افغانستان؛ بازار هدف مطلوب برای میلگرد و تیرآهن

به گزارش می‌متالز، عضو هیات‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در ادامه این مطلب اظهار کرد: افغانستان کشوری است که با دارا بودن معادن بسیار، همچنان مصرف‌کننده صنایع فلزی به خصوص میلگرد و تیرآهن به شمار می‌آید. حضور طالبان در افغانستان موقعیتی را ایجاد کرده که اگر وزیر امور خارجه ایران بتواند رابطه مطلوبی با آن‌ها برقرار کند و در صورت ورود سایر کشور‌ها به افغانستان، ما می‌توانیم بخش تامین فولاد به ویژه محصولات طویل را در این کشور به طور کامل در اختیار بگیریم.

سید‌رضا شهرستانی افزود: همسایگی نزدیک ایران و افغانستان یک مزیت مهم نسبت به سایر کشور‌ها به حساب می‌آید و می‌تواند استحکام روابط تجاری دو کشور را در پی داشته باشد. از طرفی در شرق ایران کارخانه‌های فولاد بسیاری احداث شده که می‌توان افغانستان را کشور مقصد و مصرف‌کننده محصولات فولادی این کارخانه‌ها در نظر گرفت. میزان زیادی سنگ آهن در کوه‌های مرزی بین دو کشور وجود دارد که شاید فقط یک‌هفتم آن‌ها در ایران قرار دارد و مابقی در خاک افغانستان است و با ایجاد روابط سیاسی جدید با دولت نوپا در این کشور همسایه می‌توان برای برداشت و استخراج سنگ‌آهن برنامه‌ریزی کرد.

سنگ‌آهن افغانستان به برنامه پنج ساله نیاز دارد

وی تصریح کرد: برای استفاده از سنگ‌آهن افغانستان باید برنامه پنج‌ساله در نظر گرفته شده و فرآوری این سنگ‌ها نیز در خاک آن‌ها انجام شود و منافع این کار به هر دو کشور برسد به طوری‌که آن‌ها احساس سوءاستفاده از معادن توسط ایرانی‌ها را نکنند. در ادامه کنسانتره‌سازی و گندله‌سازی توسط ایران بسیاری از مشکلات راحل خواهد کرد. چراکه از این طریق می‌شود دید مثبتی به طالبان داد که علاوه بر استفاده از معادن آن‌ها ارزش افزوده نیز برای این کشور به دنبال خواهد داشت. شهرستانی ابراز کرد: علاوه بر این می‌توانیم فروش ماشین‌آلات صنعتی و تامین مواد اولیه صنعت افغان‌ها را در دست بگیریم و از طرفی با تهاتر نیز می‌توان روابط دو کشور را تقویت کرد، به عنوان مثال سنگ تحویل بگیریم و به ازای آن محصولات فولادی به آن‌ها بدهیم.

عضو هیات‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در ادامه به صادرات فولاد به سایر کشور‌ها اشاره کرد و گفت: در حال حاضر یک حقیقت مطرح بوده و آن ایجاد توازن در کل زنجیره فولاد است، به طوری‌که در بخش‌های مختلف ظرفیت خالی تولید وجود نداشته باشد. انجمن‌ها و دولت سیزدهم باید از این موضوع استفاده کنند و در جا‌هایی که احساس خلأ می‌شود و با استفاده از ابزار‌هایی همچون بهره بانکی، مالیات و حمایت‌هایی که می‌توان کرد کار بیشتری انجام شود تا بتوان از حداکثر ارزش افزوده ایجاد شده در صنعت فولاد استفاده کرد.

دولت در بحث قیمت‌گذاری دخالت نکند

وی یادآور شد: موضوع دیگری که مطرح بوده عدم دخالت وزارت صمت در قیمت‌گذاری‌های دستوری است، به طوری‌که عرضه و تقاضا بتوانند یکدیگر را پیدا کنند و در جا‌هایی که کمبودی وجود دارد قیمت‌ها افزایشی شود و در جا‌های دیگر این افزایش قیمت جبران شود. نکات مطرح شده باید مدنظر دولت سیزدهم باشد و اگر با دید باز جلو بیایند و اهداف دراز‌مدت را برای صنعت فولاد ترسیم کنند قطعا علاوه بر تامین داخل می‌توان در حوزه صادرات فولاد نیز خوش درخشید.

شهرستانی تاکید کرد: در حال حاضر کشور در بخش صادرات نفت دچار مشکل شده و این مهم به سختی در حال انجام است، بنابراین بخش معدن می‌تواند جایگزین صنعت نفت شود و در این بین فولاد ازجمله اقلامی است که می‌توان روی آن حساب ویژه‌ای باز کرد.

سرمایه‌گذاری در بخش برق یک ضرورت است

این عضو انجمن تولیدکنندگان فولاد در ادامه مطرح کرد: با وجود موارد یاد شده اکنون صنعت فولاد با معضل جدی کمبود گاز و برق مواجه است. در تابستان برق دو صنعت فولاد و سیمان قطع شد که این موضوع قطعا عواقب ناخوشایندی در پی دارد و در صورت حل نشدن این معضل به زودی شاهد ورشکستگی بسیاری از کارخانه‌های فعال فولادی در کشور خواهیم بود و به جای اینکه ارز وارد کشور شود باید برای خرید محصولات فولادی ارز خارج کنیم و این زنگ خطری برای صنعت کشور است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در دو بخش برق و به ویژه گاز باید سرمایه‌گذاری‌های جدی صورت گیرد، چراکه در حال حاضر با افت فشار در میدان‌های گازی مواجه هستیم و چند شرکت محدود می‌توانند این افت‌ها را جبران کنند تا به روال سابق برگردیم. دولت جدید باید این موارد را در نظر بگیرد و برای رسیدن به برنامه تولید ۵۵ هزار تن فولاد در سال به ۴هزار مگاوات برق نیاز است و دولت باید در راستای رسیدن به هدف فولادی کشور در حوزه تامین برق سرمایه‌گذاری کند و در این صورت ایران می‌تواند در بخش صادرات نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.

منبع: دنیای اقتصاد