احیای بافت‌های فرسوده دوای درد صنعت سرامیک نیست

به گزارش می متالز، حال برای شناسایی تاثیر طرح عملیاتی احیای بافت های فرسوده بر صنعت کاشی و سرامیک گفتگویی با "مصطفی گودرزی" رئیس اتحادیه صنفی کاشی و سرامیک به عمل آوردیم که در ادامه می خوانید.

مصطفی گودرزی در رابطه با نقش احیاسازی بافت‌های فرسوده بر صنعت کاشی و سرامیک اظهار کرد: اگر دولت بخواهد طرح عملیاتی بافت‌های فرسوده را اجرا کند، تنها در کوتاه مدت به بهبود وضعیت کاشی و سرامیک کمک خواهد کرد. زمانی که ساختمانی بازسازی می‌شود، کاربرد کاشی و سرامیک جزء مراحل پایانی و 6 ماه پایان پروژه ساخت به حساب می آید.

رئیس اتحادیه صنفی کاشی و سرامیک در ادامه افزود: با توجه به زمان بر بودن بازسازی بافت‌های فرسوده، بهبود وضعیت کاشی و سرامیک در مرحله پایان عملیاتی طرح، کمکی برای بهبود وضعیت سودآوری کاشی و سرامیک خواهد کرد.

وی با اشاره به زمان بر بودن احیای بافت‌های فرسوده تأکید کرد: صنعت کاشی و سرامیک نیازمند نقدینگی است و عملیاتی کردن احیای بافت فرسوده نیازمند مجوز و پروانه ساخت است. پیشبرد این مراحل زمان بر بوده است تا نقدینگی اختصاص یافته به این طرح عملیاتی، از بودجه احیاسازی به سوی کاشی و سرامیک منتقل شود.

گودرزی در ادامه گفت: اگر همزمان با  احیای بافت‌های فرسوده، موجی از سمت سازندگان ساختمانی ایجاد و قصد عملیاتی کردن پروژه‌های نیمه ساخت و جدید را داشته باشند تا کشور از حالت رکود ساخت و ساز خارج شود، قطعا موجب بالا رفتن حاشیه سود کاشی و سرامیک خواهد شد. این به نوبه خود رونق نسبی در صنعت کاشی و سرامیک خواهد داشت.

وی در رابطه با واردات کاشی و سرامیک اظهار کرد: واردات کاشی و سرامیک حتی در صورت پایین بودن تعرفه‌ها به هیچ وجه تهدیدی برای تولید کننده های داخلی محسوب نمی شود. وادرات کاشی و سرامیک پایین باشد. واردات کاشی و سرامیک در داخل کشور دارای سهم اندکی است که امکان تولید آن از طرف تولیدکنندگان داخلی وجود ندارد.

رئیس اتحادیه صنفی کاشی و سرامیک با بیان اینکه قسمتی از واردات به دلیل سلیقه‌های خاص، وابستگی به کالاهای خارجی و سطح زندگی لوکس است اظهارکرد: سطح کیفیت تولیدات کاشی و سرامیک داخلی قابلیت رقابت با تولید کننده های اروپایی را دارد.

گودرزی با اشاره به صادرات کاشی و سرامیک تاکید کرد: صادرات کاشی و سرامیک از شرایط خوبی برخوردار نیست و حدود 80 درصد صادرات مربوط به کشور عراق است که از نوع صادرات ارز محور نیست. هر میزان صادراتی که به کشور عراق صورت می گیرد معادل ریالی آن در عراق حساب شده و به صورت ریال وارد کشور ایران و بدست صادر کننده های کاشی و سرامیک می رسد.

این عامل ناشی از عدم مراودات مالی و بانکی ایران با دیگر کشورها است. تنها مزیت  صادرات ما، قرار نگرفتن مازاد تولیدات کاشی و سرامیک داخلی در انبارها و صادرات آنها است. میزان صادرات به کشور عراق همواره حدود 79 تا 81 درصد نوسان داشت و حدود 7 یا 8 درصد صادرات کاشی و سرامیک به کشور افغانستان است که نحوه درآمد صادرکننده های داخلی از افغانستان، دوباره همانند کشور عراق، ریال محور است. قسمت بسیار ناچیزی از صادرات به کشورهای آسیای میانه و حدود 1.03 درصد به کشورهای اروپایی است.

رئیس اتحادیه صنفی کاشی و سرامیک در رابطه با تفاهم نامه بورس کالای ایران با کشور عراق افزود: اگر تفاهم نامه ای بین کشور ایران و عراق امضا شود قطعا به صادرکنندگان کمک خواهد کرد و می توانند صادرات خود را از ریال محور تبدیل به ارز محور کنند.

