به گزارش میمتالز، یک رتبهبندی جدید، کشورهای مختلف اروپایی و پایتختهای این قاره را بر اساس هزینه و دسترسی حمل و نقل عمومی دسته بندی کرده است. گزارش جدید سازمان صلح سبز وضعیت حمل و نقل عمومی در ۳۰ کشور اروپایی را بررسی کرده و در نهایت آنها را براساس چهار معیار ردهبندی کرده است. تجزیه و تحلیل دادههای این گزارش نشان میدهد شهری در استونی ارزانترین شهر جهان از نظر حمل و نقل عمومی است، اما نباید جایگاه رقبایش را نادیده گرفت.
این معیارها عبارت است از:
محققان براساس این معیارها با بررسی جداگانه شهرها پرداخته و آنها را رتبهبندی کردهاند و به هر پایتخت و کشور، امتیازی از ۱۰۰ امتیاز اختصاص داده شد.
کشورهایی نظیر لوکزامبورگ، مالت، اتریش، آلمان، قبرس و اسپانیا با امتیازهای بالا برای بلیطهایی با کاربری آسان و تخفیفدار، در صدر قرار گرفتند و به عنوان ارزانترین کشورها از نظر حمل و نقل عمومی در اروپا معرفی شدند. تالین در استونی، لوکزامبورگ و والِتا در مالت به ترتیب در رتبه اول تا سوم شهرها قرار گرفتند و به عبارتی جایگاه ارزانترین شهر اروپا در حمل و نقل عمومی به تالین استونی تعلق گرفت.
یونان، کرواسی و بلغارستان در انتهای جدول قرار گرفتند؛ بلغارستان در هیچ یک از چهار دسته امتیازی کسب نکرد. وقتی صحبت از شهرها به میان میآید، آمستردام در هلند، لندن در بریتانیا و دوبلین در ایرلند بدترین امتیاز را از نظر هزینه و دسترسی به حمل و نقل عمومی کسب کردند.
به گزارش یورونیوز، شهرهایی نظیر پراگ، براتیسلاوا، رم و وین در حال حاضر ارزانترین بلیطهای ماهانه یا سالانه را دارند. در این مکانها، پس از تنظیم سطح قیمت، هزینه حدود ۰.۸۵ یورو یا کمتر در روز خواهد شد.
مادرید نیز به طور موقت -با تخفیف ۶۰ درصدی بلیطهای ماهانه تا ۳۰ ژوئن امسال- در این لیست قرار دارد. اسپانیا همچنین قطارهای منطقهای و شهری را تا پایان سال ۲۰۲۳ برای مسافران هر روزه خطوط رایگان کرده است، هرچند محدودیتهایی از جمله حداکثر چهار سفر در روز وجود دارد. اسپانیا در ماههای اخیر تلاشهایی برای کاهش هزینههای حمل و نقل عمومی انجام داده است.
از آن سو، گزارش یورونیوز نشان میدهد، گرانترین شهرهای اروپا از نظر حمل و نقل عمومی لندن، دوبلین، پاریس و آمستردام بودند؛ بلیط در مناطقی از این شهرها برای شما بیش از ۲.۲۵ یورو در روز هزینه دارد.
هرویگ شوستر، کارشناس حمل میگوید: «ما به صراحت از حمل و نقل رایگان دفاع نمیکنیم؛ ما همیشه میگوییم که حمل و نقل باید مقرون به صرفه باشد، اما رایگان نباشد. اگر این کار در لوکزامبورگ که کشوری فوق العاده ثروتمند است انجام شود، اشکالی ندارد.»
در عوض، برای اکثر کشورها راحتتر و منصفانهتر است که چیزی حدود ۱ یورو در روز را به عنوان حداقل قیمت حمل و نقل عمومی هدف بگیرند. اما هنوز برخی از موارد ناهمگون مانند لوکزامبورگ در این لیست وجود دارد. تالین یکی از اولین شهرهایی بود که در سال ۲۰۱۳ حمل و نقل عمومی را برای ساکنان خود رایگان کرد و از زمان شروع به کار این طرح، تقاضا برای استفاده از حمل و نقل عمومی افزایش ۱.۲ درصدی داشته است.
لوکزامبورگ در آن زمان اولین کشور اروپایی بود که بلیط را برای مسافران و گردشگران خارجی رایگان کرد. با این حال، نتوانسته مردم را تشویق کند که از خودروهای شخصی خود فاصله بگیرند.
سازمان صلح سبز میگوید که این احتمالاً به این دلیل است که بیش از ۲۰۰ هزار نفر در در روز میان مرزهای لوکزامبورگ رفت و آمد میکنند؛ به این معنی که آنها باید برای کار به کشور همسایه بروند و برای این کار نیازمند به خرید بلیط کشور دیگری هستند.
به گفته شوستر مردم معمولاً از آلمان و بلژیک به لوکزامبورگ میروند و همچنان از ماشین استفاده میکنند، و، چون هزینهای برای بخش حمل و نقل عمومی لوکزامبورگ نمیپردازند، واقعاً مفید نیست.»
در سال ۲۰۲۲، مالت دومین کشور اتحادیه اروپا شد که حمل و نقل عمومی را برای همیشه رایگان کرد. اما این قانون، همه اَشکال حمل و نقل را شامل نمیشود. خطوط اتوبوس تندرو و کشتی از این طرح مستثنی هستند.
