شرایط بهره‌برداری ادامه روند معدنکاری را مشخص می‌کند

می متالز - انجام هر نوع تغییر فیزیکی در عرصه‌های مختلف منابع طبیعی، ممکن است باعث ایجاد تخریب در محیط‌زیست شود. بدون تردید فعالیت‌های معدنی نیز از این اصل مستثنا نیستند.

به گزارش می متالز، هر معدن برحسب موقعیت جغرافیایی و نوع ماده‌ای که استخراج می‌کند شرایط متفاوتی دارد. از این‌رو نمی‌توان نظر کلی برای موافقت یا مخالفت این نوع فعالیت‌ها صادر کرد چراکه علاوه بر حفظ محیط‌زیست، کشور به معدنکاری نیز نیاز دارد.
از این‌رو لازم است بین معدنکاری و حفظ محیط‌زیست همسویی ایجاد کنیم. روند منطقی استخراج مواد معدنی این است که در استخراج این مواد به شرایط زیستی توجه ویژه کنیم، به عنوان مثال استخراج مس در یک منطقه بیابانی توصیه می‌شود، در حالی که استخراج ماده معدنی در جنگل‌های هیرکانی که بکر است به هیچ عنوان پیشنهاد نمی‌شود.
بر اساس قانون معادن سال ۹۰ دیگر لازم نیست برای دریافت مجوز معدن، از سازمان حفاظت محیط‌زیست استعلام شود، مگر اینکه این معادن در محدوده مناطق حفاظت شده و مناطق چهارگانه سازمان باشند، در غیر این صورت سایر مناطق از ید سازمان خارج شده‌اند.
به نظر من همین عامل باعث شده است این صدا به گوش برسد که معدنکاری باعث تخریب محیط‌زیست می‌شود. زمانی که دریافت مجوز برای معدنکاری، نیاز به استعلام از سازمان داشت، شرایط با دقت بیشتر دنبال می‌شد، در حالی که با برداشتن این محدودیت‌ها هر کسی می‌تواند در هر مکانی که می‌خواهد این معادن را بنا ‌کند. در مجموع من مخالف فعالیت معدنی نیستم بلکه بر این باورم که این نوع فعالیت برحسب موقعیت و شرایطی که در آن قرار دارد تابع ضوابط زیست‌محیطی است. در برخی از زیستگاه‌ها مانند جنگل‌ها این فعالیت‌ها ممنوعیت مطلق دارد؛ به عنوان مثال برداشت سنگ لاشه از جنگل‌های روباز به هیچ عنوان عملیاتی نخواهد شد. از این‌رو باید موقعیت معدن و شرایط بهره‌برداری از آن را مشاهده و آنگاه نظر نهایی درباره توقف یا ادامه فعالیت آن را صادر کنیم. سازمان در بسیاری مواقع ممنوعیتی برای فعالیت معدنکاری ندارد بلکه برای آنها محدودیت اعمال می‌کند.

بهمن افراسیابی - مدیرکل دفتر حفاظت سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور

منبع: روزگار معدن

معدنکاری محیط‌زیست