وی در رابطه به وضعیت کاشی و سرامیک در بورس خاطر نشان کرد: به دلیل پایین بودن سوددهی کاشی و سرامیک، وضعیت این صنعت در بورس منفی است. زمانی سرمایه گذاران تصمیم به سرمایه گذاری در صنعتی می‌کنند که دارای حداقل مزیت نسبی سودآوری باشد. از آنجایی که صنعت کاشی و سرامیک، صنعتی نیازمند  ارز و نقدینگی است. متاسفانه به دلیل  رکود سنگین حاکم بر کشور، تولید کاشی و سرامیک مقرون به صرفه نیست به همین دلیل کسی تمایل به سرمایه گذاری  در این صنعت ندارد. اکثر کارخانه های تولیدی کاشی و سرامیک یا متضرر شده اند یا در حالت سر به سر قرار دارند.

رئیس اتحادیه صنفی کاشی و سرامیک با تاکید به اینکه خروج از وضعیت رکود مستلزم تغییر سلیقه مصرف کنندگان است، گفت: برای خروج از وضعیت رکود در صنعت کاشی سازی می بایستی فرهنگ سازی صورت گیرد و فرهنگ سازی برای تغییر مصرف داخلی باید  از سوی اتحادیه ها، انجمن ها و NGO های مربوط به کاشی و سرامیک باشد.

وی ضمن اشاره به اینکه  کاشی و سرامیک به صورت کالای لوکس شناخته نمی شود و در سبد کالای مصرف کننده به صورت کالای مصرفی تعریف می شود عنوان کرد: نباید حوزه مصرف کاشی سرامیک محدود به آشپزخانه و دسشویی ها که فقط جنبه مصرف ضروری را دارند، باشد وبرای زیباسازی داخل اماکن مسکونی نیز قابل استفاده است.

رئیس اتحادیه صنفی کاشی و سرامیک تصریح کرد: در حال حاضر در کشورهای پیشرفته از صنعت کاشی و سرامیک به عنوان کالای لوکس نیز مورد استفاده قرار می گیرد. اما برای لوکس واقع شدن کاشی و سرامیک، باید در روش به کارگیری آن تغییراتی ایجاد شود. به طوری که کاشی و سرامیک از طریق چسب های مخصوص قابل نصب از طرف خود مصرف کننده باشد که این امر موجب بالا رفتن سرانه مصرف کاشی و سرامیک خواهد شد.

وی با تاکید بر اقدامات مورد نیاز برای افزایش صادرات کاشی و سرامیک تشریح کرد: برای بالا بردن صادرات این صنعت باید اتحادیه ها، انجمن‌ها و NGO‌ها به عنوان ذینفعان اصلی این صنعت، اقداماتی برای بالا بردن سطح کیفیت کاشی و سرامیک های صادراتی به عمل آورند.

گودرزی به مشکلات صادرات کاشی اشاره کرد و گفت: در حال حاضرکاشی وسرامیک صادراتی ما به دلیل پایین بودن سطح قیمت های صادراتی کشور و بالا بودن بهای تمام شده و نبود امکان فروش بالا، درجه دو هستند، در داخل کشور تولید کننده ها قابلیت تولید سطح درجه یک، مرغوب و باکیفیت کاشی و سرامیک را دارند و باید حمایت‌های دولتی و اعمال سوبسیدها، تشکیل اتحادیه و اصلاح روابط سیاسی برای بهبود وضع صادراتی این صنعت شکل گیرد.

گودرزی در مورد با بالا بودن هزینه‌های حمل و نقل صادرات صنعت کاشی و سرامیک یادآور شد: هزینه حمل و نقل بسیار بالا است. کشورهای افریقا و افریقای جنوبی یکی از اصلی ترین بازارهای کاشی و سرامیک هستند که به خاطر هزینه‌های بالا و زمانبر بودن حمل و نقل، امکان صادرات برای این کشورها وجود ندارد. صنعت کاشی و سرامیک ایران از لحاظ کمی و کیفی قابلیت بسیار بالایی داشته و در صورتی که دولت برای توسعه صادرات به این صنعت کمک کند.

رئیس اتحادیه صنفی کاشی و سرامیک در انتها خاطر نشان کرد: حدود دو چهارم مصرف کننده صنعت کاشی و سرامیک، داخلی هستند و یک چهارم مربوط به صادرات، یک چهارم دیگر در انبارها مازاد باقی می ماند. ظرفیت تولید این صنعت بیش از 600 میلیون متر مربع است در حال حاضر کمتر از 400 میلیون متر مربع تولید می شودو می‌توان گفت از 60 درصد ظرفیت تولیدی صنعت کاشی و سرامیک در ایران استفاده می شود.