چالش برق در صنعت سیمان

به گزارش می‌متالز، افزایش هزینه­‌های تولید اعم از هزینه انرژی، حقوق و دستمزد و حمل و نقل و… باعث شده است که هزینه ­های تولید این صنعت به طور متوسط حدود ۷۵درصد رشد کند. (براساس متوسط شاخص قیمت تولید کننده در سال ۱۴۰۰ برای بخش معدن و صنعت در گزارش مرکز آمار ایران) علاوه بر این در ۳ ماه ابتدایی سال ۱۴۰۱ نیز شاهد افزایش حقوق و دستمزد بیش از ۵۰ درصدی و افزایش ۳۰ درصدی هزینه حمل و نقل و همچنین افزایش هزینه ­های انرژی هستیم.

در چنین روز‌های سختی این صنعت به دلیل محدودیت عرضه برق، با توقف­های اجباری در تولید و تحویل سیمان نیز روبرو شده است که به دلیل کاهش درآمد در حالی که هزینه­‌ها سرسام ­آور افزایش یافته­ اند، مشکلات این صنعت را دو چندان می­کند.

در هفته گذشته این خبر منتشر شد که طبق توافق صورت گرفته میان انجمن صنفی کارفرمایان سیمان و وزارت نیرو، محدودیت­های عرضه برق به کارخانجات کاهش می‌یابد تا این صنعت بتواند به میزان ۵ میلیون تن در ماه تولید و تحویل داشته باشد. قبل از اینکه به تجزیه و تحلیل این خبر بپردازم لازم است بر این نکته تأکید کنم که کل برق مصرفی صنعت سیمان در شرایط ظرفیت کامل تولید و تحویل در حدود ۱۸۰۰ مگاوات ساعت در سال است (حدوداً ۳ درصد کل برق مصرفی کشور) و این در حالیست که میزان کسری برق در شرایط پیک مصرفی تابستانی حداقل ۱۰،۰۰۰ مگاوات ساعت می­باشد و عادلانه این است که هرگونه محدودیت اعمال شده در این صنعت با در نظر گرفتن سهم این صنعت از مصرف کل و به نسبت مصرف سایر صنایع صورت پذیرد.
در ادامه بخوانید: تعاملات جدید وزارت نیرو و صنایع سیمانی التهابات بازار را کاهش داد

در خصوص توافق اخیر هم باید به این نکات اشاره کرد:

1. برق مصرفی صنعت سیمان برای تولید ۵ میلیون تن سیمان تأمین خواهد شد یا برای ۵ میلیون تن تحویل سیمان یا هر دو؟
2. در صورتیکه اولویت توافق تأمین برق برای تولید حداقل ۵ میلیون تن کلینکر در ماه باشد، قطعاً فرآیند تحویل سیمان حداقل به ۵۰ درصد ظرفیت کاهش خواهد یافت.
3. در صورتی که اولویت توافق برای تأمین تحویل حداقل ۵ میلیون تن کلینکر در ماه باشد، یعنی به میزانی که بازار با کمبود سیمان مواجه نشود، بسیاری از کارخانجات نمی­توانند به تولید کلینکر همزمان بپردازند و به زودی با کمبود واقعی و جدی سیمان روبرو خواهیم شد.
4. در صورتیکه برنامه ­ریزی توافق مذکور برای تولید و تحویل همزمان ۵ میلیون تن سیمان باشد، عملاً باید برق سیمانی ­ها به حالت عادی برگردد که با شرایط واقعی کارخانجات سیمان مطابقت ندارد.

در پایان توصیه اکید دارم صنعت سیمان برای برون رفت از بحران انرژی (قطعی برق در تابستان و قطعی برق و گاز در زمستان) نیازمند برنامه ­ریزی راهبردی است و به جای انفعال در تصمیم ­گیری­ها و واکنش­های روزمره در قبال برنامه­‌های تحمیلی بهتر آن است که به دنبال ارائه راهکار راهبردی میان مدت برای حذف سوبسید انرژی و واقعی سازی قیمت سیمان بود.

در حال حاضر صنعتی مثل فولاد از سوبسید انرژی (گاز و برق) بهره ­مند است (ولی به میزان کمتر از سیمان)، ولی قیمت گذاری فولاد و سایر محصولات جانبی تقریباً براساس نرخ جهانی و دلار آزاد صورت می­گیرد. پیشنهاد می­شود در گام اول نحوه اختصاص یارانه انرژی به صنعت سیمان همانند صنعت فولاد گردد و نحوه قیمت گذاری محصول سیمان نیز همانند فولاد محاسبه گردد و به تدریج طبق یک برنامه زمانبندی ۳ تا ۵ سال هزینه انرژی صنعت سیمان همراه با سایر صنایع آزاد شود.

یادداشت – علیرضا امیر فراهانی – رییس هیات مدیره شرکت سیمان سبزوار

منبع: سیمان خبر