به گزارش میمتالز، از سال گذشته این سند به یک برنامه راهبردی با ضمانت اجرایی و محوریت ایمیدرو تبدیل شد.
از سال ۹۲تا ۹۹ تلاش شد تا توازن تولید مواد زنجیره برقرار شود و تا حدودی به هدف رسیدیم. اما از برنامه عقب هستیم. امسال ظرفیت اسمی باید به ۴۵میلیون تن برسد که تا الان به ۴۲ میلیون رسیدهایم. اما ظرفیت واقعی ما بدلیل تأثیر قطعی برق و گاز به برنامه نرسید.
چالشهای صنعت فولاد و چالشهای این برنامه نیز جای بحث و گفتگو دارند.
سرمایه لازم برای تحقق مصرف در افق ۱۴۰۴ را نداریم.
صادرات محصول به شدت مهم است. درواقع باید روی ترکیب صادراتی تمرکز کرد. باید فولاد کیفی صادر کنیم، با ارزش افزوده بالا. در ایران ۷درصد فولاد کیفی تولید میشود و ۹۳ درصد فولاد ساختمانی تولید میشود.
سرمایه گذاری در تکمیل زیرساختها کاهش یافته است که این کاهش از ۸ سال پیش آغاز شد، همان زمانیکه تمرکز خود را روی افزایش توان تولید فولاد گذاشتیم.
به طور مثال باید سالی ۱۰۰۰کیلومتر ریلکشی میکردیم که سالانه تنها ۲۲۰کیلومتر را اجرایی کردیم.
از طرف دیگر باید برای توسعه و تجهیز زیر ساخت بنادر نیز برنامه ریزی کرد تا بتوانیم تجارت و تبادل را نیز پیگیری کنیم.
منبع: انجمن سنگ آهن ایران