به گزارش می متالز، دولت آمریکا در دو سال و نیم اخیر از هیچ تلاشی برای تشدید فشار بر کشورمان فروگذار نکرده، تا جایی که روز یکشنبه(۴ آبان) «رابرت ابراین» مشاور امنیت ملی رئیسجمهوری آمریکا گفت، واشنگتن گزینه چندان دیگری برای اعمال تحریمهای جدید علیه ایران ندارد.
با این حال تحریم زنگنه و همکارانش بعد از ناکامی در صفر کردن صادرات نفت ایران، نوعی اذعان وزارت خزانهداری آمریکا به ناتوانی در این هدف بود؛ موضوعی که وزیر نفت کشورمان هم به آن اشاره کرد و گفت: «تحریم من و همکارانم واکنش منفعلانه به شکست سیاست واشنگتن برای به صفر رساندن صادرات نفت است، اما دوران یکجانبهگرایی در جهان به پایان رسیده و صنعت نفت ایران از پا نخواهد نشست.»
این تحریم جدید درست یک ماه پس از گزارش خبرگزاری رویترز و سامانه تنکرزترکرز انجام شد که نشان داد دادههای دریافتی از حرکت نفتکشها، از افزایش شدید صادرات نفتی ایران در ماه سپتامبر (شهریور-مهر) حکایت داشته است. براساس این گزارش، دادههای سامانه تنکرزترکرز و دو شرکت دیگر نشان داده بود صادرات نفت ایران رشد داشته و رقمهایی بین ۴۰۰ هزار تا ۱.۵ میلیون بشکه در روز را نشان میدهد.
گرچه تحریم جدید در پوشش فرمان اجرایی شماره ۱۳۲۲۴ مربوط به اشخاص و نهادهای فعال در «تأمین مالی تروریسم» و فشار بر حامیان نیروی قدس سپاه انجام شده، اما ترکیب تحریمشدگان نشان میدهد دقیقا مدیرانی در فهرست تازه قرار گرفتهاند که در چند ماه اخیر، توفیقات خوبی در مقابله با تحریمها، پویایی تولید و صدور نفت ایران و نیز صنایع پتروشیمی داشتهاند.
در این فهرست علاوه بر مسعود کرباسیان مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، علیرضا صادقآبادی مدیرعامل شرکت پالایش و پخش فراوردههای نفتی ایران، علیاکبر پورابراهیم مدیرعامل شرکت بازرگانی نفت ایران (نیکو) و بهزاد محمدی مدیرعامل شرکت ملی پتروشیمی دیده میشود.
این در حالی است که تولید محصولات پتروشیمی کشور که در سال ۱۳۹۲ برابر با ۵۶ میلیون تن بوده، در هفت سال گذشته دو برابر شده و در پایان امسال به ۱۰۰ میلیون تن میرسد.
محمود مدنیپور که گفته شده بابت ارتباط با شرکت مبیناینترنشنال تحریم شده، فردی است که نامش در جریان اعزام نفتکشهای ایرانی به ونزوئلا مطرح شد و چند تن از وکلای دادسرای ایالات متحده مدعی شده بودند به عنوان یک تاجر ایرانی با تغییر اسناد تانکرهای ایرانی، تحریمهای ایالات متحده را دور زده و ارسال محمولههای سوخت به ونزوئلا را تسهیل کرده است.
البته در چند هفته اخیر که مقامهای وزارت خزانهداری آمریکا در تدارک روال تحریم زنگنه و همکارانش بودند، زنگنه علاوه بر تلاش برای انجام ماموریت فروش نفت و فراوردههای نفتی و تامین دارایی کشور، در جبهه دیگری هم مورد هجوم بود؛ جبههای از خودیها که بدون تسلط بر واقعیتهای صنعت نفت، او را زیر ضرب گرفته بودند. وزیر نفت گرچه در میدان بهارستان نیز از پس پرسشهای فراوان نمایندگان تازه برآمد، اما آنها هم او را با کارت زرد روانه کردند.
هجمهها به مدیران نفتی، البته اختصاص به نمایندگان جدید ندارد و محمد دهقان نماینده سابق و عضو کنونی شورای نگهبان نیز مدعی شده بود آقای زنگنه همه راههای فائق آمدن بر تحریمها را بست، بنابراین این فرد نمیتواند مشکلات را حل کند، زیرا اولا اعتقادی به این موضوع ندارد و ثانیاً توان آن را ندارد.
یکی از کانالهای تلگرامی تخصصی در حوزه نفت نیز در این زمینه نوشت: دلواپسان در دوره جدید تحریم که بر خلاف گذشته، دیگر بنزین، پاشنه آشیل کشور نیست، «گرا به تحریم» را با شاه بیت «چرا زنگنه را تحریم نمیکنند؟» کلید زدند. آنها بارها گفتند و نوشتند که زنگنه در دور زدن تحریم ناتوان است و مدعی شدند به همین دلیل است که او را تحریم نمیکنند!
البته وقتی خبرگزاری رویترز خبر داد که سپتامبر امسال، میزان صادرات نفت ایران رشد کرده، آنها سکوت کردند. اما پیش از آن بارها به آمریکا گرا داده بودند که چرا نشستهاید؟ یادتان رفته زنگنه را تحریم کنید!
زنگنه چندی پیش در واکنش به فشارها برای اعلام عمومی اطلاعات درباره صدور نفت گفته بود: اینکه اطلاعات را ارائه نمیکنیم، به معنی این نیست که کاری انجام نمیدهیم. یک فرمانده عملیات نمیتواند نقشههای خود را لو بدهد زیرا به کشتار سربازان خودی منجر میشود. ما برای دشمنان ملت ایران اتاق تاریک داریم؛ ناراحتم که سعی میکنم از اطلاعات محافظت کنم اما همه چیز برای نظام شفاف و روشن است و روزی که سختیها تمام شود، اطلاعات را به مردم خواهیم داد. برخی ما را تحریک به گفتن میکنند اما ما اطلاعاتی نمیدهیم. من در جنگ هم بودم و جنگ را درک کردم اما این شرایط از جنگ سختتر است.
وزیر نفت همچنین دوشنبهشب در واکنش به تحریم خود از سوی آمریکا گفت: هیچ دارایی در خارج از ایران ندارم که شامل تحریم شود. جان و مال و آبرویم فدای ایران.