به گزارش میمتالز، چین امروز کشوری اثرگذار در معادلات سیاسی و اقتصادی جهان است. سیاستمداران و حاکمان این کشور، تاکید میکنند که اقتصاد آن نوعی سرمایهداری خصوصی است. اما برخی کارشناسان اقتصادی این موضوع را رد میکنند. آیا بخش خصوصی در اقتصاد چین، نقش پررنگی دارد؟ آیا اقتصاد این کشور، پیشرو است؟
میلاد صادقی، اقتصاددان در یادداشتی نوشته است، به هر دو پرسش پاسخ منفی میدهد.
او مینویسد: بخش خصوصی، قسمت کوچکی از اقتصاد این کشور است. به زبان ساده تر، بخش خصوصی یکی از اجزایی است که به جهت تقویت بخش دولتی اجازه فعالیت دارد.
به اعتقاد صادقی، راحتترین تفسیر از اقتصاد این کشور یک سرمایهداری دولتی است. دولت مستقیم و غیر مستقیم مالک منابع است و نهایتا، سهم بزرگی از منافع حاصله دارد.
این اقتصاددان میافزاید: اگر بگوییم که شاکله نظام تصمیمگیری در اقتصاد چین غیردموکراتیک است و ادعاهای سوسیالیستی زیادی دارد، اغراق نکردهایم. سرمایهداری خصوصی مادامی که با منافع دولتی تعارضی نداشته باشد میتواند به فعالیت خود ادامه فعالیت دهد.
او مینویسد: پافشاری این کشور بر برنامهبندیهای بلند مدت در تمام ارکان اقتصادی، نشانه بارز از یک اقتصاد دولتی سوسیالیستی است. دموکراسی چینی، طبیعتا نه با مفهوم دموکراسی سازگار است و نه با سبک دموکراسی در پرتو سرمایهداری.
صادقی تاکید میکند: در این میان، چالشهای چین در ۱۰ سال گذشته، بدون حل باقی ماندهاند. وجود فاصله زیاد زمینی آسیای غربی و قلب اروپا و دسترسی کم به آبهای آزاد کاربردی، مهمترین مشکل اقتصاد چین، برای حمل و نقل تجاری است.
او معتقد است: اگرچه این کشور یک بنگاه اقتصاد پیشرو در تولید انبوه است، اما هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به یک اقتصاد پیشرو در جهان دارد. تولید انبوه، الزاما کشورها را تبدیل به اقتصاد پیشرو نمیکند.
منبع: تجارت نیوز