از ترامپ همین هم انتظار میرود. او با وعده بهبود اقتصاد آمده و در تبلیغات انتخاباتیاش هم مصرانه از احیای زغالسنگی میگوید که نفس جهان را تنگ کرده؛ پس دیگر انتظار نمیرود مسائلی مانند کودکانی که در معادن کُبالت کنگو به استثمار گرفته میشوند در سیاستهای او جایی داشته باشند و همچنین انسانهایی که مورد آزارهای جنسی قرار میگیرند و در کنترل گروههای شبهنظامی افریقایی هستند که مالکیت معادن این قاره را در اختیار دارند و از آن کسب درآمد میکنند؛ آنچه ترامپ میخواهد رونق اقتصادی امریکاست و دیگر هیچ. اما به نظر میرسد آنچه دنیا میخواهد تنها در رفاه اقتصادی خلاصه نمیشود. این موضوع را رفتار معترضان به سیاستهای جدید او نشان میدهد، دنیا به صلح و ثبات هم نیاز دارد تا احساس آرامش کند. در هر صورت ترامپ کار خودش را میکند، شرکتهای معدنی هم بیشک از این تصمیم او با جان و دل استقبال میکنند، ولی باید دید در این بین سازمانهای بینالمللی که با هدف حمایت از حقوق انسانی شکل گرفتهاند و هدف آنها تسکین آلام بشر است تا چه اندازه میتوانند در مقابل چنین اقدامات غیرانسانی عرض اندام کنند.