو خودروساز داخلی اشاره کرد و افزود: دو شرکت سایپا و ایران خودرو در زمینه تولید خودروهای برقی و هیبریدی در حال انجام کارهایی هستند و این فعالیت‌هایی که انجام می‌شود خوب است زیرا نشان می دهد که خودروسازی‌های ما به خودشان تکان داده اند اما باید منتظر ماند که آیا اینها به محصولات عملیاتی در بازار تبدیل می شوند.

زاوه در پاسخ به این سوال که برای عملیاتی شدن این محصولات چه باید کرد گفت: یک تجربه ای در دنیا وجود دارد و آن تجربه استارت آپی خودرو برقی بوده است که در آمریکا خیلی موفق بود. مجموعه هایی معروفی مثل «نیکلاموتور» مجموعه‌هایی هستند که به صورت استارت آپی شروع به کار و نسبتا هم خیلی موفق عمل کردند در کنار اینها سایر خودروسازهای جهانی نیز همین مسیر را انتخاب کردند.

وی تاکید کرد: واقعیت این است که خودروسازی ما نیاز به خانه تکانی اساسی دارد و محصولات بسیار قدیمی ما،محصولاتی نیستند که بشود برای 20 تا 30 سال دیگر روی اینها محصولی جدید ایجاد کرد. ما نیاز داریم که در طراحی محصولات کمی، عقبتر از برقی بودنش را استارت بزنیم و محصولاتی ارائه دهیم که از لحاظ تکنولوژیکی مدرن تر و به روز تر باشند و توان رقابت با محصولات بین المللی را داشته باشند نه اینکه الزاما برقی باشند.

این کارشناس خودرو گفت: به هرصورت پیش بینی کوتاه مدت(حداقل 10 تا 15 سال آینده) برای بازار ایران، بزرگ شدن سهم بازار خودروی برقی نیست و شاید این مساله در کوتاه مدت، صلاح نباشد.

زاوه اولویت حرکت به سمت برقی شدن خودرو در کشور را با موتورسیکلت و اتوبوس عنوان کرد و بیان داشت: در مورد اتوبوس هم مسیر ترددی مشخصی دارد و هم می توانیم سریعتر و راحت تر به تکنولوژیش دست پیدا کنیم وهمچنین محصول به روز تولید کنیم برای موتورسیکلت نیز باید هدفگذاری کنیم به دلیل اینکه نقش سنگینی در مصرف سوخت و آلودگی دارد. اگر ما از این دو وسیله شروع کنیم نه تنها در کاهش آلودگی هوا تاثیرگذار خواهد بود بلکه تکنولوژی آن را آموخته و توسعه داده ایم، همچنین فرهنگش کم کم در مردم ایجاد شده  و حجم سرمایه گذاری آن برای کشور قابل قبول تر خواهد بود.

وی با ذکر یک مثال افزود: مثلا ما حدود 60 هزار تاکسی در تهران و 300 هزار در سراسر کشور داریم اگر این 60 هزار تاکسی تهران را برقی کنیم یعنی 240 هزار صندلی را برقی کردیم در حالیکه ظرفیت هر اتوبوس برقی حدود 85 تا 90 نفر است که اگر این سرمایه گذاری در اتوبوس صورت گیرد یعنی ظرفیت حمل مسافرمان برقی را بیش از دو برابر ناوگان سواری کردیم با این تفاوت که ضریب اشتغال سطح برای جابه جایی بسیار کاهش پیدا کرده است.

زاوه در پایان تصریح کرد: قطعا صادرات اتوبوس برقی از ایران به مراتب ساده تر از صادرات خودروی سواری برقی خواهد بود چون در صادرات با شرکتها طرف هستیم به نظر من اگر دولت می خواهد منابع مالی‌اش را جایی هزینه کند بهتر است سراغ حمل و نقل عمومی و موتورسیکلت برود.