۳۰ سال کار پیوسته در خلیج فارس پیش رو داریم

«غلامرضا منوچهری» معاون مهندسی و توسعه شرکت ملی نفت ایران اظهار داشت: با برنامه های پیش بینی شده به منظور افزایش ظرفیت تولید نفت و گاز کشور، بازارهای کاری جدیدی برای شرکت‌های فراساحلی فراهم خواهد شد و اینگونه نیست که با تکمیل پروژه های فعلی پارس جنوبی، بازار کار شرکت های فراساحل به اتمام برسد.

وی افزود: با وجود افت و خیزهای بوجود آمده در صنعت نفت کشور در سالهای اخیر، حداقل سی سال کار پیوسته در فلات قاره و بطور کلی در خلیج فارس وجود دارد؛ لذا می طلبد تا کارفرمایان و پیمانکاران خود را با شرایط جدید منطبق کنند.

این مقام مسئول تصریح کرد: بازسازی برخی سکوها همچون سازه های دریایی میادین سلمان، فروزان و رشادت و همچنین افزایش ظرفیت تولید از میادین یاد شده از دیگر بازارهای جدید کاری در بخش فراساحل است.

وی ادامه داد: فعالیت‌های توسعه‌ای در صنعت نفت نیازمند بلوغ فکری، بهره گیری از تکنولوژی های جدید و بهره‌گیری از مدل‌های مختلف قراردادی است.

منوچهری در خصوص آینده کاری شرکت های فعال در بخش فراساحل اذعان داشت: مسلما در شرایط کنونی فرصت گسترده گذشته همانند آنچه در پارس جنوبی رخ داد، وجود ندارد؛ ولی همچنان شاهد میادین کشف شده توسعه نیافته، میدان های در حال بهره برداری و نهایتا Brown Field ها در فلات قاره هستیم که لزوم کار توسعه‌ای و افزایش ضریب بازیافت را ضروری ساخته است، البته پتانسیل های اکتشافی نیز در منطقه خلیج فارس به ویژه در سمت ایران بی نظیر است.

وی پروژه‌های بزرگی همچون فرزاد A و B ،‌ میدان گازی پارس شمالی، میدان های فروز A و B و گلشن و فردوسی در میدان های غیر مرزی را نمونه هایی از فرصت های آتی فراساحلی صنعت نفت کشور دانست و گفت: احداث سکوهای تقویت فشار گاز که می‌بایست به ازای هر فاز یا هر دو فاز پارس جنوبی ایجاد شود، همچنین حفر چاه های جدید و بازسازی چاه‌ها، بازارهای جدید کاری شرکت های فراساحلی به شمار می روند.

معاون شرکت ملی نفت با تاکید بر اینکه صنعت نفت در آینده به سرمایه گذاری و فناوری بیشتری نیازمند است، گفت: هم‌اکنون در بخش فراساحل، بیش از 70 درصد هزینه سرمایه گذاری توسط شرکت‌های ایرانی انجام می‌ شود.

این مقام مسئول در خصوص امکان مشارکت‌های بین‌المللی شرکت های ایرانی در پروژه های صنعت نفت کشور گفت: مشارکت‌های بین المللی شرکت‌های داخلی نیازمند مدل‌های کارآمد قراردادی با دارا بودن ابعاد فنی، اقتصادی و مالی است؛ این در حالی است که بطور کلی در کشور از نظر تعریف پروژه و مدل اقتصادی مالی آن، کم تجربه بوده و تعریف مناسبی از زنجیره کار نداریم.

منوچهری با بیان این که هم اکنون بستر کار مشارکت‌های بین المللی فراهم شده است، اذعان داشت: ماده 12 قانون برنامه، اجازه می‌دهد هر پروژه نفتی یا گازی که منجر به توسعه ظرفیت‌ها شود، از محل 50 درصد افزایش تولید و افزایش درآمد آن، سرمایه گذاری را جبران کند.

وی ادامه داد: بر این اساس شرکت ملی نفت ایران توانسته است با همین مکانیزم در پارس جنوبی و در غرب کارون، منابع مالی لازم را تامین کند؛ البته این مکانیزم نیز در همه میادین قابل اجرا نیست و محدودیت هایی دارد و لازم به ذکر است که اتکا این منبع عمدتا تاکنون صندوق ذخیره ارزی بوده است.

معاون مدیرعامل شرکت ملی نفت لازمه تحقق این مهم را بروز رسانی علم و بهره گیری از فناوری های روز دنیا دانست و تصریح کرد: صنعت نفت کشور، مانند هر صنعت دیگری، بر پایه فناوری است و این فناوری باید ملی شود.

این مقام مسئول در پاسخ به اینکه "آیا در ایران شرکت های نفتی بین المللی مانند شرکت های شل و توتال می تواند وجود داشته باشند؟"، گفت: به منظور تشکیل یک شرکت نفتی بین المللی مقل این دو شرکت نفتی در ایران، می بایست بخشی از وظایف شرکت نفت مجزا و به آن شرکت ها واگذار گردد تا جائیکه شرکت یاد شده،‌ اختیار بازاریابی و فروش محصول را داشته باشد؛ این در حالی است که در حال حاضر شرکت نفت و شخص آقای وزیر، موافق این موضوع نیستند و جایگاه قانونی معتبری نیز وجود ندارد؛ بنابراین ایجاد یک شرکت نفتی به معنای جامع و کامل آن امکانپذیر نیست.

معاون مهندسی و توسعه شرکت ملی نفت ایران در خصوص ارزیابی از پروژه‌های فعال در پارس جنوبی گفت: کل اتفاقی که در پارس جنوبی افتاده است، تراز انرژی ما را در کشور و در سطح بین‌المللی، تغییر داده و موجبات رشد اقتصادی، افزایش رفاه، ارتقای سطح تکنولوژی و دانش و از سوی دیگر ارتقای سطح کار پیمانکاران ایرانی شده، همچنین اجرای پروژه های همزمان و توسعه ای فازهای پارس جنوبی در مجموع سطح مدیریت ساخت داخل را بهبود بخشیده است.

وی افزود: با تکمیل فازهای جدید پارس جنوبی در سال 96، تولید گاز کشور از میدان گازی پارس جنوبی به سطح قطر یا حتی مقداری بیش تر از این کشور خواهد رسید.

منوچهری، دستیابی به تولید پایدار را مقوله قابل توجهی دانست و گفت: حفظ تولید از اهمیت زیادی برخوردار است و می‌بایست با اتکا به تجربیات گذشته، سرعت و کیفیت کار را ارتقا داده و هزینه ها را کاهش دهیم.

وی ادامه داد: نیاز داریم تنها برای تولید و افزایش سالیانه آن مطابق برنامه های توسعه کشور، حفظ ظرفیت کاری موجود شرکت های ایرانی و توسعه اشتغال، سالیانه حدود 8 تا 10 میلیارد دلار در میادین نفتی فراساحلی سرمایه گذاری کنیم.