به گزارش میمتالز، ضرورت تعریف پروژههای عمرانی در ایران بر اساس اولویتهای اقتصادی و توجیه پذیری و بازگشت سرمایه بر کسی پوشیده نیست، اما در بعضی از پروژهها این الزامات مورد توجه قرار نمیگیرد.
این امر موجب میشود بعضا سرمایههای کشور به پروژههایی اختصاص یابد که توجیه اقتصادی آنها زیر سوال است. هدر رفت سرمایه در شرایطی که ایران با کمبود منابع و رشد منفی سرمایه گذاری مواجه است، موضوعیست که کارشناسان نباید از کنار آن به سادگی عبور کنند و در این زمینه به مسوولان هشدارهای لازم را ارائه کنند.
اخیرا نشستی با موضوع ترانزیت ریلی در دانشکده اقتصاد علامه طباطبایی برگزار شد و ابعاد این موضوع و چالشها و فرصتهای آن به بحث و بررسی صاحبنظران گذاشته شد. محمدرضا حدادی پژوهشگر اقتصادی در این نشست موضوعات قابل تاملی درباره ترانزیت ریلی و خصوصا پروژه رشت آستارا مطرح کرد.
وی با بیان این که عدهای تلاش میکنند این پروژه را مورد تایید مقام معظم رهبری نشان دهند، اظهار کرد: بیانات ایشان نشان میدهد حمایت خاصی از این پروژه خاص نداشته اند و نباید از مقام ولایت در حوزههایی که نیاز به بررسی و نقد کارشناسی دارد، هزینه کرد.
حدادی با اشاره به پروژههایی که در کشور بدون توجیه اقتصادی لازم به اجرا درآمده است بیان کرد: پروژههای عمرانی که با تبلیغات فراوان به عنوان پروژههای پر اهمیت نشان داده میشوند اهمیت و توجیه اقتصادی آنها معمولا محل شک و تردید است و اگر پروژه عظیم باشد و لازم باشد سرمایه کلانی به آن اختصاص یابد قطعا باید بررسیهای دقیقی درباره توجیه اقتصادی آن انجام شود. به عنوان مثال کریدور شمال جنوب همین الان هم ایجاد شده، ولی از آن استفاده نمیکنیم.
وی درباره پروژه رشت آستارا اظهار کرد: اگر بار ترانزیتی روسیه بخواهد از مسیر ایران عبور کند، مسیر ترانزیت ریلی آن در حال حاضر موجود است و بار میتواند - در صورت وجود – از شرق دریای خزر و محور سرخس بافق بندرعباس به بنادر جنوبی ایران ترانزیت شود.
حدادی تصریح کرد: سال گذشته از مسیر ریلی سرخس – بافق - بندر عباس ۱۱ هزار کیلومتر مسیر تراتزیت روسها را کاهش دادیم و اگر بار وجود داشته باشد قاعدتا میتواند روی همین ریل بیاید.
بر این اساس، این پژوهشگر اقتصادی سوال درخور تاملی را مطرح کرده است که لازم است طراحان پروژه ریلی رشت آستارا به آن پاسخ دهند.