کشت انبوه گیاهان خوراکی در معادن متروک زغال‌سنگ

به گزارش می متالز به نقل از بی‌بی‌سی انگلیسی، بنا بر گفته دانشمندان به معادن زغال‌سنگ متروک در سراسر انگلیس می‌توان دوباره حیات بخشید و آنها را تبدیل به مزرعه‌های گسترده زیرزمینی کرد. این دانشمندان می‌افزایند تونل‌ها و چاه‌های معدن «محیط کاملی» برای رشد محصولات غذایی مانند سبزیجات و گیاهان دارویی به‌شمار می‌آیند.
این طرح نوآورانه راهکار خوبی برای تامین و تولید محصولات کشاورزی در مقیاس بزرگ برای جمعیت جهانی به‌شمار می‌آید که به طور پیوسته در حال رشد است.
طرفداران این طرح می‌گویند که مزرعه‌های زیرزمینی می‌توانند عملکرد بالایی داشته باشند و عملکرد آنها ۱۰برابر بیشتر از سطح رویش آنها در سطح زمین باشد.
پروفسور سفا ریفت، رئیس انجمن جهانی فناوری انرژی پایدار انگلیس بر این باور است که این طرح راهکاری اقتصادی برای رویارویی با نیاز فزاینده جهان به غذا است.
این طرح همچنین می‌تواند حیات جدیدی را در کالبد بسیاری از معادنی بدمد که با کاهش استخراج زغال‌سنگ در انگلیس در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی بسته شده‌اند همچنین فضای ارزان‌تری برای کشاورزی عمودی باشد که درحال‌حاضر در گلخانه‌های بزرگ انجام می‌شود. این ایده از حمایت خوبی از سوی صاحبان معادن در انگلیس برخوردار شده اما از جمله مهم‌ترین کسانی که از این ایده استقبال کرده‌اند، دولت چین است.
اکنون در انگلیس حدود ۱۵۰ هزار شفت معدنی متروک و ۲۵ هزار کیلومترمربع معدن و تونل بدون استفاده وجود دارد. پروفسور ریفت در این‌باره گفت: این ظرفیت بزرگ من را به هیجان می‌آورد. ما می‌توانیم به جای وارد کردن مقدار زیادی مواد غذایی گیاهی از مسیرهایی هوایی، ریلی و آبی، آنها را در اندازه بسیار در چنین فضاهایی بکاریم.
این ایده همچنین می‌تواند برای کارگران معادن بسته شده زغال سنگ موثر باشد.
این کارگران که شغل خود را در معادن زغال‌سنگ از دست داده‌اند، حالا می‌توانند در مزرعه‌هایی که جایگزین معادن شدند مشغول شوند.
این درحالی‌است که پیش‌بینی‌های سازمان ملل حکایت از افزایش جهانی جمعیت دارد همچنین پیش‌بینی می‌شود که جمعیت انگلیس تا پیش از پایان قرن جاری میلادی (سال ۱۴۷۹ خورشیدی) به ۸۰ میلیون نفر برسد.
همچنین مردم به طور فزاینده‌ای از زندگی روستایی به زندگی شهری روی می‌آورند، چنین اتفاقی نشان از افزایش فشار بر تولید مواد غذایی و خشکی‌ها دارد.
ریفت از دانشگاه ناتینگهام گفت: با رسیدن جمعیت جهان به ۹ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ میلادی (۱۴۲۹ خورشیدی) ما در تولید و عرضه مواد غذایی با چالش روبه‌رو می‌شویم. بنابراین برای تامین آینده خود به عملی کردن این طرح نیاز داریم. تقاضا برای مواد غذایی در شهرها بالاست و در همین حال فضای موردنیاز برای کشت مواد غذایی کم است. درحال‌حاضر این ایده در ابعاد کوچک در لندن عملی می‌شود. در یک پناهگاه به جا مانده از جنگ جهانی دوم در عمق ۳۰ و نیم‌متری زمین که از آن برای کاشت سبزیجات و فروش آن به سوپرمارکت‌ها و رستوران‌های محلی استفاده می‌شود.
برخلاف کشاورزی کنونی کشاورزی زیرزمینی از تغییرات نامنظم فصلی، تغییرات آب و هوایی و هر گونه نابسامانی آب و هوایی تاثیر نمی‌پذیرد و تمام عناصری که در رشد محصولاتی مانند کاهو، هویج، قارچ و توت‌فرنگی موردنیاز است، در فضاهایی از این دست پیدا می‌شود. دمای هوا و سطوح رطوبت به طور معمول معتدل و پایدار و آب موردنیاز و دی اکسید کربن نیز فراهم است.
ریفت همچنین گفت: تونل‌ها و شفت‌های معدن به صرف انرژی کمتری برای گرمایش نیاز دارند و در نتیجه برای تولید مواد غذایی گزینه‌های جذاب و حتی می‌توان گفت بی‌عیب و نقصی به شمار می‌آیند.
محصولات کشاورزی می‌توانند هم در آب رشد کنند و هم در هوا آویزان باشند و آب و مواد مغذی به آنها پاشیده شود.
نور آنها را نیز می‌توان از لامپ‌های ال‌ای‌دی که بسیار ارزان و کم‌مصرف هستند، تامین کرد همچنین با استفاده از فناوری فیبر نوری می‌توان نور آفتاب را تا عمق ۴۰ متری زمین ارسال کرد. با استفاده از فناوری ذخیره کربن نیز می‌توان بر گاز دی‌اکسیدکربنی که ازسوی گیاهان به طور طبیعی دفع می‌شود، سرمایه‌گذاری کرد.
وی افزود: درحال‌حاضر تولید انبوه محصولات غذایی گیاهی نیازمند منطقه‌هایی وسیع است.
در یک شفت معدنی که ۷مترمربع وسعت دارد، می‌توان سالانه ۸۰ تن محصولات غذایی گیاهی تولید کرد. بنا بر گفته ریفت این مقدار ۸ تا ۱۰ برابر بیشتر از میزانی است که در همین مساحت از یک منطقه در سطح زمین ایجاد می‌شود. وی درنهایت خاطرنشان کرد: آماده‌سازی یک شفت ۳۰ هزار پوند هزینه دارد و هزینه‌های نگهداری این واحدهای تولید هم بسیار پایین است، دست‌کم پایین‌تر از انرژی که هر سال در ۳ ساختمان مسکونی مصرف می‌شود. درواقع نور طبیعی آفتاب هزینه‌ها را از این نیز کمتر می‌کند.