به گزارش میمتالز، در شرایط فعلی، رکودی که بر بازار اسلب فولاد حاکم است، شاید فضای ناامیدی را در این بازار و شرکتهای تولیدکننده به وجود آورده باشد؛ اما با بهبود اوضاع در بازارهای جهانی، فولاد هرمز یکی از شرکتهایی خواهد بود که میتوان روی آن حساب ویژهای باز کرد.
شرکت فولاد هرمزگان جنوب در تاریخ ۲۶/ ۰۵/ ۱۳۹۰ به صورت سهامی خاص در اداره ثبت شرکتهای بندرعباس به ثبت رسید، سپس طی صورتجلسه مجمع فوقالعاده مورخ ۱۰/ ۰۷/ ۱۳۹۲ نوع شرکت از سهامیخاص به سهامیعام تبدیل و سهام شرکت در همان سال در بازار بورس ایران پذیرفته شد. شرکت فولاد هرمزگان جنوب، دومین کارخانه بزرگ تولید فولاد بعد از انقلاب، در کنار خلیجفارس در زمینی به مساحت ۹۶ هکتار ساخته شده و در ۱۳ کیلومتری غرب شهر بندرعباس، در منطقه ویژه اقتصادی صنایع و معادن فلزی خلیجفارس واقع است و با وجود این شرکت، استان هرمزگان به قطب سوم فولاد کشور تبدیل شده است. از ویژگیهای مهم این شرکت، مجاورت آن با خلیجفارس و آبهای آزاد، نزدیکی به مخازن عظیم گاز عسلویه و مجاورت آن با ذخایر سنگآهن گلگهر است.
موضوع فعالیت اصلی شرکت فولاد هرمزگان جنوب مطابق اساسنامه، بهرهبرداری از کارخانه فولادسازی هرمزگان واقع در ۱۵ کیلومتری غرب شهر بندرعباس و انجام هرگونه فعالیت تولیدی، معاملاتی و بازرگانی اعم از داخلی و خارجی است؛ فعالیتهایی که بهطور مستقیم یا غیرمستقیم با موضوع فعالیت شرکت مرتبط باشد. سهامدار اصلی شرکت، فولادمبارکه اصفهان است که مالکیت ۹۵درصد فولادهرمز را در اختیار دارد.
محصولات اصلی شرکت فولاد هرمزگان جنوب، شامل شمش فولاد اسلب، آهن اسفنجی، بریکتسرد و آهک است. شمش فولاد محصول کارخانه ذوب و ریختهگری است و در حال حاضر در آن دو کوره به ظرفیت اسمی یکمیلیون و ۵۰۰هزار تن در سال در سهشیفت فعالیت میکنند. آهن اسفنجی محصول کارخانه احیای مستقیم است و در حال حاضر دو خط به ظرفیت اسمی سالانه یکمیلیون و ۶۵۰هزار تن، در سهشیفت مشغول فعالیت هستند. بریکت سرد محصول کارخانه بریکتسازی است و در حال حاضر به ظرفیت اسمی ۱۹۲هزار تن در سهشیفت فعالیت میکند. همچنین آهک، محصول کارخانه آهکپزی با ظرفیت ۱۰۸هزار تن در سهشیفت در حال فعالیت است.
از آنجا که تولید و مصرف محصولات فولادی در کشورهای مختلف رو به افزایش است، تولید این محصول از شاخصههای اصلی توسعه در کشورها و جوامع به شمار میآید. افزایش مصرف فولاد و در نتیجه آن، افزایش تولید این محصول، رقابتیتر شدن بازار را به همراه دارد تا با بالا بردن بهرهوری و مدیریت یا کاهش هزینهها و استفاده درست از امکانات موجود، سهم بیشتری از بازار را به خود اختصاص دهند.
بررسی روند عرضه و تقاضای فولاد در ایران نشان میدهد که مصرف فولاد نسبت به تولید آن بیشتر بوده است؛ بنابراین با تحقق ظرفیت ۵۵ میلیون تن فولاد تا پایان سال ۱۴۰۴، میزان تولید از مصرف پیشی گرفته و توسعه صادرات را به همراه خواهد داشت. از آنجا که ایران دومین دارنده ذخایر گازی جهان است، در صورت عدمکمبود برای صنایع بزرگ، تحقق این اهداف دور از انتظار نیست.
ریسک کیفیت محصولات: با توجه به تامین خوراک اولیه کارخانه آهن اسفنجی و کیفیت خوب تامین آن از سوی شرکتهای داخلی و همچنین تامین اغلب ماشینآلات از سوی کشورهای اروپایی این ریسک بسیار پایین است.
