آینده غیرقابل پیش‌بینی معادن آلاینده در استرالیا

به گزارش می‌متالز به نقل از «Wood Mackenzie»، اتخاذ استاندارد میانگین صنعت همان طور که در طرح بازنگری شده مکانیزم حفاظتی ارائه شده است، ذی‌نفعان و متضرر‌ها را در بخش معدن استرالیا مشخص خواهد کرد. طبق آخرین مدل‌سازی شرکت «Wood Mackenzie»، معادنی که از معدن‌کاری به روش زیرزمینی در مقایسه با معادنی که از معدن‌کاری به روش روباز استفاده و گاز‌های گلخانه‌ای بسیار بیشتری منتشر می‌کنند، هزینه بیشتری برای کاهش میزان انتشار این گاز‌ها را متحمل خواهند شد.

از روز اول جولای ۲۰۲۳، محدودیت‌ها یا میزان مبنای قانونی تعیین شده برای هر تاسیسات فعال در حوزه معدنی بر اساس ترکیبی از سابقه میزان انتشارات گاز‌های گلخانه‌ای و رقم شاخص میانگین صنعتی داو جونز آن تاسیسات خواهد بود. اینکه دقیقا چگونه شاخص میانگین صنعتی داو جونز برای معادن زغال‌سنگ تعریف می‌شود، خود موضوعی بحث‌برانگیز است که امکان پرداختن به آن در این گزارش امکان‌پذیر نیست.

هدف از اجرای این طرح این است که معادن با میزان انتشار بالا، نیاز به خرید اعتبار مکانیزم حفاظتی (SMCs) پیدا کنند. به علاوه این اعتبارات توسط سایر تاسیسات صنعتی بزرگ ارائه می‌شود.

بر اساس مدل‌سازی شرکت «Wood Mackenzie»، بخش قابل توجهی از معادن استرالیا از این طرح اعتبار دریافت می‌کنند. همچنین به طور متوسط، معادنی که از روش معدن‌کاری روباز استفاده می‌کنند، از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۰ اعتباری از این طرح دریافت خواهند کرد؛ این در حالی است که معادن شدیدا کربن‌زا که عمدتا همگی از معدن‌کاری به روش زیرزمینی استفاده می‌کنند، متحمل پرداخت هزینه‌های قابل توجهی خواهند شد.

روری سیمینگتون، یکی از تحلیلگران شرکت «Wood Mackenzie» بیان کرد: بخش قابل توجهی از معادنی که از روش معدن‌کاری به روش روباز در استرالیا استفاده می‌کنند، واجد شرایط دریافت اعتبار سالانه از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۰ بر اساس این طرح خواهند بود. به علاوه معادنی که از معدن‌کاری به روش زیرزمینی استفاده می‌کنند، متحمل هزینه‌های قابل توجهی خواهند شد و نیازمند خرید اعتبار مکانیزم حفاظتی خواهند بود. توقف زودهنگام فعالیت این تاسیسات شدیدا کربن‌زا و آلاینده، می‌تواند به طور قابل توجهی بر تقاضا و هزینه اعتبار مکانیزم حفاظتی تاثیر بگذارد. این موضوع موجب ایجاد یک عامل سردرگم کننده دیگر در جهت ارزیابی اقتصادی روش‌های کاهش گاز‌های گلخانه‌ای خواهد شد.

بر اساس طرح بازنگری شده مکانیسم حفاظتی، اگر هر تاسیسات فعال در حوزه معدن از میزان مبنا و حدود تعیین شده برای کاهش میزان انتشار کربن تجاوز کند، باید اقدام به خرید اعتبار مکانیزم حفاظتی کند. تولیدکنندگان خاطی باید این اعتبارات مکانیزم حفاظتی خریداری شده را به واحد‌های اعتبار کربن استرالیا (ACCU) جهت خنثی‌سازی گاز‌های گلخانه‌ای منتشر شده پرداخت کنند. به بیان ساده‌تر، این تاسیسات باید حدود ۳۰ درصد از الزامات کاهش میزان انتشار کربن سالانه خود را از طریق واحد‌های اعتبار کربن استرالیا انجام دهند.

دولت استرالیا ارقام تعیین شده بین‌المللی برای خنثی‌سازی کربن منتشر شده را ناکافی می‌داند و خواستار تعیین ارقام تعیین شده سختگیرانه‌تر در چارچوب طرح مکانیسم حفاظتی این کشور در سال ۲۰۲۳ است.

بررسی‌های شرکت «Wood Mackenzie» نشان می‌دهد که میزان و ارقام مبنای تعیین شده و سازگار با ظرفیت تولید، نقش مهمی در مکانیسم حفاظتی ایفا می‌کند؛ چراکه مطابق با مقدار تولید یک تاسیسات تعیین شده است. با این حال، کاهش ظرفیت تولید منجر به کاهش هزینه‌های رعایت قوانین و مقررات نمی‌شود و به همین دلیل گزینه‌های در دسترس برای تولیدکنندگان محدود خواهد شد.

منبع: فلزات آنلاین