پارک‌های فناوری، پل ارتباطی صنعت و دانشگاه

می متالز - وقتی درس انشانویسی در دوره ابتدایی آغاز می‌شود بدون شک «علم بهتر است یا ثروت» یکی از موضوع‌های مطرح شده از سوی آموزگار برای آن خواهد بود (حداقل در دوره ما این‌گونه بود) البته پاسخ‌ها نیز یکی بود که در قالب جمله‌بندی‌های متفاوت ازسوی بزرگتر به نگارش در می‌آمد. به‌طور قطع علم بهتر از ثروت است.

به گزارش می متالز، اما همان‌طور که علوم زیستی و تجربی پیشرفت می‌کند و ممکن است پاسخی درست در دوره‌ای به جوابی نادرست در دوره‌ای دیگر تبدیل شود حوزه علوم انسانی نیز جدا از این مسئله نبوده و مصداق آن، این است که امروز بارها از سوی مدیران کشوری عنوان می‌شود: «علمی بهتر است که منجر به تولید ثروت شود».
البته این رویکرد تنها برای کشور ما نبوده و سایر کشورها نیز خیلی پیش‌تر از ایران به این سو حرکت کرده‌اند.
در این راستا پل ارتباطی دانشگاه با صنعت تعریف و پارک‌های علم و فناوری راه‌اندازی شد.
پیدایش شهرک‌ها و پارک‌های علم و فناوری به دهه ۴۰ شمسی (۱۹۶۱م) در امریکا برمی‌گردد که در ادامه به سایر کشورها نیز راه می‌یابد.
این مراکز علمی جایگاه مهمی برای توسعه نوآوری‌های دانش‌محور از طریق مساعدت در تشکیل و تقویت بنگاه‌های اقتصادی کوچک و متوسط دارند.
گفته می‌شود پارک‌های علمی، تحقیقاتی و فناوری نقش بسیار عمده‌ای در پیشبرد اقتصاد جهان ایفا می‌کنند.
این پارک‌ها علاوه‌بر امکان فعالیت شرکت‌های کوچک و متوسط دانش‌بنیان و کارآفرین در یک محیط اقتصادی، بستر لازم را برای انتقال و توسعه فناوری، تولید با ارزش‌افزوده بالا، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ورود کارآفرینان و واحدهای صنعتی به بازارهای جهانی فراهم می‌کند؛ بحثی که در اقتصاد مقاومتی و تولید بومی بسیار کمک‌کننده است.
در ارتباط‌گیری صنعت با این مراکز و نیز استفاده از محصولات آن در بطن جامعه نمی‌توان فرهنگ‌سازی را نادیده گرفت.
شاید این سخن کمی نسنجیده تلقی شود که به هر حال تمام صنعتگران یا افراد جامعه مشتاق استفاده از محصولات فناوری هستند اما تجربه در بازار مصرف، حقیقتی دیگر را بیان می‌کند.
بازدیدی از یکی از پارک‌های علم و فناوری کشور داشتم که کارشناس مربوط به توضیح هریک از محصولات تولیدی در شرکت‌های حاضر در این پارک پرداخت به‌طور نمونه تولید داروی ترمیم زخم‌های دیابتی یا داروی موردنیاز بیماران ام‌اس.
اما جالب است در داروخانه‌ها هنوز مردم داروهای خارجی را در این بخش بهتر از تولیدات داخل می‌دانستند و این محصولات با اقبال مناسبی در بازار داخل روبه‌رو نشده بود.
این مسئول گفت: جعبه داروها تغییر کرد و به نام تولید کشور دیگری (فکر می‌کنم روسیه) به داروخانه‌ها عرضه و در ادامه با دوربین مخفی واکنش افراد ثبت شد.
تعداد خریدار افزایش یافت و در مرحله بعد وقتی درباره تاثیر دارو در روند درمان پرسش شد همگی از اثرات فوق‌العاده آن می‌گفتند؛ در عین حال نسبت به داروی ساخت داخل دیدگاه‌های منفی وجود داشت بدون اینکه بیماران بدانند هر دو دارو از یک شرکت داخلی تهیه شده است.
این رفتارهای ضد و نقیض نقش فرهنگ‌سازی را برای هر امری پررنگ می‌کند و به نظر می‌رسد همین نگاه در بین صنعتگران داخلی نیز وجود داشته باشد اما اگر بخواهیم یک‌جانبه قضاوت نکرده باشیم و براساس سخنان صنعتگر، بسیاری از این طرح‌ها تنها علمی بوده و در مرحله اجرا دچار مشکل می‌شوند باز هم ضرورت این ارتباط را بیشتر می‌کند زیرا پژوهشگر با همفکری و رایزنی صنعتگر که بازار را می‌شناسد و سلیقه مشتریان را می‌داند می‌تواند به اصلاح طرح خود بپردازد و به طور قطع نظر او در تکمیل پروژه بسیار راهگشا خواهد بود.
حال باید دید قطعه‌سازان داخلی چه برنامه‌ای برای استفاده از مطالعات انجام‌شده در شرکت‌های فعال در پارک‌های علم و فناوری دارندو آیا تلاشی برای راه‌اندازی شرکت‌های دانش‌بنیان در خود به شکل گسترده می‌کنند؟
زیرا همان‌طور که در گزارش‌های پیشین آمد برخی قطعه‌سازان در تولید فیلتر و سایر محصولات صنعت خودرو به سوی تولید با فناوری نانو حرکت کرده‌اند و به‌دنبال فتح بازارهای منطقه و در ادامه حتی بخشی از بازار چین هستند.
نیاز است با مدیریت این روند تسریع شود و پیش از آنکه فاصله فناوری صنعت داخل با دانش فنی روز دنیا بیشتر شود با برنامه‌ریزی شاهد خروجی‌های بیشتری باشیم.
این امر شدنی است به شرط آنکه همت شود.