مرگ کارگران و سود پیمانکاران

‌می‌متالز - انتشار هر روزه خبر فوت کارگران بر اثر حوادث کار نشان می‌دهد که چه میزان مساله ایمنی کار در کشور ما بی‌اهمیت شمرده می‌شود. اکر کارگاه‌ها زیرنظر پیمانکارانی فعالیت می‌کنند که تنها به سود بیشتر خود می‌اندیشند تا سلامت کارگران. یک بار دیگر حادثه‌ای در یکی از معدن‌های کشور جان ۶ معدن کار را گرفت.

به گزارش می‌متالز، انتشار هر روزه خبر فوت کارگران بر اثر حوادث کار نشان می‌دهد که چه میزان مساله ایمنی کار در کشور ما بی‌اهمیت شمرده می‌شود. اکر کارگاه‌ها زیرنظر پیمانکارانی فعالیت می‌کنند که تنها به سود بیشتر خود می‌اندیشند تا سلامت کارگران. یک بار دیگر حادثه‌ای در یکی از معدن‌های کشور جان ۶ معدن کار را گرفت.

کارگران معدن از محروم‌ترین کارگران کشور به شمار می‌روند. آن‌ها با پایین‌ترین حقوق استخدام می‌شوند، سخت‌ترین کار‌ها را انجام می‌دهند و از آنجایی که اکثر معادن کشور ایمن‌سازی نشده‌اند همیشه جانشان در خطر است. این‌بار قرعه به نام کارگران معدن طزره افتاد. همان‌ها که قرار بود بعد از پایان کار به خانه‌هایشان بازگردند و خستگی از تن بیرون کنند، اما برای همیشه به خواب ابدی فرو رفتند. ۶ نفر که اکثر آن‌ها هم سرپرست خانواده بودند در این حادثه جان خود را از دست دادند.

به همین سادگی چرا که پیمانکاران هیچ‌وقت به هشدار‌هایی که در زمینه حفظ امنیت معدن کاران داده می‌شود توجه نمی‌کنند. مساله اینجاست که ما یاد گرفته‌ایم علاج واقعه را بعد از وقوع بکنیم. یعنی در هیچ موردی پیشگیری بهتر از درمان است برای مسوولان ما معنایی ندارد. در تمامی زمینه‌ها حتما باید اتفاق تلخی رخ بدهد تا به فکر این بیفتیم که باید به دنبال راه چاره‌ای باشیم. همانطور که در مساله پلاسکو این اتفاق افتاد، اما همه‌چیز تا خوابیدن هیاهوی خبر‌ها ادامه پیدا می‌کند و بعد از آن به پستوی فراموشی سپرده می‌شود. مگر بعد از پلاسکو چند ساختمان ناایمن دیگر پلمب شدند.

ساختمان برخی بیمارستان‌ها خطرآفرین اعلام شده‌اند، اما به دلیل کمبود فضای درمانی این بیمارستان‌ها تعطیل نمی‌شوند. مساله اینجاست که وقتی پای شعار‌ها و وعده‌ها در میان باشد مسوولان از یکدیگر سبقت می‌گیرند و تلاش می‌کنند هر کدام حرفی پر مغزتر بزنند، اما وقتی پای عمل به میان می‌آید نه بودجه دارند نه مسوولیت اجرایی و نه حتی به یاد می‌آورند که چه وعده‌هایی داده‌اند. حالا جان کارگران این سرزمین بازیچه دست پیمانکاران شده است. از کارگران ساختمانی بگیر تا کارگران معدن و. کسی به دنبال احقاق حقوق آن‌ها نیست. بنا بر آمار‌های جهانی ایران یکی از بیشترین آمار مرگ و میر‌ها به دلیل حوادث کار را با توجه به کل جمعیت اختصاص داده است.

این زنگ هشداری است برای اینکه مسوولان هر چه زودتر در مورد بی‌مبالاتی پیمانکاران و سودجویی آن‌ها که باعث از دست رفتن جان ارزشمند کارگران می‌شود تدبیری بیندیشند. وقتی معدنی که با مشکلات ایمنی بسیار مواجه است همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد و البته پیمانکاران به هشدار‌هایی که داده می‌شود توجه نمی‌کنند مسوولان هم‌زمانی این معدن را به‌طور موقت تعطیل می‌کنند که ۶ انسان بی‌گناه جان خود را از دست داده‌اند. البته اولین‌بار نیست که در معدن طزره کارگران جان می‌بازند و قطعا آخرین بار هم نخواهد بود. این زنجیره معیوب تا رعایت تمامی اصول ایمنی کار در کشور همچنان ادامه دارد.

منبع: روزنامه تعادل