ریسک نوسانات نرخ ارز: با توجه به امکان صادرات محصولات و همچنین کمتر بودن واردات از صادرات و داشتن مازاد ارزی و پیشبینی مصرف جهانی، ریسک فوق در سطح متوسط قرار دارد.
ریسک نرخ نهادههای تولید: با وجود نوسانات داخلی و خارجی در سطح عمومی قیمتها، ارتباط مستقیم قیمت مواد اولیه با قیمت فروش محصولات، تاثیرات تورمی ناشی از افزایش نرخ ارز، تورم تامین نهادههای تولیدی به دلیل ارتباط استراتژیک با شرکتهای تامینکننده و وابستگی نرخ مواد اولیه خریداریشده و محصول تولیدشده، این ریسک متوسط است.
ریسک مربوط به عوامل بینالمللی یا تغییر مقررات دولتی: بدون شک مشکلات تحریم و همچنین تغییر مقررات دولت، تاثیر قابلتوجهی بر موضوع فوق داشته است. در مورد قیمتهای جهانی محصولات با توجه به فرمول قیمتگذاری فروش محصولات شرکت و احتمال اخذ تعرفه صادرات از سوی دولت، این ریسک متوسط است.
محصول اصلی و پرفروش شرکت فولاد هرمزگان جنوب، اسلب فولادی است که با تولید حدود یکمیلیون و ۴۰۰ تن در سال ۱۴۰۰ همراه بوده است. در سهماه ابتدایی سال ۱۴۰۱، ۳۹۱هزار تن از این محصول تولید شده است که با فرض تولید ماهانه ۱۳۱هزار تن انتظار میرود، یکمیلیون و ۱۷۹هزار تن اسلب تولید شود. در نهایت در پایان سال ۱۴۰۱، یکمیلیون و ۵۰۰هزار تن از این محصول تولید میشود. در سال ۱۴۰۲ نیز انتظار میرود، تولید اسلب در همین حدود باشد.
پیشبینی تحلیلگر «دنیایاقتصاد» حاکی از این است که احتمالا تولید آهن اسفنجی، بریکت، آهک و قراضه در سال ۱۴۰۲، مجموعا ۳۷۶هزار تن خواهد بود.
بررسی روند نسبت میزان فروش داخلی اسلب به کل فروش این محصول نشان میدهد که این میزان بین ۴۵ تا ۵۷درصد کل فروش اسلب در داخل کشور است. بهطور میانگین میتوان برای سالهای آینده، ۵۳درصد را برای این نسبت در نظر گرفت. با این تفاسیر انتظار میرود، در سال ۱۴۰۱، ۷۶۸هزار تن اسلب و در سال ۱۴۰۲، ۸۳۶هزار تن از این محصول در داخل کشور به فروش برسد. همچنین فروش صادراتی این محصول در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ بهترتیب، ۷۱۸هزار و ۷۳۵هزار تن خواهد بود.
نرخ اسلب داخلی، مطابق عرضه و تقاضای موجود در بورسکالا و نرخ اسلب صادراتی براساس نرخ بازارهای جهانی تعیین میشود. همچنین بررسی نرخهای داخلی با نرخهای صادراتی این شرکت در سالهای اخیر نشان میدهد که تفاوت چشمگیری بین این دو نرخ وجود ندارد؛ بنابراین بهتر است برای پیشبینی نرخ اسلب، بازارهای جهانی را بررسی کرد. اغلب تحلیلها و چشماندازهایی که برای نرخ اسلب در سایتها و اخبار موجود مشاهده میشود، حاکی از آن است که روند نرخ اسلب برای سال ۱۴۰۲ رو به بهبود خواهد گذاشت؛ در نتیجه معقول به نظر میرسد، اگر نرخ اسلب را برای سال ۱۴۰۱، حدود ۵۶۰ دلار بهازای هر تن و برای سال ۱۴۰۲، حدود ۶۲۰ دلار بهازای هر تن در نظر بگیریم.
با در نظر گرفتن نرخهای فوق و مقادیری که برای فروش محصولات در نظر گرفتیم، جمع فروش داخلی در سال ۱۴۰۱، ۱۲هزار میلیارد و در سال ۱۴۰۲، ۱۶هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان خواهد بود. فروش صادراتی نیز در سال ۱۴۰۱، به رقم ۱۰هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان و در سال ۱۴۰۲ به رقم ۱۴هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان خواهد رسید. در نهایت، درآمد عملیاتی شرکت در سال ۱۴۰۱، ۲۲هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان و در سال ۱۴۰۲، ۳۱هزار و ۴۰۰ میلیارد تومان خواهد بود.
