به گزارش میمتالز، به طوری که کیفیت محصولات و میزان بهره وری بسیار افت پیدا کرده و از طرفی میزان مصرف ابزار آلات برای تراشکاری پروفیلها بسیار افزایش یافته است. یکی از دلایلی که احتمال میدهیم باعث شده تا مشتریان نوع آلیاژ مواد اولیه را تغییر دهند، جلوگیری از ایجاد مشکل در زمان مونتاژ و جوش دادن قطعات به یکدیگر است، اما در کنار آن هدف کاهش قیمت تمامشده محصول نیز میتواند یکی از عوامل تاثیر گذار باشد. لازم به ذکر است که پروفیلهایی که این مجموعه تراشکاری آنها را بر عهده دارد، در ساخت قطعات خودرویی کاربرد دارند.
در حال حاضر بسیاری از مشتریان به جای خرید نقدی تمایل به خرید اعتباری محصولات دارند. علاوه براین یکی از چالشهای دیگری که تمام صنایع با آن روبه رو هستند، کمبود نیروی انسانی است که این واحد تولیدی نیز از این موضوع مستثنی نیست؛ در صورتی که این صنعت به تخصص بسیار بالایی نیاز ندارد و افراد با گذراندن یک دوره آموزشی میتوانند مشغول به فعالیت شوند. متاسفانه در حال حاضر افراد جوان تمایلی به فعالیت در واحدهای صنعتی ندارند به طوری که نه نیروی متخصص و نه نیروی کار معمولی برای فعالیت، به این کارگاه مراجعه نمیکنند.
در این میان نباید فراموش شود جای خالی ماشین آلات باکیفیت در این صنعت احساس میشود. اگرچه بخشی از ماشین آلات تراشکاری مانند دستگاههای «CNC» در داخل بومی سازی شده اند، اما باید اذعان کرد که کیفیت و بهره وری ماشین آلات ایرانی به پای ماشین آلات اروپایی نمیرسد. به همین دلیل برخی تولیدکنندگان برای به روزرسانی خط تولید به دنبال واردات ماشین آلات خارجی هستند، اما با توجه به شرایط دشوار واردات و نوسان شدید نرخ ارز، این امر امکان پذیر نیست. متاسفانه حتی قیمت ماشین آلات دست دوم خارجی هم بسیار بالاست؛ به عنوان مثال قیمت یک دستگاه دست دوم «CNC» وارداتی، سه میلیارد تومان است. در حال حاضر کشورهای اروپایی و کشورهای چین و تایوان در زمینه تولید ماشین آلات تراشکاری باقدرت عمل کرده اند، اما باید گفت که کیفیت ماشین آلات اروپایی بسیار بالاتر است. در اینجا باید به نکته مهمی اشاره کنم که بعد از ماشین آلات، ابزارهای تراش بسیار مهم بوده و تاثیر بسزایی در کیفیت محصول دارند، اما متاسفانه اکنون بازار از محصولات چینی بی کیفیت اشباع شده است؛ به عنوان مثال اگر یک مته اروپایی امکان تراشکاری ۱۰هزار قطعه را داشته باشد، متههای چینی شاید امکان تراشکاری۲هزار قطعه را هم نداشته باشند و کیفیت باربرداری آنها بسیار پایین است.
در این میان محدودیتهای انرژی، یکی از موانع اصلی صنعتگران برای ادامه مسیر تولید و توسعه فعالیت هاست. به طوری که ما در این کارگاه برای انجام خدمات سفارشهای مشتریان، به انرژی برق وابسته هستیم، اما در هفته یک روز برق کارگاه به طور کامل قطع میشود؛ البته هفته گذشته برق مجموعه به مدت دو روز قطع شد. محدودیتهای انرژی تنها باعث کند شدن روند تولید، عقب ماندن از برنامه زمانبندی و افزایش هزینههای واحدهای صنعتی میشود.
منبع: دنیای اقتصاد