کاربران حمل و نقل عمومی همچنین باید کارت بلیت تالینجا را نشان دهند. استفاده از این کارت مشروط به ثبت نام با هزینه ۱۵ یورویی است. این بدان معناست که حمل و نقل عمومی مقرون به صرفه مالت برای افراد غیرمقیم کمتر در دسترس است.
سازمان صلح سبز میگوید کاهش هزینه حمل و نقل عمومی یکی از سادهترین و سریعترین راهها برای انتقال مردم از اتومبیل به قطار و اتوبوس است و میتواند به مبارزه با بحران هزینه زندگی و کمبود فزاینده حمل و نقل کمک کند.
اما هزینه حمل و نقل عمومی باید کمتر از هزینه استفاده از ماشین باشد و ارزش آن را داشته باشد وگرنه مردم از آن استفاده نخواهند کرد. بسیاری از کشورها و شهرها حملونقل عمومی را در هفتهها، ماهها و سالهای اخیر ارزانتر کردهاند، اما هنوز کار برای انجام دادن وجود دارد.
شوستر میگوید: «از منظر کوتاهمدت، تأمین مالی در اکثر کشورها یک مسئله است. اگر حمل و نقل عمومی را ارزانتر میکنید، مطمئناً باید حداقل در کوتاهمدت توسط مالیات دهندگان پوشش داده شود.»
به گفته شوستر «با این حال، پتانسیل بسیار زیادی وجود دارد که از یارانههای سوختهای فسیلی یا اِعمال مالیات بر بلیطهای هواپیما و نفت سفید برای پرداخت هزینههای کاهشیافته بلیط استفاده کنیم. یکی از سادهترین راهها برای کاهش هزینهها حذف مالیات بر ارزش افزوده است، زیرا برخی از کشورهای اروپای شرقی نرخهایی تا ۲۰ درصد دارند. در طی چند سال، من فکر میکنم همه دولتها میتوانند این نوع قیمتگذاری منصفانه را معرفی کنند.»
آسانتر کردن سیستمها با سیستمهای ساده بلیط فروشی نیز مهم است. شوستر میگوید که کارتهای الکترونیکی که در همه جا قابل استفاده هستند، مانندکارتهای هلند، راهحل خوبتری نسبت به باقی روشهای بلیط فروشی دارد. به خصوص در مقایسه با بلغارستان که ممکن است به چندین بلیط برای اتوبوس یا تعویض قطار نیاز داشته باشید.
ترکیب هزینه کم، زیرساخت خوب و یک سیستم فروش بلیط ساده و قابل درک میتواند بهترین راه برای تشویق بیشتر مردم به استفاده از حمل و نقل عمومی باشد.
به گفته سازمان صلح سبز، چندین کشور و شهر پیشرفته در حال مد کردن چیزی به نام «بلیت آبوهوا» هستند. بلیط آب و هوا چیست و چه جایگاهی در حمل و نقل عمومی دارد؟ شوستر میگوید: «تعریف ما از بلیط آب و هوا، بلیط حمل و نقل عمومی است که برای همه یا بیشتر وسایل و البته برای مدت معینی معتبر است.»
سه کشور از ۳۰ کشور یعنی اتریش، مجارستان و آلمان، تاکنون این نوع بلیطهای نسبتاً مقرون به صرفه را معرفی کردهاند که میتوانند در سراسر کشور استفاده شوند.
شوستر در ادامه میگوید: «من فکر میکنم تنها مدلی که کاملاً به توصیه ما نزدیک است، مدل اتریشی است، زیرا بلیط اتریش تمام وسایل حمل و نقل را پوشش میدهد بنابراین میتوانید از این گذرگاه در حومه شهر و همچنین در زیرزمینی در وین استفاده کنید.»
سازمان صلح سبز از همه کشورهای اروپایی که هنوز هزینه حمل و نقل عمومی را کاهش ندادهاند میخواهد بلیت آب و هوایی معرفی کنند. کسانی که قبلاً این نوع طرحها را معرفی کردهاند نیز باید آنها را بهبود بخشند.
آمارها نشان میدهد که بلیت آبوهوایی ایدهآل هنوز در اروپا وجود ندارد، اما ابتکارات جالبی وجود دارد که میتوان آنها را بهبود بخشید و در جاهای دیگر به کار برد. به عنوان مثال، شوستر میگوید که اگرچه مدل اتریشی خوب است، اما بسیار گران است. بلیط آلمان ارزانتر است، اما در برخی از شبکههای حمل و نقل شهری معتبر نیست.
بلیت برون مرزی، مانند لوکزامبورگ، در اروپا نیز یک مساله است. اگر مردم مجبور به خرید دو گذرنامه حمل و نقل عمومی ملی برای یک سفر فقط ۳۰ کیلومتری باشند، چنین سیستمی مفید نخواهد بود. تخفیفهای گیجکننده و متنوع برای گروههای آسیب دیده اجتماعی نیز میتواند سفر در سراسر این قاره را دشوار کند.
شوستر در پایان میگوید: «این روند باید تغییر کند و من فکر میکنم این چیزی است که کمیسیون اروپا میتواند آن را به عهده بگیرد و فرآیندی را برای آسانتر کردن آن آغاز کند.»
منبع: تجارت نیوز