طرح جدید مجلس برای افزایش ظرفیت پالایشی با سرمایه‌گذاری مردمی

به گزارش می متالز، علی بختیار عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی در میزگرد «نقش توسعه ظرفیت پالایشی در بی‌اثر کردن تحریم‌های نفتی» درباره جزئیات طرح کمیسیون انرژی مجلس برای افزایش ظرفیت پالایشی با استفاده از سرمایه‌گذاری مردمی گفت: در این طرح برای جذاب کردن پروژه‌های پالایشی و جذب سرمایه‌های مردمی پیشنهاد کرده ایم که بعد از شروع به بهره برداری که دو یا سه سال طول خواهد کشید، یک دوره تنفس یک ساله یا دو ساله برای پرداخت خوراک در نظر گرفته شود. خوراک دریافتی این پالایشگاه‌ها به غیر از 14.5 درصد که سهم شرکت ملی نفت است، در باقی سهم دولت و سهم صندوق توسعه ملی است.

وی در ادامه توضیح داد: در سال نخست پس از بهره‌برداری از مجتمع پالایشی با تنفس خوراک از سوی وزارت نفت، هزینه‌ سرمایه یا همان سود سرمایه گذاری میان مردم و سرمایه‌گذاران تقسیم می‌گردد. پول حاصل از تنفس خوراک که در واقع طلب دولت محسوب می‌شود و در سال نخست جهت جذاب شدن پروژه در اختیار مردم و سرمایه‌گذاران قرار گرفته است، به عنوان یک وام 12 ساله با نرخ سود 4 درصد ارزی تقسیط می‌شود و از سود حاصل از پالایشگاه به دولت و صندوق توسعه ملی بازپرداخت می‌شود.

*ساخت پالایشگاه مشروط به برنامه ملی است

این گزارش حاکی است عماد رفیعی، کارشناس حوزه انرژی نیز در این میزگرد در مورد سیاست صحیح برای توسعه صنعت پالایشی کشور گفت: با احداث پالایشگاه و تزریق نفت در آن توزیع فرآورده‌های نفتی متنوع تر شده و در نتیجه تحریم آنها کار نسبتا سختی خواهد شد. ولی یک سوال وجود دارد. اینکه اگر میخواهیم به سمت پالایشگاه‌سازی پیش برویم باید چه کارهایی انجام دهیم.

وی ادامه داد: وظیفه دولت در این میان چیست؟ وظیفه بخش خصوصی چیست؟ مشکل تامین مالی را چه کسی می خواهد حل کند؟ صنعت پالایش در دنیا صنعتی بسیار راهبردی است و شرکت‌های بزرگ نفتی هم در صنایع بالادستی و هم پایین دستی و هم جایگاه‌های بنزین سرمایه‌گذاری می‌کنند.

* پتروپالایشگاه‌ها در جهان جایگزین پالایشگاه‌ها می‌شوند

وی در ادامه اظهار داشت: همچنین این شرکت‌ها اکنون از پالایشگاه‌ها به سمت ایجاد پتروپالایشگاه حرکت کرده اند که سودآوری بسیار بالاتری نسبت به پالایشگاه دارد. در حال حاضر دولت‌های عربی و پادشاهی مثل عربستان که همچنان صنعت پالایش نفت خام دولتی دارند به توسعه متمرکز این صنعت در پارک های شیمیایی روی آورده اند و همچنین دولت‌هایی مانند ژاپن، کره و امریکا که توسعه صنعت پالایش در آنها به عهده‌ی بخش خصوصی است، دولت از نوع رگولاتوری وارد شده است. هر دوی این کشورها هم به سمت ایجاد پتروپالایشگاه‌ها قدم برداشته اند که سودآوری بهتری نسبت به پالایشگاه دارند.

رفیعی با اشاره به نقش تعیین‌کننده تامین مالی در احداث پالایشگاه‌ها خاطرنشان کرد: هر طرح صنعتی که میخواهد احداث شود باید سه ضلع داشته باشد: 1- تکنولوژی و لایسنس 2- نیروی انسانی و مدیریت پروژه 3- تامین مالی. در مورد پالایشگاه‌ها هم این مثلث حاکم است.

وی خاطرنشان کرد: اما در توسعه صنعت پالایش، تامین مالی و وجود پول یک واکنش‌گر آغازگر است تا کار آغاز شود و دو ضلع دیگر را فعال کند و شما باید پول داشته باشی تا به سمت نیروی انسانی و تکنولوژی بروی. از بین این سه ضلع تا بحث تامین مالی حل نشود در این عرصه موفق نخواهیم شد و ساخت پالایشگاه مشروط به برنامه ملی است.

این کارشناس حوزه انرژی با اشاره به موثر بودن نقش احداث پالایشگاه ها در بی اثر کردن تحریم های نفتی در بلند مدت گفت: ما قسمت اعظم پالایشگاه ستاره خلیج فارس را در زمان تحریم‌ها ساختیم و درست است که این طرح به دلایلی 10 سال طول کشید اما به این موضوع فکر کنید که اگر این کار را نمی‌کردیم الان با چه فاجعه‌ای در زمینه تحریم واردات بنزین و کمبود بنزین در جامعه مواجه می‌شدیم.