با توجه به اینکه بخشی از آهن اسفنجی مورد استفاده در تولید فولاد در شرکت فولاد هرمز به فروش میرسد، نرخ این محصول ۱۰ میلیون و ۷۰۰هزار تومان بهازای هر تن برای سال ۱۴۰۱ و ۱۲ میلیون تومان بهازای هر تن برای سال ۱۴۰۲ در نظر گرفته شده است. آهک نیز که به وسیله سنگ آهک و آهک هیدراته تولید میشود، با نرخ ۲۹۰هزار تومان برای سال ۱۴۰۱ و نرخ ۳۷۰هزار تومان برای سال ۱۴۰۲ به فروش میرود.
مهمترین ماده اولیه شرکت فولاد هرمزگان جنوب که سهم بزرگی از مواد اولیه را به خود اختصاص داده، مواد معدنی است. مواد معدنی شرکت شامل گندله و سنگآهن است که گندله در فرآیند تولید آهن اسفنجی مورد استفاده قرار میگیرد. در سال ۱۴۰۰، حدود ۲ میلیون و ۴۰۰هزار تن به ارزش ۸هزار و ۱۵۷ میلیارد تومان گندله برای تولید آهن اسفنجی به کار رفته است.
مصرف سنگآهن نیز که یکی از مواد اصلی برای تولید آهن اسفنجی به شمار میآید، در سال ۱۴۰۰ حدود ۲۵۳ تن و به ارزش ۱۹۵ میلیون تومان بوده است. حدود ۴۱هزار تن از آهن اسفنجی تولیدشده برای تولید بریکت و یکمیلیون و ۷۰۰هزار تن از آن برای تولید اسلب به کار میرود. تنها ۵هزار تن از آهن اسفنجی در سال ۱۴۰۰ برای فروش و عرضه در بازار داخلی کنار گذاشته شده است.
با در نظر گرفتن ضرایب مصرف و با توجه به محصولاتی که از مواد اولیه تولید میشود، میتوان پیشبینی کرد که در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲، حدود ۳ میلیون تن ماده اولیه شامل ۲ میلیون و ۸۰۰هزار تن مواد معدنی شامل گندله و سنگآهن و ۲۲۶هزار تن سنگ آهک مورد مصرف قرار گیرد. انتظار میرود، در سال ۱۴۰۱، ۱۲هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان و در سال ۱۴۰۲، ۱۸هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان ماده اولیه برای تولید محصولات در این شرکت مورد استفاده قرار گیرد.
تحلیل حساسیت برای پیشبینی سود سهم شرکتها با تغییر چند متغیر به کار میآید. بهمنظور بررسی تحلیل حساسیت سود هر سهم «هرمز» دو متغیر اساسی در این شرکت، یعنی نرخ دلار و نرخ اسلب صادراتی در نظر گرفته شده و نرخ اسلب در بازه ۵۵۰ تا ۶۵۰ دلار و نرخ دلار در سامانه نیما از ۲۴هزار تومان تا ۳۵هزار تومان مفروض قرار داده میشود. از طرفی کف P/ E تاریخی سهم ۵/ ۳ واحد و سقف آن ۱۸ واحد در نظر گرفته شده است.
با این تفاسیر انتظار میرود، با قیمت فعلی سهم در تاریخ این گزارش که حدود هزار و ۱۰۰ تومان است و مفروضاتی که در نظر گرفتهایم، سود هر سهم در سال ۱۴۰۱ زیر ۶۱ تومان نباشد و اگر با تغییر مفروضات، سود هر سهم بین ۶۱ تا ۱۱۰ تومان و ۱۱۰ تا ۲۷۵ تومان باشد، شرایط عالی به نظر برسد. اگر باز هم با تغییر مفروضات، سود هر سهم به بالای ۲۷۵ تومان برسد، شرایط برای این سهم فوقالعاده خواهد بود.
بررسیهای تحلیلگر «دنیایاقتصاد» در خصوص تحلیل حساسیت در این نماد نشان میدهد که با فرض دلار ۲۴ تا ۲۶هزار تومان، اگر قیمت اسلب فولاد زیر ۶۰۰ دلار در سال ۱۴۰۱ تثبیت شود، شرایط چندان خوب به نظر نمیرسد و حتی ممکن است اوضاع برای این سهم بهشدت وخیم شود؛ اما اگر دلار نیمایی در محدوده امروز و بالاتر از آن یعنی بیش از ۲۷هزار تومان تثبیت شود، شرایط به نفع «هرمز» خواهد بود. سود هر سهم «هرمز» در سال ۱۴۰۲ نیز، در صورتی در شرایط خوبی قرار میگیرد که دلار بالای ۳۲هزار تومان و نرخ اسلب بالای ۶۰۰ دلار تثبیت شود.
منبع: دنیای اقتصاد