به گزارش میمتالز، این فعال صنعت آلومینیوم بیان کرد: این واحد تولیدی حدود ۱۰ سال که فعالیت خود را در زمینه تولید پودر آلومینیوم در اندازههای صفر تا یک هزار میکرون آغاز کرده است؛ گفتی است که پودر آلومینیوم در صنایع مختلفی همچون نظامی، شیمیایی و ساخت محصولات الکتریکی کاربردهای فراوانی دارد. همچنین به دلیل قدرت بالای پودر آلومینیوم از آن به عنوان سوخت خشک نیز استفاده میکنند. در سالهای گذشته نیاز کشور به این محصول مهم و استراتژیک از طریق واردات تامین میشد، اما وضع تحریمها از سوی کشورهای اروپایی و آمریکا باعث شد تا تولیدکنندگان توانمند داخلی در مسیر تولید پودر آلومینیوم گام بردارند. اکثر پودر وارداتی آلومینیوم به کشور، از ضایعات تولید میشد، اما در حال حاضر تولیدکنندگان برای افزایش سرعت فرآیند تولید و افزایش کیفیت محصول نهایی، از شمش آلومینیوم استفاده میکنند. به همین دلیل تولیدکنندگان ایرانی با استفاده از شمش آلومینیوم داخلی که دارای خلوص بالایی (۹۹٫۹۹) است، توانستهاند پودر آلومینیوم با کیفیت بسیار خوبی را تولید کنند.
وی در خصوص تولید پودر آلومینیوم و تولیدکنندگان آن، عنوان کرد: فرآیند تولید پودر آلومینیوم بسیار تخصصی بوده و تولیدکنندگان محدودی در ایران در زمینه تولید این محصول فعالیت دارند؛ به همین دلیل افرادی که در این صنعت مشغول بهکار میشوند باید از دانش و تخصص کافی برخوردار باشند. همچنین لازم به ذکر است که تولید پودر آلومینیوم نیازمند سرمایه اولیه و سرمایه در گردش بسیار بالایی است. پودر آلومینیوم تولید شده در کشور به طور کامل برای مرتفع کردن نیاز داخلی مورد استفاده قرار گرفته و صادرات آن صورت نمیگیرد. همچنین به دلیل اینکه صنایع و مشتریان خاصی به این محصول نیاز دارند، تولیدکنندگان پودر آلومینیوم نیازی به انجام اقداماتی در زمینه برندسازی و یا بازاریابی ندارند. مصرفکنندگان عمده این محصول در کشور صنایع نظامی بوده و تنها ۲۰ درصد پودر آلومینیوم تولید شده به واحدهای مولیبدنسازی ارسال میشود.
این تولیدکننده پودر آلومینیوم در رابطه با اقدامات برخی افراد سودجو که به دنبال کپیبرداری از خط تولید این مجموعه بودند، اظهار کرد: به دلیل اینکه ماشینآلات و تجهیزات مورد استفاده در خط تولید پودر آلومینیوم بسیار تخصصی است، این واحد تولیدی برای کاهش وابستگی به کشورهای خارجی و ادامه مسیر تولید، اقدام به مهندسی معکوس و بومیسازی آنها کرد. همین موضوع باعث شد تا برخی افراد به بهانه کار وارد مجموعه شده و سپس به دنبال احداث خط تولیدی مشابه ما و حتی ثبت مالکیت معنوی آن باشند. متاسفانه این افراد تولیدکنندگان حقیقی نبوده و تنها به دنبال اخذ تسهیلات و امتیازات هستند.
این فعال صنعت آلومینیوم در خصوص مشکلاتی که در مسیر تولید با آن روبهرو هستند، مطرح کرد: به طور حتم تهیه مواد اولیه از بورس کالا برای تولیدکنندگان بسیار مقرون به صرفهتر از بازار آزاد است، اما تولیدکنندگان به سبب وجود خریداران عمده، به ناچار باید شمش آلومینیوم مورد نیاز خود را از بازار آزاد با قیمت بالاتری خریداری کنند. به عنوان مثال واسطهگرانی که شمش آلومینیوم را با احتساب ارزش افزوده، به قیمت ۱۵۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم از بورس کالا خریداری میکنند، آن را در بازار آزاد ۲۰ درصد بالاتر از قیمتی که خریداری کردهاند، به فروش میرسانند.
وی در همین راستا ادامه داد: در کنار چالش مواد اولیه، متاسفانه مسئولان و نهادهای ذیربط شناخت کافی از این صنعت نداشته و هیچ حمایتی از تولیدکنندگان پودر آلومینیوم به عمل نمیآورند. به عنوان مثال در این مجموعه حداقل ۲۰۰ نفر باید در سه شیفت کاری مشغول بهکار باشند، اما زمانی که تسهیلات واحدهای تولیدی در اختیار افراد فاقد صلاحیت قرار میگیرد، با مشکل بیکاری و افزایش معظلات اجتماعی روبهرو خواهیم شد. متاسفانه تولیدکنندگان در ایران بر خلاف کشورهای توسعهیافته، باید برای گرفتن تسهیلات بروکراسیهای ادارای طولانی و پیچیدهای را پشت سر بگذارند؛ رفع این مشکلات تنها باعث کند شدن روند تولید، هدررفت زمان و کاهش تمایل تولیدکنندگان به ادامه مسیر میشود. با توجه به اینکه این صنعت نیازمند سرمایه در گردش بالایی است، فروش محصولات به صورت اعتباری و بازگشت طولانی سرمایه از سوی مشتریان دولتی، مشکلساز است، زیرا با افزایش قیمت مواد اولیه و افزایش نرخ تورم، تولیدکنندگان متحمل ضررهای جبرانناپذیری میشوند. همچنین یکی از مشکلات دیگر تولیدکنندگان پودر آلومینیوم، حاشیه سود پایین است؛ به دلیل اینکه این محصول تنها به صورت عمده به فروش میرسد، تولیدکنندگان ۳ تا ۵ درصد سود را نصیب خود میکنند. در صورتی که اگر امکان خرده فروشی وجود داشت، تولیدکنندگان از حاشیه سود ۱۵ درصدی برخوردار بودند.
این تولیدکننده پودر آلومینیوم در پایان خاطرنشان کرد: زمانی که فعالیت خود را در این صنعت شروع کردیم، تنها در فکر تولید و رفع نیاز مشتریان بودیم، اما وجود مشکلات فراوان در مسیر تولید و افرادی که به دنبال منافع شخصی بودند، باعث شد تا اکنون فعالیتهای تولیدی توجیه اقتصادی نداشته باشد. اگر تولیدکنندگان در زمینههای دیگری سرمایهگذاری میکردند، با مشکلاتی همچون حقوق و بیمه نیروی انسانی، مالیات بر درآمد، مالیات بر ارزش افزوده، محدودیتهای انرژی، سنگاندازی سازمانهای دولتی و… دست و پنجه نرم نمیکردند. در پایان باید به نکته مهمی اشاره کنم که ادامه حیات واحدهای تولیدی تنها با وجود نقدینگی بالا ممکن است؛ به عنوان مثال این واحد تولیدی تا چند سال گذشته با اجرای طرحهای توسعهای، خط تولید محصولاتی نظیر پودر خشک آتشنشانی، کودهای شیمیایی و ترکیبی را راهاندازی کرد، اما تولید آنها تنها به تامین منابع مالی کافی گره خورده است.
منبع: فلزات آنلاین